Mołodeczański Okręg Etapowy
| ||
Historia | ||
Państwo | ![]() | |
Sformowanie | 1920 | |
Organizacja | ||
Dyslokacja | Mołodeczno | |
Podległość | 1 Armia |
Mołodeczański Okręg Etapowy – okręg etapowy Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Mołodeczański Okręg Etapowy powołano na przełomie 1919-1920 roku[1]. W marcu 1920 zlikwidowało dotychczasowe fronty, a walczące wojska podzielono na armie. Każdej armii przydzielono jeden okręg etapowy. OE „Mołodeczno” przydzielono 1 Armii[2][3]. Do dyspozycji Okręg otrzymał następujące bataliony etapowe: II warszawski, II litewsko-białoruski, I, II i IV krakowskie[2]. W marcu 1920 w dyspozycji Okręgu znajdowały się następujące bataliony etapowe: pół II Warszawskiego. W trakcie formowania był II Lit.-Białoruski, II, III, IV Krakowski był uzupełniany, a pół II Warszawskiego planowane do sformowania[4].
Struktura organizacyjna
Organizacja i rozmieszczenie na przełomie 1919-1920[1]:
- Dowództwo OE – Mołodeczno
- powiat etapowy „Dokszyce”
- powiat etapowy „Głębokie”
- powiat etapowy „Lepel”
- powiat etapowy „Oszmiana”
- powiat etapowy „Wilejka”
Obsada personalna
- gen. ppor. Józef Prokopowicz – dowódca Okręgu Etapowego Mołodeczno (był 30 IV 1920)
- ppłk lek. Leon Czapliński – szef sanitarny DOE Mołodeczno (1920[5])
- płk piech. Longin Giedwiłło – dowódca Powiatu Etapowego Oszmiany (do 14 X 1920[6][7])
- mjr piech. Wacław Strobejko – dowódca Powiatu Etapowego Lepel (od 4 VI 1920[8])
Przypisy
- ↑ a b Odziemkowski 2013 ↓, s. 28.
- ↑ a b Odziemkowski 2013 ↓, s. 30.
- ↑ Odziemkowski 2019 ↓, s. 107.
- ↑ Odziemkowski 2014 ↓, s. 71.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 26 z 14 lipca 1920 roku, s. 578.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 29 maja 1920 roku, s. 381.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1920 roku, s. 1109.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 16 czerwca 1920 roku, s. 473.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
- Janusz Odziemkowski. Organizacja i ochrona zaplecza wojsk polskich na Litwie i Białorusi (luty 1919-lipiec 1920). „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 4 (246), 2013. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1440-6281.
- Janusz Odziemkowski. Użycie batalionów etapowych i wartowniczych wojsk polskich w walkach w Galicji, na Wołyniu i Lubelszczyźnie, 11 lipca–1 września 1920 roku. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (249), 2014. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1440-6281.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).