Mościc ze Ściborza

Mościc ze Ściborza

Ostoja
wojewoda gniewkowski starosta brzeski kujawski
Rodzina	Ród Ostojów (Mościców)
Data śmierci	przed 1383
Ojciec	Mikołaj ze Ściborza
Dzieci	Ścibor ze Ściborzyc Mikołaj Purcz ze Ściborza Andrzej Podczaszy Marcin Zofia

Mościc ze Ściborza herbu Ostoja (zm. przed 1383) – dziedzic Ściborza na Kujawach, wojewoda gniewkowski, starosta brzeski kujawski.

Życiorys

Pochodził ze Ściborza na Kujawach. Jego ojcem był Mikołaj ze Ściborza, chorąży inowrocławski. Po raz pierwszy pojawia się w źródłach w roku 1353 jako wojewoda gniewkowski. Był najwyższym dostojnikiem w księstwie Władysława Białego. Po dokonaniu zastawu księstwa gniewkowskiego przez Władysława Białego Kazimierzowi Wielkiemu (1363/4) Mościc ze Ściborza wszedł w krąg dostojników królewskich. Współpraca z królem Kazimierzem układała się bardzo dobrze. W otoczeniu króla przebywał on na zjazdach z książętami głogowskim i bełskim w Bobrownikach (1365) oraz na zgromadzeniu książąt i dostojników w Płocku i Łowiczu (1369), podczas celebracji zaślubin królewskiego wnuka Kazka z Małgorzatą mazowiecką. W 1368 roku został powołany na urząd starosty brzeskiego kujawskiego. Mościc zmarł przed 1383 rokiem. Miał kilku synów: Ścibora, woj. siedmiogrodzkiego, Mikołaja, kasztelana bydgoskiego, Andrzeja, podczaszego inowrocławskiego lub gniewkowskiego i Marcina, kanonika włocławskiego. Córką Mościca była Zofia, małżonka kasztelana międzyrzeckiego Przedpełka ze Stęszewa h. Łodzia. Imię Mościca stało się zawołaniem całej kujawskiej linii rodu^[1].

Zobacz też

• Ród Ostojów (Mościców)
• Ostoja (herb szlachecki)
• Mikołaj Purcz ze Ściborza
• Andrzej Podczaszy
• Ścibor ze Ściborzyc

Przypisy

Bibliografia

• R. Kalinowski, Protoheraldyczny znak na portalu kościoła w Wysocicach a historia herbu Ostoja w średniowieczu, Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego nowej serii, t. XV (XXVI), Warszawa 2016.
• J. Bieniak, Mościc ze Ściborza h. Mościc-Ostoja, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XXII, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1977.