Monaster św. Antoniego w Radecznicy
 Widok monasteru w Radecznicy w 1910 | |
| Państwo |  Polska |
|---|---|
| Miejscowość | Radecznica |
| Kościół | Rosyjski Kościół Prawosławny |
| Rodzaj klasztoru | monaster |
| Eparchia | chełmska |
| Klauzura | nie |
| Typ monasteru | żeński |
| Obiekty sakralne | |
| Cerkiew | św. Antoniego Pieczerskiego |
| Założyciel klasztoru | Atanazja (Gromieko) |
| Styl | bizantyjsko-ruski |
| Materiał budowlany | cegła |
| Data budowy | 1899 |
| Data zamknięcia | 1915 |
Położenie na mapie gminy Radecznica _location_map.png "Mapa lokalizacyjna gminy Radecznica") | |
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu zamojskiego  | |
 50°44′49″N 22°49′52″E/50,746840 22,831010 | |
Monaster św. Antoniego – monaster żeński w Radecznicy, działający w latach 1899–1915.
Monaster w Radecznicy był jednym z żeńskich klasztorów prawosławnych powstałych na ziemiach polskich w celu umacniania wpływów rosyjskich i utrwalania obecności prawosławia. Został zorganizowany w porzuconych budynkach należących wcześniej do skasowanego przez carat klasztoru bernardynów[1], a następnie do męskiego klasztoru prawosławnego[2]. Patronem monasteru był święty mnich Antoni Pieczerski, którego kult miał w planach władz carskich wyprzeć silny w okolicy kult św. Antoniego Padewskiego, patrona klasztoru bernardyńskiego[3].
Monaster męski w Radecznicy nie zgromadził większej wspólnoty mniszej. W 1887 przebywało w niej pięciu mężczyzn. W latach 1891–1897 przełożonym klasztoru był hieromnich Krzysztof (Sakowicz), autor licznych pieśni paraliturgicznych wykonywanych w Rosyjskim Kościele Prawosławnym[4]
W 1899 monaster został przemianowany na klasztor żeński. Jego pierwszą przełożoną została zakonnica z monasteru w Leśnej, mniszka Atanazja, córka gubernatora siedleckiego Stiepana Gromieki. Powtarzała ona w Radecznicy model życia zakonnego znany już z Leśnej oraz innych monasterów tworzonych przez mniszki wywodzące się z tego klasztoru (Wirów, Teolin). Zakonnice pracowały w tkalni, pisały ikony, prowadziły szkołę dwuklasową oraz szkoły dla kobiet kształcące ogrodniczki i sadowniczki. Prowadziły również aptekę i szpital. Monaster był ważnym celem pielgrzymkowym – w dniu jego patrona odnotowywano przybycie nawet 50 tys. pątników. Od 1903 monaster radecznicki posiadał swoją filię w Turkowicach. Rok wcześniej powstała cerkiew w Trzęsinach, która również pozostawała pod ich opieką[3].
Monaster istniał do 1915, kiedy zakonnice udały się na bieżeństwo. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę władze zwróciły zabudowania Kościołowi katolickiemu. W części budynków powstał szpital[5].
W Radecznicy znajduje się cmentarz, na którym chowano mniszki zmarłe w monasterze, zaś przy kościele św. Antoniego, dawniej monasterskiej cerkwi, znajduje się nagrobek mnicha Krzysztofa (Sakowicza)[6].
Przypisy
- ↑ Historia kościoła w Radecznicy na jego oficjalnej stronie
- ↑ Strona monasteru w Sakach
- ↑ a b Grzesiak K.: Diecezja lubelska wobec prawosławia w latach 1918–1939. Wydawnictwo Archidiecezjalne GAUDIUM, 2010, ss. 157–158. ISBN 978-83-7548-003-0.
- ↑ S. Dmitruk, Zapomniany autor „Kriestnoj Piesni”, nr 3(321), marzec 2012.
- ↑ Strona monasteru na Górze Grabarce
- ↑ Zamojska pielgrzymka motocyklowa do Radecznicy
Bibliografia
- U. A. Pawluczuk, Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej, Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, Białystok 2007, ISBN 978-83-7431-127-4
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Lublin Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 52.35 N
- S: 50.20 N
- W: 21.52 E
- E: 24.25 E
monaster św. Antoniego w Radecznicy
Symbol klasztoru do legendy mapy
Radecznica - kościół pod wezwaniem św. Antoniego (zabytek nr rejestr. A/187)