Mokrzyca rozchodnikowata
| ||
Systematyka[1][2] | ||
Domena | eukarionty | |
Królestwo | rośliny | |
Podkrólestwo | rośliny zielone | |
Nadgromada | rośliny telomowe | |
Gromada | rośliny naczyniowe | |
Podgromada | rośliny nasienne | |
Nadklasa | okrytonasienne | |
Klasa | Magnoliopsida | |
Nadrząd | goździkopodobne | |
Rząd | goździkowce | |
Rodzina | goździkowate | |
Rodzaj | mokrzyca | |
Gatunek | mokrzyca rozchodnikowata | |
Nazwa systematyczna | ||
Minuartia sedoides (L.) Hiern J. Bot. 37: 321 1899[3] |
Mokrzyca rozchodnikowata[4] (Minuartia sedoides (L.) Hiern, właśc. Cherleria sedoides L.[5]) – gatunek rośliny należący do rodziny goździkowatych (Caryophyllaceae). Występuje tylko w wysokich górach środkowej i południowej Europy oraz w górach Szkocji[6]. W Polsce występuje wyłącznie w Tatrach[7].
Morfologia
- Pokrój
- Typowa roślina poduszkowa o wysokości kilku cm, jeden z nielicznych w Polsce gatunków roślin o takim pokroju[6].
- Liście
- Pojedyncze, mięsiste, podobne, jak u rozchodników, 3-graniaste. Mają długość 5-6 mm i szerokość około 1 mm. Na łodydze wyrastają gęsto[7].
- Kwiaty
- Pojedyncze, zielonożółte. Mają tępe, 3-nerwowe działki o jajowatym kształcie i kapturkowatym szczycie. Płatków korony brak, lub zredukowane do wyrostków[7].
- Owoc
- Wystająca z kielicha torebka[7].
Biologia i ekologia
- Rozwój
- Bylina, kwitnie od czerwca do sierpnia[7].
- Siedlisko
- Typowy oreofit. W Tatrach występuje głównie w piętrze halnym i turniowym. Rośnie zarówno na podłożu wapiennym, jak i granitowym[6].
- Fitosocjologia
- Gatunek charakterystyczny dla klasy Juncetea trifidi i zespołu Oreochloetum distichae[8].
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website [online], Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-10-07] (ang.).
- ↑ The Plant List. [dostęp 2016-03-14].
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
- ↑ Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39–91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105.
- ↑ a b c Władysław Szafer: Tatrzański Park Narodowy. Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
- ↑ a b c d e Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
Media użyte na tej stronie
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Minuartia sedoides (location: Poland, West Tatra Mountains, Ciemniak)
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Minuartia sedoides (location: Poland, West Tatra Mountains, Ciemniak)
Autor: HermannSchachner, Licencja: CC0
Minuartia sedoides in Austria