Monometalizm

Monometalizm – system monetarny, w którym jeden metal (złoto lub srebro) jest prawnym środkiem obiegowym, pośrednikiem wymiany i miernikiem wartości. Występuje on (metal szlachetny) zarówno jako towar, jak i pieniądz. Konieczne jest jednak spełnienie warunku: cena danego dobra jako towaru musi się równać jego cenie jako środka obiegowego. Monometalizm złoty był najbardziej rozpowszechniony w Europie, srebrny - w krajach Wschodu. Przeciwieństwem monometalizmu jest bimetalizm.

Pewną modyfikacją monometalizmu jest tzw. monometalizm ułomny polegający na pozostawieniu jako miernika wartości obok metalu podstawowego (zazwyczaj złota) pojedynczego pełnowartościowego nominału w drugim metalu (zazwyczaj srebrze)[1]. Przykładem zastosowania monometalizmu ułomnego była łacińska unia monetarna[1]. Na przełomie XIX i XX w. wycofano się z systemów monometalizmu ułomnego[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c Elżbieta Korczyńska, Borys Paszkiewicz, Mennictwo XIX i XX wieku, Kraków: Polskie Towarzystwo Archeologiczne i Numizmatyczne Oddział w Krakowie, 1989, s. 81.

Bibliografia

  • Władysław Leopold Jaworski, Iwona Antowska-Bartosiewicz: Leksykon finansowo-bankowy. Warszawa: Państwowe Wydaw. Ekonomiczne, 1991. ISBN 83-208-0703-4.