Mokrsko Górne

Artykuł

50°41′23″N 20°26′7″E

- błąd

39 m

WD

50°41'23"N, 20°26'7"E

- błąd

39 m

Odległość

0 m

Mokrsko Górne
wieś
Ilustracja
Ruiny zamku
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

jędrzejowski

Gmina

Sobków

Liczba ludności (2020)

182[1]

Strefa numeracyjna

41

Kod pocztowy

28-305[2]

Tablice rejestracyjne

TJE

SIMC

0270509[3]

Położenie na mapie gminy Sobków
Mapa konturowa gminy Sobków, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Mokrsko Górne”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Mokrsko Górne”
Położenie na mapie powiatu jędrzejowskiego
Mapa konturowa powiatu jędrzejowskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Mokrsko Górne”
Ziemia50°41′23″N 20°26′07″E/50,689722 20,435278

Mokrsko Górnewieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Sobków[3][4], na prawym brzegu Nidy.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Historia

W XV w. wraz z sąsiednim Mokrskiem Dolnym wieś była własnością kanonika krakowskiego Dziewisza. W XVI w. wojewoda krakowski Piotr Kmita wzniósł tu lub przerobił dawniejszy zamek w stylu rezydencji włoskiej.

Według spisu z 1827 r. Mokrsko Górne miało 22 domy i 116 mieszkańców[5].

Zabytki

  • Ruiny późnogotyckiego zamku wzniesionego w latach 1519–1526 przez marszałka wielkiego koronnego Piotra Kmitę. Jednak w źródle z 1428 r. wspomniano o superiori castro in silva iacente dicto wulgariter[6], a więc już wcześniej, tj. w czasach Andrzeja Mokrskiego, musiała tu istnieć siedziba obronna. Zamek Mokrsko był rozbudowywany pod koniec XVI i w XVII wieku. W XVIII w. popadł w ruinę. Zbudowany był na planie zbliżonym do prostokąta. W jego zachodniej części znajdował się budynek mieszkalny o czterech kondygnacjach oraz 300 m² powierzchni. Na najwyższej kondygnacji znajdowały się prawdopodobnie sale reprezentacyjne. W południowej części zamku ulokowana była wieża bramna. Dziedziniec otoczony był murem obronnym z gankiem straży ze strzelnicami i miał powierzchnię ok. 750 m². Zamek otoczony był fosą. Ruiny zamku wraz z otaczającym je terenem zostały wpisane do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.157/1-2 z 4.06.1947 i z 8.05.1971)[7].

Przypisy

  1. Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 6-7 [dostęp 2022-03-02]
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 793 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2014-08-19].
  4. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-08-05]. 
  5. Mokrsko, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 634.
  6. W akcie erekcji 11 maja 1428 r. przez Zbigniewa Oleśnickiego ołtarza Najświętszej Marii Panny w katedrze na Wawelu, fundacji Dziwisza z Pacanowa, prepozyta skalbmierskiego. Por. Zbiór dokumentów katedry i diecezji krakowskiej, cz. II, Lata 1416–1450, wyd. S. Kuraś, Lublin 1973 (Materiały do dziejów Kościoła w Polsce, t. 4), ss. 134 i 135
  7. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 24 listopada 2022, s. 11 [dostęp 2015-10-20].

Bibliografia

  • Bohdan Guerquin, Zamki w Polsce, Krzysztof Racinowski (ilust.), Warszawa: „Arkady”, 1984, ISBN 83-213-3239-0, OCLC 835911338.
  • Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Warszawa 1880, Tom VI, s. 634
  • Adam Miłobędzki, Zamek w Mokrsku Górnym i niektóre problemy małopolskiej architektury XV i XVI w., Biuletyn Historii Sztuki, t. 21, 1959, nr 1, ss. 30–51

Media użyte na tej stronie