Monaster św. Mikołaja w Mohylewie

Monaster św. Mikołaja
Свята-Мікольскі манастыр
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo Białoruś
Obwód mohylewski
MiejscowośćMohylew
KościółRosyjski Kościół Prawosławny
(Egzarchat Białoruski)
Rodzaj klasztorumonaster
Eparchiamohylewska i mścisławska
IhumeniaEufrozyna (Sidorowicz)[1]
Typ monasterużeński
Liczba mniszek (2017)18[1]
Obiekty sakralne
Sobórśw. Mikołaja
Cerkiewśw. Onufrego
Stylbarokowy
Położenie na mapie Mohylewa
Mapa konturowa Mohylewa, w centrum znajduje się punkt z opisem „Monaster św. Mikołaja”
Położenie na mapie Białorusi
Położenie na mapie obwodu mohylewskiego
Mapa konturowa obwodu mohylewskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Monaster św. Mikołaja”
Ziemia53°53′38″N 30°20′44″E/53,893889 30,345556

Monaster św. Mikołaja – prawosławny żeński klasztor w Mohylewie, w jurysdykcji eparchii mohylewskiej i mścisławskiej Egzarchatu Białoruskiego Patriarchatu Moskiewskiego[1].

Budowa

Fundacja

Fundacja monasteru miała miejsce na początku XVII w. W 1636 na mocy przywileju króla Władysława IV biskup mohylewski, mścisławski i orszański (białoruski) otrzymał prawo do bezpośredniego zarządzania nim (przywilej ten odebrał w roku następnym w Wilnie prawosławny metropolita kijowski Piotr Mohyła)[2]. W 1637 w Mohylewie powstała tymczasowa drewniana cerkiew i budynek mieszkalny dla mniszek. Przywilej królewski zapewniał klasztorowi prawo do wyznawania prawosławia (oddalając ewentualne pretensje Kościoła unickiego), zaś mieszczanom mohylewskim nadawał prawo do dwukrotnej w ciągu roku organizacji jarmarków przy klasztorze oraz zobowiązywał mniszki do uroczystych nabożeństw w dniach wspomnienia świętego Mikołaja Cudotwórcy[3]. W 1646 metropolita Piotr Mohyła nadał wspólnocie prawo pieczenia prosfor i produkcji świec na sprzedaż w pozostałych monasterach mohylewskich[2].

Świątynia

Główny sobór monasterski został wzniesiony na miejscu drewnianej cerkwi św. Mikołaja w latach 1669–1672. Oprócz ołtarza głównego umieszczono w nim dwa boczne – Ścięcia Głowy św. Jana Chrzciciela i św. Dymitra Sołuńskiego. We wnętrzu obiektu znalazł się trzyrzędowy ikonostas powstały w miejscowej pracowni[3].

Przekształcenie

Żeński klasztor funkcjonował w Mohylewie przez 82 lata, następnie z powodu małej liczby żeńskich powołań został przekształcony we wspólnotę męską na mocy postanowienia biskupa białoruskiego Sylwestra. Ostatnie mniszki przeniesiono do monasterów w Szkłowie i w Barkołabowie[4]. W 1754 został zlikwidowany z powodu zbyt małej liczby mnichów decyzją biskupa białoruskiego Hieronima[5]. Główny sobór monasteru funkcjonował nadal jako cerkiew parafialna. Świątynia została zamknięta w 1934[3], a jej wyposażenie – zniszczone lub wywiezione[6].

Czasy stalinowskie

W okresie stalinowskiego terroru sobór św. Mikołaja został zmieniony w tymczasowe więzienie[3]. Szczątki ofiar więzienia zostały odnalezione w latach 90. XX wieku i pochowane na terenie klasztoru, gdzie wzniesiono też kaplicę pamiątkową[7][3]. Po II wojnie światowej obiekt został zaadaptowany na magazyn książek, a pokrywające jego ściany freski uległy zniszczeniu[3].

Odbudowa

W 1990 zdewastowana cerkiew została zwrócona Rosyjskiemu Kościołowi Prawosławnemu[3]. Rok później Święty Synod Egzarchatu Białoruskiego ogłosił ponowne otwarcie monasteru żeńskiego i mianował jego pierwszą przełożoną ihumenię Eugenię (Wołoszczuk)[3]. Od 1992 do 2010[8] w monasterze wystawiona była dla kultu Barkołabowska Ikona Matki Bożej. W 1995 zakończony został kolejny etap renowacji zniszczonego klasztoru[3], podjęty w okresie sprawowania urzędu biskupa mohylewskiego przez Maksyma (Krochę)[6].

Galeria

  • Wnętrze
  • Nawa boczna lewa
  • Nawa boczna prawa
  • Ikonostas
  • Bęben i kopuła od wewnątrz
  • Widok ogólny wnętrza

Przypisy

  1. ↑ a b c Могилевская и Мстиславская епархия
  2. ↑ a b Mironowicz A.: Diecezja białoruska w XVII i XVIII wieku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2008, s. 264. ISBN 978-83-7431-150-2.
  3. ↑ a b c d e f g h i Обитель чудотворца Николая. [dostęp 2012-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-05)].
  4. ↑ Mironowicz A.: Diecezja białoruska w XVII i XVIII wieku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2008, s. 193. ISBN 978-83-7431-150-2.
  5. ↑ Mironowicz A.: Diecezja białoruska w XVII i XVIII wieku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2008, s. 231. ISBN 978-83-7431-150-2.
  6. ↑ a b A. Radziukiewicz, Wśród świętości, „Przegląd Prawosławny”, nr 11 (341), listopad 2013
  7. ↑ В Могилевском монастыре нашли останки жертв сталинских репрессий
  8. ↑ D. Koczetow, M. Fiedosienko, Bujniczskij w czest' soszestwija Swiatogo Ducha na Apostołow Żenskij Monastyr' [w:] Prawosławnaja Encikłopiedija, t. VI, Moskwa 2004, ss.330–331

Media użyte na tej stronie

Legenda klasztor.svg
Symbol klasztoru do legendy mapy
Flag of Mahilyow Voblast.svg
Flag of Mahilyow Voblast, Belarus.
Mogilev oblast location map.svg
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape ., Licencja: CC BY-SA 3.0
Позиционная карта Могилёвской области

Цилиндрическая равноугольная проекция с координатами краёв:

  • С: 54.52° с.ш.
  • Ю: 52.62° с.ш.
  • З: 27.98° в.д.
  • В: 32.86° в.д.
Mogilev location map.png
Autor:
OpenStreetMap contributors
, Licencja: CC BY-SA 2.0
Map of Mogilev, Belarus
Магілёў. Інтэр'ер Мікольскага сабора.JPG
Autor: Александр Липилин, Licencja: CC BY-SA 2.5
Магілёў. Інтэр'ер Мікольскага сабора
Sviato-Nikolskij monastyr v Mogileve.jpg
Autor: Moland2006 Молчанов Андрей, Licencja: CC BY-SA 3.0
Свято-Никольский монастырь в городе Могилёве (Республика Беларусь). Вид с улицы Боткина.