Monaster Korniliewsko-Komelski

Monaster Korniliewsko-Komelski

Корнилиево-Комельский монастырь

nr rej. 3500002706
Ruiny monasteru, stan z roku 2007
Państwo	Rosja
Obwód	wołogodzki
Miejscowość	Korniliewo
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Eparchia	Eparchia wołogodzka
Klauzura	nie
Typ monasteru	męski
Obiekty sakralne
Sobór	Sobór Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni
Założyciel klasztoru	św. Korneliusz Komelski
Styl	ruski (naśladownictwo architektury jarosławskiej i rostowskiej)
Data budowy	pocz. XV wieku
Data zamknięcia	1924
Data zburzenia	II poł. XX wieku
Data reaktywacji	nie reaktywowany
Położenie na mapie obwodu wołogodzkiego Monaster Korniliewsko-Komelski
Położenie na mapie Rosji Monaster Korniliewsko-Komelski
58°49′29″N 40°14′18″E/58,824753 40,238472

Monaster Korniliewsko-Komelski, widok z początku XX wieku

Monaster Korniliewsko-Komelski – zniszczony klasztor prawosławny położony 5 kilometrów od miasta Griazowiec, we wsi Korniliewo w obwodzie wołogodzkim.

Założycielem monasteru był późniejszy święty mnich Korneliusz Komelski, który zamieszkał jako pustelnik w lasach komelskich w 1497. Szybko zaczęli gromadzić się wokół niego naśladowcy jego surowego trybu życia, którzy stanowili podstawę późniejszej wspólnoty. W 1501 mnich Korneliusz wzniósł na jej potrzeby drewnianą cerkiew Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni, którą w 1512 zastąpił świątynia murowana - pięciokopułowy sobór z trzema absydami^[1]. Przed 1529 mnich Korneliusz spisał również regułę monasteru, trzeci taki tekst w historii prawosławia na ziemiach ruskich. Była ona oparta na ustawach klasztornych Niła Sorskiego i Józefa Wołockiego^[2]. Po swojej śmierci Korneliusz został pochowany w klasztorze, a przy jego relikwiach miały miejsce liczne cuda^[1].

Książę Wasyl III wsparł rozwijający się monaster hojnymi darami, zapoczątkowując tym samym tradycję współfinansowania klasztoru przez władców moskiewskich. Kompleks budynków rozwijał się, kolejne cerkwie wznoszono w stylu świątyń Jarosławia i Rostowa. Jednak w II poł. XVIII w. wspólnota monastyczna znacznie już podupadła. W 1764, po wprowadzeniu urzędowej klasyfikacji klasztorów zależnie od liczby mnichów, znalazł się w grupie monasterów III klasy. Od roku następnego źródłem dochodu dla mnichów stało się źródło wody mineralnej, przy którym w połowie następnego stulecia otwarto szpital i łaźnie. Do rewolucji październikowej monaster Korniliewsko-Komelski ponownie stał się jednym z ważniejszych ośrodków życia duchowego Rosji^[1]

15 sierpnia 1924 władze radzieckie zlikwidowały klasztor, zaś większość jego zabudowań została zniszczona w latach 30. Pozostałą część wykorzystywano jako sanatorium, zaś po 1939 - jedno z miejsc przetrzymywania polskich, a następnie niemieckich jeńców wojennych. Po II wojnie światowej obiekt zaadaptowano na więzienie, później na szpital psychiatryczny. Obecnie kompleks budynków klasztornych jest całkowicie zrujnowany. Cerkwie monasterskie zostały zniszczone, zachował się - w ruinie - jedynie dawny refektarz^[1].

Przypisy