Monaster Trójcy Świętej w Brajłowie

Monaster Trójcy Świętej

Свято-Троїцький жіночий монастир

Sobór monasterski
Państwo	Ukraina
Obwód	winnicki
Miejscowość	Brajłów
Kościół	Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego
Eparchia	winnicka
Ihumenia	Antonina (Stecenko)
Klauzura	nie
Typ monasteru	żeński
Obiekty sakralne
Cerkiew	św. Mikołaja
Data budowy	1845
Data zamknięcia	1962
Data reaktywacji	1990
Położenie na mapie obwodu winnickiego Monaster Trójcy Świętej
Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Monaster Trójcy Świętej
49°06′22″N 28°10′08″E/49,106111 28,168889

Monaster Trójcy Świętej – prawosławny klasztor w Brajłowie, w eparchii winnickiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.

Pierwszy prawosławny klasztor w Brajłowie został założony w 1635 przez Michała Kropiwnickiego, za zgodą króla Władysława IV. W XVIII w. wspólnota przyjęła unię, jednak w 1780 zakonnicy zlikwidowali klasztor z braku środków na dalsze funkcjonowanie. W 1786 na krótko wrócili do Brajłowa^[1].

W 1845 do Brajłowa został przeniesiony żeński monaster Trójcy Świętej w Winnicy, funkcjonujący w tej miejscowości od 1795 (wcześniej należał do unitów). Zakonnicom przekazano zrujnowane obiekty klasztoru trynitarzy, zlikwidowanego w 1832. Monaster posiadał status klasztoru I klasy, w jego ramach działały trzy cerkwie: Trójcy Świętej (przebudowana z kościoła), Świętych Antoniego i Teodozjusza Pieczerskich oraz św. Mikołaja. Mniszki prowadziły szkołę dla dziewczynek-sierot oraz dla córek diakonów^[1].

Po rewolucji październikowej władze radzieckie odebrały mniszkom większość budynków mieszkalnych, pozostawiając wspólnocie tylko jeden dom. W 1925 klasztor zamieszkiwało 145 sióstr, z czego 92 były niezdolne do pracy z powodu podeszłego wieku. Mniszki utrzymywały wspólnotę własną pracą – szyciem i pracą w polu w wiejskich spółdzielniach (dawne grunty klasztorne zostały skonfiskowane). W 1932 monaster został całkowicie zlikwidowany^[1]. Klasztor otwarto ponownie w 1942; działał do 1962, kiedy został ponownie zamknięty^[1].

Zabudowania monasteru zostały zwrócone Kościołowi prawosławnemu w 1989, w roku następnym w zdewastowanej cerkwi odprawiono po raz pierwszy od zamknięcia Świętą Liturgię. Stopniowo remontowane były kolejne budynki, do użytku liturgicznego oddano cerkiew św. Mikołaja^[1].

Przypisy