Mokowo

Ten artykuł od 2009-04 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Mokowo

wieś
Kościół pw. Świętej Trójcy
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
Powiat	lipnowski
Gmina	Dobrzyń nad Wisłą
Liczba ludności (III 2011)	222[1]
Strefa numeracyjna	54
Kod pocztowy	87-607[2]
Tablice rejestracyjne	CLI
SIMC	0862397
Położenie na mapie gminy Dobrzyń nad Wisłą Mokowo
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Mokowo
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego (c) SANtosito, CC BY-SA 4.0 Mokowo
Położenie na mapie powiatu lipnowskiego Mokowo
52°41′35″N 19°20′49″E/52,693056 19,346944

Dzwonnica bramna

Mokowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie lipnowskim, w gminie Dobrzyń nad Wisłą.

Podział administracyjny

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego.

Demografia

Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 222 mieszkańców^[1]. Jest jedenastą co do wielkości miejscowością gminy Dobrzyń nad Wisłą.

Parafia katolicka

We wsi znajduje się parafia pw. św. Marii Magdaleny^[3].

Obiekty zabytkowe

Grodzisko pierścieniowate średniowieczne, początki XIII-XVI w. Położone około 350 m na wschód od kościoła parafialnego. Usytuowane na wzniesieniu w terenie bagiennym, na zachodnim brzegu jeziora Chalińskiego. Podstawa zbliżona do koła o wymiarach 77 x 86 m, z majdanem 30 x 38 m. Początkowo gród książęcy, następnie braci chrystusowych Dobrzyńców, a z ich darowizny w 1233 r. prepozytora dobrzyńskiego, ponownie książęcy w latach 1235-1304, potem w rękach właścicieli wsi Makowskich i Chudzewskich herbu Pobóg. Materiał ruchomy: węgle drzewne, ułamki ceramiki naczyniowej z połowy XIII wieku do początku XVI w.

Kościół parafialny pod wezwaniem Świętej Trójcy (parafia wzmiankowana w 1401 r.). Wzniesiony w latach 1936-1938 przez ks. B. Pszczólkowskiego, w miejsce spalonego w 1915 r., drewnianego z 1699 r. Murowany z cegły, otynkowany wewnątrz. Korpus główny na rzucie krzyża z niższymi po bokach w osi skrajnej dwoma prostokątami i nieco niższymi od nawy dobudówkami. Od frontu szczyt dwu schodkowy z trójkątnymi szczycikami, zwieńczony kamiennym krzyżem. Dach siodłowy z latarnią przy prezbiterium, nakrytą hełmem z sygnaturką i zwieńczoną metalowym krzyżem. Wystrój wnętrza i wyposażenie niejednolite stylowo. W ołtarzu głównym obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem przywieziony z Wołynia. Malowany na desce, zapewne z przełomu XVI/XVII w., w sukienkach metalowych, regencyjnych z około 1730 r. Na obrazie zapis melodyczny, pod którym minuskułą renesansową staropolski tekst pieśni Bogurodzica: Bogu rodzica dziewicza bogem slawiena [Maria] syna gospodzina matka slawena Maria Niszczi nam sposczi nam [Kyrieleyson] Twego dziela zbawiciela Bozicze Kyrieleyson Wsnisz glosu Napelni mysli człowiecze Wslisz modlitwe josz nosimy To dacz racz jegosz prosimy a na swiecze sbożny pobyt po swecze rajski przebyt kyrieleyson.

Monstrancja regencyjna, przypuszczalnie przywieziona z Wołynia, (przez księdza Stanisława Sikorskiego) o czym świadczy częściowo zalana ołowiem inskrypcja fundacyjna: R. p. 1731 Janik Mon[ch]i[l]ien – dalej nieczytelna, na końcu dodano: Mokowa.

Na cmentarzu przykościelnym kostnica z 1. połowy XIX w. Drewniana, konstrukcji słupowo-ramowej, oszalowana. Czworoboczna, nakryta dachem namiotowym (rozebrana w latach 90. XX wieku).

Dzwonnica z 1938 r., murowana, z cegły. W niej trzy nowe dzwony z lat 1946-1954.

Przypisy