Moisés Muñoz

Moisés Muñoz

Pełne imię i nazwisko	Moisés Alberto Muñoz Rodríguez
Data i miejsce urodzenia	1 lutego 1980 Aguililla
Wzrost	184 cm
Pozycja	bramkarz
Informacje klubowe
Klub	Club América
Numer w klubie	23
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1999–2010 Morelia 282 (0) 2010–2011 Atlante 53 (0) 2012– Club América 155 (1) W sumie: 490 (1)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 2004–  Meksyk 17 (0)
↑ Aktualne na: 1 lipca 2016. ↑ Aktualne na: 1 lipca 2016.

Moisés Alberto "Moi" Muñoz Rodríguez (ur. 1 lutego 1980 w Aguililli) – meksykański piłkarz występujący na pozycji bramkarza, obecnie zawodnik Amériki. Jego kuzyn Carlos Felipe Rodríguez również jest piłkarzem.

Kariera klubowa

Muñoz jest wychowankiem zespołu Monarcas Morelia, do którego seniorskiej drużyny został włączony jako dziewiętnastolatek przez szkoleniowca Tomása Boya. W meksykańskiej Primera División zadebiutował 19 września 1999 w przegranym 2:4 spotkaniu z Pachucą. Mimo to przez kolejne trzy lata pozostawał wyłącznie rezerwowym bramkarzem drużyny dla bramkarzy takich jak Ángel Comizzo czy José María Buljubasich. W jesiennym sezonie Invierno 2000 wywalczył z Morelią pierwszy w historii klubu tytuł mistrza Meksyku, jednak nie wystąpił wówczas w żadnym spotkaniu. Pierwszym golkiperem zespołu został dopiero w 2002 roku, po odejściu z zespołu Buljubasicha. W jesiennym sezonie Apertura 2002 zdobył z prowadzoną przez Rubéna Omara Romano wicemistrzostwo kraju, a także dotarł do finału najbardziej prestiżowych rozgrywek kontynentu – Pucharu Mistrzów CONCACAF. Obydwa te sukcesy powtórzył również w następnym roku, kiedy to w wiosennych rozgrywkach Clausura 2003 ponownie zanotował wicemistrzostwo Meksyku oraz doszedł do finału Pucharu Mistrzów. Ogółem barwy Morelii reprezentował przez jedenaście lat, będąc ulubieńcem kibiców i jednym z najbardziej zasłużonych piłkarzy w historii drużyny.

Latem 2010 Muñoz przeszedł do zespołu Atlante FC z miasta Cancún, w ramach rozliczenia za transfer Federico Vilara. W barwach tej drużyny występował przez kolejne półtora roku jako pierwszy bramkarz, rozgrywając w tym czasie wszystkie możliwe spotkania ligowe, jednak nie zdołał osiągnąć żadnych sukcesów. W styczniu 2012 został ściągnięty przez Miguela Herrerę – swojego byłego trenera z Atlante – do drużyny Club América z siedzibą w stołecznym mieście Meksyk (w odwrotną stronę powędrował za to Armando Navarrete). Od razu wywalczył sobie niepodważalną pozycję w wyjściowej jedenastce, lecz w czerwcu 2012 uległ wypadkowi samochodowego, w wyniku którego musiał pauzować przez ponad trzy miesiące. Do wyjściowej jedenastki zespołu powrócił w październiku tego samego roku.

W wiosennym sezonie Clausura 2013 Muñoz dotarł z Américą do dwumeczu finałowego ligi meksykańskiej, w którym jego drużyna zmierzyła się z Cruz Azul. W pierwszym, wyjazdowym spotkaniu América przegrała 0:1, natomiast 26 maja w rozegranym na Estadio Azteca rewanżu już od 13. minuty musiała grać w dziesiątkę po czerwonej kartce dla Jesúsa Moliny. Ponadto w 20. minucie po bramce Teófilo Gutiérreza Cruz Azul wygrywał już 1:0 (w ogólnym bilansie dwumeczu 2:0). W 88. minucie Aquivaldo Mosquera zdobył bramkę, która dała Américe wyrównanie, natomiast w doliczonym czasie gry przy wykonaniu rzutu rożnego Muñoz powędrował w pole karne przeciwnika i strzałem głową strzelił gola, który ustalił wynik spotkania na 2:1 (w dwumeczu 2:2) i doprowadził do dogrywki. W niej nie padła żadna bramka, wobec czego do rozstrzygnięcia dwumeczu potrzebne były rzuty karne. América zwyciężyła w nich 4:2 (Muñoz obronił jedenastkę wykonywaną przez Javiera Orozco), zdobywając jedenasty tytuł mistrza Meksyku. Muñoz, dla którego było to drugie mistrzostwo w karierze, ze względu na swój świetny występ i zdobytą bramkę zyskał wówczas wielki rozgłos w całym kraju i światowych mediach.

Podczas jesiennych rozgrywek Apertura 2013 Muñoz zdobył z Américą swoje trzecie wicemistrzostwo kraju, zostając wówczas wybranym w plebiscycie magazynu "Récord" najlepszym bramkarzem ligi meksykańskiej. W sezonie Apertura 2014 wywalczył natomiast z ekipą prowadzoną przez trenera Antonio Mohameda kolejny tytuł mistrza Meksyku, zaś w 2015 roku zajął drugie miejsce w krajowym superpucharze – Campeón de Campeones. Wtedy także triumfował w rozgrywkach Lidze Mistrzów CONCACAF, jak również uplasował się na piątej lokacie podczas Klubowych Mistrzostw Świata. W 2016 roku po raz drugi z rzędu wygrał północnoamerykańską Ligę Mistrzów.

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki
1999/2000	Monarcas Morelia	Meksyk	Liga MX	1	0
2000/2001	Monarcas Morelia	Meksyk	Liga MX	0	0
2001/2002	Monarcas Morelia	Meksyk	Liga MX	4	0
2002/2003	Monarcas Morelia	Meksyk	Liga MX	37	0
2003/2004	Monarcas Morelia	Meksyk	Liga MX	31	0
2004/2005	Monarcas Morelia	Meksyk	Liga MX	35	0
2005/2006	Monarcas Morelia	Meksyk	Liga MX	34	0
2006/2007	Monarcas Morelia	Meksyk	Liga MX	30	0
2007/2008	Monarcas Morelia	Meksyk	Liga MX	35	0
2008/2009	Monarcas Morelia	Meksyk	Liga MX	34	0
2009/2010	Monarcas Morelia	Meksyk	Liga MX	41	0
2010/2011	Atlante FC	Meksyk	Liga MX	36	0
2011/2012	Atlante FC	Meksyk	Liga MX	17	0
2011/2012	Club América	Meksyk	Liga MX	21	0
2012/2013	Club América	Meksyk	Liga MX	30	1
2013/2014	Club América	Meksyk	Liga MX	38	0
2014/2015	Club América	Meksyk	Liga MX	38	0
2015/2016	Club América	Meksyk	Liga MX	28	0
2016/2017	Club América	Meksyk	Liga MX

Kariera reprezentacyjna

Pierwsze powołanie do seniorskiej reprezentacji Meksyku Muñoz otrzymał od selekcjonera Ricardo La Volpe na rozegrany w lutym 2003 mecz towarzyski z Argentyną (0:1), nie zdołał w niej jednak wówczas zadebiutować. W 2004 roku znalazł się w składzie na turniej Copa América, gdzie nie rozegrał ani jednego meczu, pozostając rezerwowym dla Oswaldo Sáncheza, a jego drużyna odpadła w ćwierćfinale po porażce z późniejszym triumfatorem – Brazylią (0:4). W kadrze narodowej zadebiutował dopiero 24 października 2004 w wygranym 2:1 sparingu z Ekwadorem. W 2005 roku został powołany na Puchar Konfederacji, podczas którego ponownie nie wystąpił w żadnym spotkaniu, znów pełniąc rolę alternatywy dla Sáncheza, zaś Meksykanie odpadli wówczas w półfinale wskutek porażki w serii rzutów karnych z Argentyną (1:1, 5:6 k), zajmując czwarte miejsce. Kilka tygodni później wziął udział w Złotym Pucharze CONCACAF, gdzie z kolei pozostawał pierwszym bramkarzem występującej w krajowym składzie kadry i trzykrotnie pojawiał się na boisku (wpuścił dwa gole). Jego zespół zakończył natomiast swój udział w rozgrywkach w ćwierćfinale, ulegając w nim Kolumbii (1:2). Rok później był bliski wyjazdu na Mistrzostwa Świata w Niemczech, lecz selekcjoner La Volpe nie zdecydował się go powołać do ostatecznego składu na mundial.

W 2013 roku, po ośmioletniej przerwie na występy w reprezentacji, Muñoz został powołany przez szkoleniowca José Manuela de la Torre na swój drugi Złoty Puchar CONCACAF. Tam pełnił jednak funkcję rezerwowego dla Jonathana Orozco i rozegrał tylko jedno spotkanie, zaś meksykańska drużyna, złożona wówczas wyłącznie z graczy występujących na krajowych boiskach, odpadła z turnieju w półfinale po porażce z Panamą (1:2). W późniejszym czasie wystąpił w dwóch meczach w ramach udanych dla jego zespołu eliminacji do Mistrzostw Świata 2014 – obydwóch w barażach z Nową Zelandią, w drugiej z tych konfrontacji (4:2) broniąc rzut karny wykonywany przez Jeremy'ego Brockie. Ostatecznie nie znalazł się jednak w kadrze na brazylijski mundial, przegrywając rywalizację o miano trzeciego bramkarza meksykańskiej kadry z Alfredo Talaverą. W 2015 roku został powołany przez selekcjonera Miguela Herrerę na Złoty Puchar CONCACAF, gdzie był jednak wyłącznie rezerwowym dla Guillermo Ochoi i ani razu nie pojawił się na boisku, zaś Meksykanie triumfowali w rozgrywkach po finałowym zwycięstwie nad Jamajką (3:1).

Linki zewnętrzne

• Moisés Muñoz w bazie National Football Teams (ang.)
• Moisés Muñoz, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [online] [dostęp 2020-11-24] .
• Statystyki na MedioTiempo (hiszp.)