Mościce Dolne
| Artykuł | 51°46′42″N 23°36′39″E |
|---|---|
| - błąd | 38 m |
| WD | 51°46'41"N, 23°36'28"E |
| - błąd | 38 m |
| Odległość | 224 m |
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2013) | 203[1] |
| Strefa numeracyjna | 83 |
| Kod pocztowy | 21-515[2] |
| Tablice rejestracyjne | LBI |
| SIMC | 0019583 |
Położenie na mapie gminy Sławatycze  | |
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu bialskiego  | |
 51°46′42″N 23°36′39″E/51,778333 23,610833 | |
Mościce Dolne – wieś sołecka[3] w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Sławatycze[4][5].
Część dawnej osady olęderskiej „Neydorf-Neybrof”, której nazwę zmieniono w roku 1929 na Mościce Dolne (po wizycie i na cześć Prezydenta Ignacego Mościckiego)[6]. Początkiem miejscowości było osadzenie na jej terenie przez Rafała Leszczyńskiego na prawie olęderskim rodzin pochodzących z Holandii i Niemiec w I poł. XVII w. Na przełomie XVII i XVIII wieś zasiedlili również osadnicy z ziem polskich, a także ze Śląska.
Podczas II wojny światowej miejscowość została podzielona pomiędzy Związek Radziecki i Niemcy wzdłuż rzeki Bug. Mieszkańców mających korzenie niemieckie, bez względu na to, czy żyli po stronie niemieckiej czy sowieckiej, podobnie jak mieszkańców Mościc Górnych (Neybrof) zmuszano do wyjazdu do Kraju Warty. W ich miejsce przesiedlono do części Mościc Dolnych znajdujących się pod okupacją niemiecką Polaków wypędzonych z Wielkopolski.
Po II wojnie światowej Wielkopolanie powrócili w swoje rodzinne strony, zaś do wsi przybyli repatrianci zza Buga, w tym mieszkańcy Mościc Górnych i części Mościc Dolnych znajdujących się pod okupacją sowiecką. Osady olęderskie znajdujące się na wschód od Buga zostały przez Sowietów zlikwidowane jeszcze podczas wojny. Do tej pory w miejscowości żyją potomkowie "Olędrów", noszący charakterystyczne spolszczone nazwiska (Kunc, Szulc, Zelent, Milart, Holc). Tradycyjnym zajęciem (aż do 2 poł. XX w.) mieszkańców wsi była tzw. "wozka" czyli prace przy budowie nasypów i dróg na rozległych obszarach Europy środkowej i wschodniej.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Różańcowej w Sławatyczach.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Bank danych lokalnych GUS. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-06-23].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 796 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ Jednostki pomocnicze gminy Sławatycze. Urząd Gminy Sławatycze. [dostęp 2015-06-23].
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-04-23].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-04-23].
- ↑ Strona gminy
Siedziba gminy: Sławatycze
| Wsie | |
|---|---|
| Części wsi |
|
| Kolonie wsi |
|
| Osady wsi |
|
| Przysiółki wsi |
|
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Lublin Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 52.35 N
- S: 50.20 N
- W: 21.52 E
- E: 24.25 E
Herb gminy Sławatycze