Monaster Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni w Belgradzie
 Główna cerkiew monasterska | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Rodzaj klasztoru | |
| Eparchia | belgradzka |
| Ihumenia | Anastazja (Savković) |
| Klauzura | nie |
| Typ monasteru | żeński |
| Obiekty sakralne | |
| Cerkiew | Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni |
| Kaplica | św. Mikołaja |
| Założyciel klasztoru | mniszki z monasteru Kuveždin |
| Fundator | Persida Milenković |
| Styl | bizantyjsko-serbski |
| Data budowy | 1935–1936 |
Położenie na mapie Belgradu  | |
Położenie na mapie Serbii  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
| 44,79°N 20,44°E/44,791900 20,443900 | |
Monaster Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni – prawosławny żeński klasztor w Belgradzie, w eparchii belgradzkiej Serbskiego Kościoła Prawosławnego, utworzony w 1936.
Historia
Fundatorką monasteru była Persida Milenković. Teren pod budowę świątyni przekazało miasto[1]. Pierwsza grupa dwunastu mniszek przybyła do Belgradu z monasteru Kuveždin na Fruškiej gorze. Był to pierwszy od kilkuset lat nowy żeński klasztor tradycji serbskiej, utworzony z pomocą mniszek z monasteru Novo Hopovo – rosyjskich emigrantek, dawnej wspólnoty monasteru Narodzenia Matki Bożej z Leśnej[1][2]. Wśród założycielek klasztoru były zarówno Serbki, jak i Rosjanki, zaś pierwszą przełożoną wspólnoty została dotychczasowa ihumenia monasteru Kuveždin Melania (Krivokućin). Monaster belgradzki był początkowo filią tegoż klasztoru[3]. Główna cerkiew monasterska została wzniesiona w latach 1935–1936 według projektu rosyjskiego architekta Iwana Rika (inne źródła wskazują Serba Pavlego Petrovicia[1][4]) w stylu nawiązującym do średniowiecznego serbskiego budownictwa sakralnego[4] i wyświęcona 25 października 1936 przez patriarchę serbskiego Barnabę. Malowidła we wnętrzu obiektu wykonał Dušan Mihajlović w latach 1972–1982[1].
Monaster Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni pozostawał czynny podczas II wojny światowej. W 1945 w klasztorze zmarł wskutek poniesionych wcześniej z rąk ustaszy tortur metropolita zagrzebski Dosyteusz[5].
W monasterze szczególnym kultem otaczane są kopie Leśniańskiej Ikony Matki Bożej, Zografskiej Ikony Matki Bożej, ikona Opieki Matki Bożej, która przetrwała z pożaru klasztoru Kuveždin podczas II wojny światowej, ikona św. Nektariusza z Eginy uznawana za cudotwórczą oraz ikona św. Mikołaja podarowana przez archimandrytę Justyna (Popovicia). Od 2008 w cerkwi monasterskiej wystawione dla kultu są również relikwie metropolity zagrzebskiego Dosyteusza[1]. Oprócz nich monaster posiada relikwie kilkunastu różnych świętych z różnych epok i krajów[3]. Na wyposażeniu klasztoru pozostają ikony z XVIII i XIX w., jak również zabytkowe rękopisy i księgi liturgiczne[1].
Na terenie monasteru pochowani zostali metropolita Skopje Józef, metropolita budziński Arseniusz, metropolita zagrzebski Damaskin oraz biskup budziński Daniel[1].
Przełożone monasteru[1]
- Melania (Krivokućin), 1936–1942
- Angelina (Graczowa)
- Agnia (Dimitrović)
- Anastazja (Sadković), 2001-2019
- Teodora (Vasić), od 2020
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Istorija obitelji Manastira Vavedenje Presvete Bogorodice
- ↑ Igumienija Jekatierina (Jefimowskaja). simvol-veri.ru. [dostęp 2014-07-10]. (ros.).
- ↑ a b Введенский монастырь в столице Сербии Белграде
- ↑ a b Православни манастири
- ↑ СВЕТИ ИСПОВЕДНИК ДОСИТЕЈ (ВАСИЋ) – МИТРОПОЛИТ ЗАГРЕБАЧКИ
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Serbia
Symbol klasztoru do legendy mapy
Autor: Владан Шћекић, Licencja: CC BY-SA 3.0
Црква Ваведења Пресвете Богородице
Autor:
Location map of Belgrade Central. This map of Belgrade was created from OpenStreetMap project data, collected by the community. This map may be incomplete, and may contain errors. Don't rely solely on it for navigation.