Moździerz Ordnance ML 3 in
| ||
Brytyjski trzycalowy moździerz w akcji w Birmie w 1944 | ||
Dane podstawowe | ||
Państwo | Wielka Brytania | |
---|---|---|
Rodzaj | moździerz | |
Historia | ||
Prototypy | 1930. | |
Dane taktyczno-techniczne | ||
Kaliber | 81 mm | |
Długość lufy | 1295 mm | |
Donośność | 2560 m (2800 yardów) | |
Masa | lufa 19,76 kg dwójnóg 20,43 kg płyta oporowa 20,16 kg łącznie 57,2 kg | |
Kąt ostrzału | 45°-80° (w pionie) 11° (w poziomie) | |
Szybkostrzelność | 10 strz./min | |
Obsługa | 5 osób |
Ordnance ML 3 in Mortar – podstawowy brytyjski moździerz piechoty z czasów II wojny światowej.
Był to typowy moździerz piechoty, gładkolufowy, odprzodowy, składający się z lufy, płyty oporowej i trójnoga, które mogły być szybko rozkładane i przenoszone przez obsługę. Broń była typową konstrukcją systemu Stokesa-Brandta, łączącą prostotę moździerza Stokesa z opływową, aerodynamiczną, stabilizowaną bombą systemu Brandta. Z innymi moździerzami epoki łączył go też "międzynarodowy" kaliber, 81 mm (3,2 cala; określenie "3 inch" - 3-calowy, 76 mm - było używane dla uproszczenia nazewnictwa). Mógł więc wykorzystywać zdobyczną lub aliancką amunicję (w tym celu stworzono nawet wersję ze zmienioną iglicą - Mk V)[1].
Broń była solidna i niezawodna, miała jednak w wersji Mk. I dużo krótszy zasięg (ok. 1400 m) od porównywalnych konstrukcji, w tym niemieckiego 8 cm Granatwerfer 34. Dzięki opracowaniu nowej amunicji, w szczególności lepszych ładunków miotających, udało się uzyskać zadowalający zasięg ok. 2500 m (wersja Mk II; kanadyjska wersja z ponad dwumetrową lufą strzelała 270 m dalej, ale była zbyt ciężka i niepraktyczna). Zadowalając się krótszym zasięgiem, Australijczycy używali wersji z lufą skróconą do 76 cm, która była lekka i poręczna w czasie walk w dżungli[1].
Broń była wykorzystywana na wszystkich polach bitew II wojny światowej, jako podstawowe wyposażenie kompanii wsparcia batalionu piechoty: 6 moździerzy, z obsługami i parkiem amunicyjnym tworzyło 46-osobowy pluton. Często był też przewożony (wraz z zapasem amunicji) na transporterach Universal Carrier. Moździerze te pozostały w użyciu do lat sześćdziesiątych[1].
Amunicja (wszystkie pociski miały wagę 4,54 kg/10 lb)
Nazwa pocisku | typ | kolor |
---|---|---|
HE Mk 6 | Burzący | ciemnooliwkowy z czerwonym pasem |
WP | Dymny, z białym fosforem | ciemnozielony |
FM | Dymny, z czterochlorkiem tytanu | ciemnozielony |
oświetlający | jasnooliwkowy |
Przypisy
Media użyte na tej stronie
The Battle of Imphal-Kohima March - July 1944: British 3-inch mortar detachments support the 19th Indian Division's advance along the Mawchi Road, east of Toungoo, Burma. The mortar proved the most effective weapon in jungle warfare.