Monaster św. Jana Teologa w Chreszczatyku

Monaster św. Jana Teologa Свято-Іоано-Богословський монастир
Państwo	Ukraina
Obwód	czerniowiecki
Miejscowość	Chreszczatyk
Kościół	Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego
Eparchia	czerniowiecko-bukowińska
Typ monasteru	męski
Obiekty sakralne
Cerkiew	św. Jana Teologa
Cerkiew	Zwiastowania
Kaplica	św. Kukszy Odeskiego
Fundator	Fedor Prida
Data budowy	XVII–XVIII w.
Data zamknięcia	1962
Data reaktywacji	1989
Położenie na mapie obwodu czerniowieckiego Monaster św. Jana Teologa
Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Monaster św. Jana Teologa
48°38′19″N 25°45′04″E/48,638700 25,751000
Strona internetowa klasztoru

Monaster św. Jana Teologa – prawosławny męski klasztor we wsi Chreszczatyk, w jurysdykcji eparchii czerniowiecko-bukowińskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.

Historia

Według tradycji cerkiewnej monaster został założony przez mnichów ze Skitu Maniawskiego, którzy opuścili poprzednie miejsce pobytu z powodu nacisków, by przyjęli unię i osiedlili się w pieczarze w pobliżu dzisiejszego klasztoru. Fundatorem budynków klasztornych miał być Fedor Prida. Zabudowania monasterskie powstawały od XVII w. do lat 60. XVIII w., gdy bracia Konstantin i Michaił Tałpa wznieśli główną cerkiew św. Jana Teologa^[1]. Wspólnota mnisza została zlikwidowana w 1774, gdy cała Bukowina weszła w skład Cesarstwa Austriackiego. Źródełko na terenie klasztoru było obiektem szczególnego kultu miejscowej ludności i celem pielgrzymek, przetrwały świadectwa o uzdrowieniach wiernych, którzy zanurzyli się w wodzie^[1].

W 1915 budynki dawnego klasztoru zostały poważnie uszkodzone na skutek ostrzału artyleryjskiego. Po I wojnie światowej Chreszczatyk znalazł się w granicach Rumunii. Po licznych prośbach miejscowych prawosławnych w 1933 doszło do ponownego otwarcia monasteru^[1]. Kiedy Bukowina znalazła się w granicach ZSRR, monaster początkowo kontynuował działalność, w 1957 zbudowano w nim nowy budynek mieszkalny. W 1960 mnisi zostali jednak zmuszeni do opuszczenia zabudowań i zamieszkania w ławrze Poczajowskiej. Jeszcze przez dwa lata w klasztorze przebywali mnisi ze zlikwidowanego monasteru Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni w Czerniowcach, następnie w obiektach urządzono ośrodek wypoczynkowy. Cerkiew prawosławna odzyskała monaster w 1989^[1].

W latach 90. XX wieku klasztor został rozbudowany: wzniesiono cerkiew Zwiastowania, kaplicę św. Kukszy Odeskiego (w przeszłości mnicha monasteru), nowe budynki z celami mnichów oraz refektarz^[1].

Przypisy