Monaster Koniewski
(c) I, AB, CC-BY-SA-3.0 Panorama monasteru od strony wschodniej | |
Państwo | ![]() |
---|---|
Obwód | ![]() |
Miejscowość | wyspa Koniewiec |
Kościół | Rosyjski Kościół Prawosławny |
Rodzaj klasztoru | męski |
Eparchia | wyborska |
Ihumen | Aleksander (Arwa) |
Klauzura | nie |
Obiekty sakralne | |
Sobór | Narodzenia Matki Bożej |
Cerkiew | Spotkania Pańskiego |
Cerkiew | św. Mikołaja |
Założyciel klasztoru | św. Arseniusz Koniewski |
Styl | rosyjsko-bizantyjski |
Materiał budowlany | cegła, kamień |
Data budowy | XVIII w. |
Data zamknięcia | 1944 |
Data reaktywacji | 1990 |
![]() | |
Strona internetowa klasztoru |
Monaster Koniewski, pełna nazwa: Koniewski Monaster Narodzenia Matki Bożej (oryg. ros. Коневский Рождество-Богородичный монастырь) – męski klasztor prawosławny położony na wyspie Koniewiec na jeziorze Ładoga w jurysdykcji eparchii wyborskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
Monaster został założony w 1394 przez mnicha Arseniusza przybyłego na wyspę Koniewiec z monasteru Wałaam. Za początek jego istnienia przyjmuje się wzniesienie przez zakonnika drewnianej cerkwi Narodzenia Matki Bożej[1]. Arseniusz został również pierwszym przełożonym męskiej wspólnoty monastycznej, jaka skupiła się wokół niego. Funkcję tę pełnił do swojej śmierci w 1447[2].
W końcu XVI stulecia zabudowania monasterskie zostały zniszczone przez wojska szwedzkie, podobnie jak kompleks położonego na innej wyspie na jeziorze Ładoga monasteru Wałaam[3]. Po reaktywacji życia mniszego w klasztorze został on ponownie zniszczony za panowania Wasyla Szujskiego. Ocaleli zakonnicy przenieśli się do monasteru Deriewiannickiego w Nowogrodzie. Mnisi pojawili się ponownie na wyspie Koniewiec dopiero w 1718, tworząc początkowo filię tegoż klasztoru, zaś od 1760 – ponownie samodzielny monaster Narodzenia Matki Bożej[3]. W XVIII stuleciu powstał sobór Narodzenia Matki Bożej (połączonym z cerkwią Świętego Spotkania), który w 1766 został wzniesiony ze środków przekazanych wcześniej przez carycę Elżbietę[3]. W latach 90. XVIII w. przy monasterze wybudowano również dom pielgrzyma, biblioteka, przystań dla statków oraz zespół obiektów gospodarczych[4].
Z powodu ogromnego wzrostu liczby pielgrzymów odwiedzających klasztor, jak i żyjących w nim mnichów, w latach 1799–1809 dotychczasowy główny sobór został zastąpiony nowym, większym obiektem tego typu, zaprojektowanym przez mnicha Sylwestra mieszkającego w monasterze[4]. W tym samym okresie, między 1799 a 1806, nad zachodnia bramą wjazdową do monasteru wzniesiono 35-metrową dzwonnicę. Do 1813 powstały nowe budynki mieszkalne oraz cerkiew św. Mikołaja[4]. Z kolei w 1849 powstała cerkiew św. Arseniusza Koniewskiego, zaś w 1899 kaplica Zaśnięcia Matki Bożej[5].
W latach 1917–1940 monaster znajdował się na terytorium Finlandii i pozostawał czynny. W 1932 zamieszkiwało go 75 mnichów oraz posłuszników[6]. Zabudowania klasztorne zostały poważnie uszkodzone w czasie wojny zimowej. Mimo tego jeszcze w 1941 część mnichów pozostawała na wyspie Koniewiec; dopiero w 1944, gdy teren ten został definitywnie opanowany przez Związek Radziecki, mnisi uciekli do Finlandii, zabierając ze sobą szczególnie czczoną w klasztorze Koniewską Ikonę Matki Bożej[6]. Porzucone zabudowania zostały przejęte przez radziecką marynarkę wojenną[6]. Rosyjski Kościół Prawosławny odzyskał monaster w 1990. Został on podporządkowany eparchii petersburskiej, zaś jego przełożonym wyznaczono archimandrytę Nazariusza (Ławrinienkę)[6]. Klasztor został gruntownie wyremontowany i odzyskał dawne znaczenie jako ośrodek pielgrzymkowy[7]. Klasztor prowadzi ośrodki filialne w Petersburgu i w Prioziersku[8].
Przypisy
- ↑ A. Nizowskij, Samyje znamienityje..., ss.362–363
- ↑ Преподобный Арсений, Коневский чудотворец
- ↑ a b c A. Nizowskij, Samyje znamienityje..., s.363
- ↑ a b c A. Nizowskij, Samyje znamienityje..., s.364
- ↑ Памятники и достопримечательности
- ↑ a b c d О Коневском монастыре
- ↑ Коневский монастырь сегодня
- ↑ Подворья Коневского монастыря
Bibliografia
- A. Nizowskij, Samyje znamienityje monastyri i chramy Rossii, Wecze, Moskwa 2000, ISBN 5-7838-0578-5
Media użyte na tej stronie
Позиционная карта Ленинградской области
- Проекция — равноугольная.
- Стандартная параллель — 60°00′00″С
- Параметры шаблона (координаты краёв):
|top = 61.5 |bottom = 58.2 |left = 26.7 |right = 35.9
Autor: Uwe Dedering, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Russia.
EquiDistantConicProjection : Central parallel :
* N: 54.0° N
Central meridian :
* E: 100.0° E
Standard parallels:
* 1: 49.0° N * 2: 59.0° N
Made with Natural Earth. Free vector and raster map data @ naturalearthdata.com.
Because the southern Kuril islands are claimed by Russia and Japan, they are shown as disputed. For more information about this see: en:Kuril Islands dispute. These islands are since 1945 under the jurisdiction of the Russian Federation.
Symbol klasztoru do legendy mapy