Modest Romiszewski (1861–1930)
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | 29 lipca 1861 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 7 października 1930 |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1878–1921 |
Siły zbrojne | |
Stanowiska | generalny inspektor artylerii |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() |
Modest Romiszewski (ur. 29 lipca 1861[1] w Warszawie, zm. 7 października 1930 w Warszawie) – generał dywizji Wojska Polskiego.
Życiorys
Był synem generała piechoty armii rosyjskiej Władysława Romiszewskiego i Anny z domu Dżakeli, pochodzącej z gruzińskiej rodziny książęcej. Miał liczne rodzeństwo, w tym Eugeniusza, lekarza wojskowego, tytularnego generała brygady Wojska Polskiego, Wilhelma i Marię - żonę Gustawa Wolffa, współwłaściciela wydawnictwa Gebethner i Wolff. Bratem stryjecznym gen. Modesta Romiszewskiego był organizator Straży Celnej II RP płk. Czesław Romiszewski[2][3].
W 1880 ukończył z pierwszą lokatą elitarny Korpus Paziów w Petersburgu. Zgodnie ze zwyczajem jako najlepszy absolwent został uhonorowany uwiecznieniem jego imienia i nazwiska na pamiątkowej białej marmurowej tablicy w Białej Sali Korpusu[4][5][6]. W 1883 Korpus Paziów ukończył również jego młodszy brat Włodzimierz (ros. generał-major pospolitego ruszenia w czasie I wojny światowej)[7][8], a w 1914 dwaj synowie Modesta - Modest i Eugeniusz[9].
W latach 1886-1889 Modest Romiszewski studiował na Wojskowej Akademii Prawa, a w 1892 ukończył Oficerską Szkołę Artylerii.
1 września 1878, jako wychowanek cesarskiego Korpusu Paziów w Petersburgu, rozpoczął służbę w armii carskiej i pełnił ją do 30 września 1918. Pełnił służbę w gwardyjskich brygadach artylerii. Dowodził dywizjonem artylerii konnej i brygadą artylerii (1906-1910). Następnie pełnił służbę na stanowisku inspektora artylerii korpusu armijnego.
Od 29 grudnia 1918 pełnił służbę w Wojsku Polskim. Wyznaczony został na stanowisko szefa Sekcji II (szkół podoficerskich) w Departamencie Naukowo-Szkolnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Był twórcą koncepcji korpusu podoficerów w WP. Od 29 kwietnia 1919 był członkiem Rady Wojennej. 9 kwietnia 1920 powołany został na stanowisko generalnego inspektora artylerii przy Naczelnym Wodzu. 21 grudnia 1920 zatwierdzony został z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu generała porucznika, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[10]. Z dniem 1 kwietnia 1921 przeniesiony został w stan spoczynku[11]. 26 października 1923 prezydent RP zatwierdził go w stopniu generała dywizji[12].
Osiadł w Warszawie. Członek Stowarzyszenia Techników w Warszawie[13], Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności[14] oraz Rady Naczelnej, utworzonego w 1921, Klubu Gruzińsko-Polskiego (Sakartwelo-Polonetis Klubi)[15], w ramach którego m.in. organizował słynne w międzywojennej Warszawie Bale Gruzińsko-Polskie[16]. W 1921 gen. por. Modest Romiszewski wraz z Wacławem Ostrowskim i inż. Józefem Urbanowiczem założył kopalnię węgla brunatnego Zakłady górnicze "Września". Modest Romiszewski zasiadał w zarządzie tej spółki[17][18]. Był również właścicielem kamienicy w Warszawie przy placu Kazimierza Wielkiego 11 (obecnie nieistniejącym)[19].
Zmarł 7 października 1930 w Warszawie. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 6-2-8)[20].
Był żonaty z Ludwiką-Wandą z domu Lortsch, córką Piotra i Barbary z Andrzejewskich I voto Rudnickiej, właścicieli dóbr Okuniew pod Warszawą. Po śmierci rodziców Ludwika Romiszewska została współwłaścicielką tych dóbr, obejmujących Okuniew ze znajdującym się tam pałacem, Michałów, Wolę Grzybowską, Sulejówek, Zabraniec i Kaleń, które sprzedała w 1897 roku[21]. Siostra Ludwiki Romiszewskiej, Janina Lortsch została żoną znanego cyklisty Mieczysława Horodyńskiego, a brat Adolf Lortsch był polskim przedsiębiorcą na Kaukazie i pierwowzorem bohatera powieści Panicz Heleny Mniszkówny[22].
Modest i Ludwika z Lortschów Romiszewscy mieli pięcioro dzieci, w tym Modesta (1894–1940), majora kawalerii Wojska Polskiego, Eugeniusza, sztabskapitana armii rosyjskiej[23] i Wiktora (1902–1947), majora pilota Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii[24][25].
Awanse
- kapitan – 1889
- pułkownik – 1899
- generał major – 1907
- generał lejtnant – 1913, w Wojsku Polskim zweryfikowany w stopniu generała dywizji ze starszeństwem z 1 czerwca 1919
Ordery i odznaczenia
Rosyjskie[26]:
- Order św. Włodzimierza II klasy
- Order św. Włodzimierza III klasy
- Order św. Włodzimierza III klasy z mieczami
- Order św. Stanisława I klasy z mieczami
- Order św. Stanisława II klasy
- Order św. Stanisława III klasy
Przypisy
- ↑ Rocznik Oficerski 1923, s. 1575
- ↑ J. Romiszewski, Rodzinne powiązania, Ułan Wołyński nr 31, rok 2007, s. 19-23
- ↑ Anna Romiszewska, Wspomnienie o Wilhelmie Romiszewskim - dyrektorze Gimnazjum im. J.Chreptowicza w Ostrowcu [w:] Księga wspomnień. X Zjazd. 105 lat Gimnazjum i Liceum im. Joachima Chreptowicza, 2018, s. 63
- ↑ Д. М. Левшин, t. 2, Aneks nr 18: Имена воспитанников-отличников, занесенные на мемориальные доски в Белом Зале, Петербург 1902, s. 411-414
- ↑ M. Kulik, Polacy na petersburskich uczelniach wojskowych, 2013, s. 6, 7,10 [w:] Polski Petersburg [on line] [dostęp 2020-10.02]
- ↑ О.Р. Фрейман, Пажи за 185 лет с 1711 по 1894 г.: биографии и портреты бывших пажей, 1894, s. 702, 870
- ↑ О.Р. Фрейман, Пажи за 185 лет с 1711 по 1894 г.: биографии и портреты бывших пажей, 1894, s. 717
- ↑ Ромишевский Владимир Владиславович [w:] Русская армия в Первой мировой войне [on line] [dostęp 2020-10-16]
- ↑ Пажеский корпус [w:] Офицеры русской императорской армии [on line] [dostęp 2020-10-16]
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 15 stycznia 1921, s. 66, dekret Naczelnego Wodza L. 2113 z 21 kwietnia (sic!) 1920.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 15 stycznia 1921, s. 96.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923, s. 738.
- ↑ Tygodnik dostaw, nr 10 z 8 marca 1923, s.5
- ↑ Sprawozdanie z działalności Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności. Rok działalności 116-ty, 1930/31
- ↑ Amirani: jednodniówka Gruzińsko-Polskiego Klubu, Warszawa 1922
- ↑ Kurier Warszawski nr 43 z 12 lutego 1922, s. 12
- ↑ Anna Romiszewska, Wspomnienie o Wilhelmie Romiszewskim - dyrektorze Gimnazjum im. J.Chreptowicza w Ostrowcu [w:] Księga wspomnień. X Zjazd. 105 lat Gimnazjum i Liceum im. Joachima Chreptowicza, 2018, s. 65
- ↑ Obwieszczenia Publiczne. Dodatek do Dziennika Urzędowego Ministerstwa Sprawiedliwości, Nr. 47 z 18 czerwca 1921, s. 20
- ↑ Czesław Romiszewski - współtwórca Straży Celnej (1921-1928) [w:] A.Ochał, M.Ruczyński, Na granicach Niepodległej. Straż Graniczna (1928-1939), 2020, s. 308
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: MODEST ROMISZEWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2018-12-13] .
- ↑ Kurjer Poranny, nr 186 z 7 lipca 1897 r., s. 2
- ↑ Tomasz Kalita, Mniszkówna, 1993, s. 37-39, 54
- ↑ Ромишевский Евгений Модестович [w:] Офицеры русской императорской армии [on line] [dostęp 2020-10-02]
- ↑ Romiszewski Wiktor. Fundacja Historyczna Lotnictwa Polskiego. [dostęp 2022-09-19].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-19]..
- ↑ Romiszewski Modest (1861–1930). [w:] Polski Słownik Biograficzny t. XXXI/1988-1989 [on-line]. [dostęp 2017-08-27].
Bibliografia
- Gen. dyw. Modest Romiszewski, Zarys budowy instytucji podoficerów w Armii Polskiej, wstęp i oprac. Wojciech Hanus, Przegląd Historyczno-Wojskowy Nr 3 (208) z 2005 r., ss. 119-128.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik generała dywizji Wojska Polskiego (1919-39).
Autor: Guy de Rambaud Участник:Vissarion, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Band to Order St Vladimir
Gen. M. Romiszewski. Cropped from a photo of the members of the Georgian-Polish Club in Warsaw.
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Grób Modesta Romiszewskiego na cmentarzu powązkowskim