Model przyrostowy

Diagram modelu przyrostowego

Model przyrostowy (realizacja przyrostowa, ang. incremental development) – technika tworzenia oprogramowania stosowana w przypadkach, w których dopuszczalna jest okrojona funkcjonalność systemu.

Fazy

• określenie całości wymagań (w ramach naszych możliwości, na tyle na ile uda nam się je sprecyzować), wykonanie wstępnego, ogólnego projektu całości systemu
• wybór pewnego podzbioru funkcji systemu
• szczegółowy projekt (według modelu kaskadowego) oraz implementacja części systemu realizującej wybrane funkcje
• testowanie zrealizowanego fragmentu i dostarczenie go klientowi
• powtarzanie kolejnych etapów, aż do zakończenia implementacji całego systemu

Zalety

• częste kontakty z klientem (skrócenie przerw w porównaniu z modelem kaskadowym)
• brak konieczności zdefiniowania z góry całości wymagań (na wstępie definiujemy, co nam się uda mając nadzieję, że uda się wyspecyfikować całość wymagań na etapie testowania zrealizowanych fragmentów)
• wczesne wykorzystanie przez klienta fragmentów systemu (funkcjonalności)
• możliwość elastycznego reagowania na opóźnienia realizacji fragmentu – przyspieszenie prac nad inną/innymi częściami (sumarycznie – bez opóźnienia całości przedsięwzięcia projektowego)

Wady

• dodatkowy koszt związany z niezależną realizacją fragmentów systemu
• potencjalne trudności z wycinaniem podzbioru funkcji w pełni niezależnych
• dlatego: konieczność implementacji szkieletów (interfejs zgodny z docelowym systemem) – dodatkowy nakład pracy (koszt), ryzyko niewykrycia błędów w fazie testowania

Zobacz też

• inżynieria oprogramowania
• model kaskadowy
• model prototypowy
• model spiralny

Linki zewnętrzne

• Jacek Wieczorek: Podejście iteracyjne oraz przyrostowe. agile247.pl, 2017-01-23. [dostęp 2017-05-23].