Mons Esam

Mons Esam
ilustracja
Ciało niebieskie

Księżyc

Położenie

Mare Tranquillitatis

Położenie na mapie Księżyca
Mapa konturowa Księżyca, w centrum znajduje się czarny trójkącik z opisem „Mons Esam”
Księżyc14°36′N 35°42′E/14,600000 35,700000

Mons Esam – mała, samotna góra w północno-wschodniej części widocznej strony Księżyca, na północy Mare Tranquillitatis (Morza Spokoju). Leży na południowy wschód od krateru Witruwiusz, a na zachód-północny zachód od krateru Lyell. Na północny wschód od tego grzbietu znajduje się zatoka zwana Sinus Amoris (Zatoką Miłości).

Maksymalna średnica góry przy podstawie to 8 km. Jej nazwa, nadana w 1979 roku pochodzi od arabskiego imienia męskiego عصام. Góra to stożek utworzony w wyniku procesów tektonicznych.

Dwa niewielkie kratery zaraz na południe od Mons Esam zostały nazwane przez MUA. Są one wymienione poniżej.

KraterSzerokośćDługośćŚrednicaPochodzenie nazwy
Diana14,3° N35,7° E2 kmłacińskie imię żeńskie
Grace14,2° N35,9° E1 kmangielskie imię żeńskie

Zobacz też

Bibliografia

  • Weitz, Catherine M.; Head III, James W.. Spectral properties of the Marius Hills volcanic complex and implications for the formation of lunar domes and cones. „Journal of Geophysical Research”. 104, s. 18.933–18.956, 1999. DOI: 10.1029/1998JE000630. [dostęp 2007-08-06]. 
  • Andersson, L. E.; Whitaker, E. A., (1982). NASA Catalogue of Lunar Nomenclature. NASA RP-1097.
  • Blue, Jennifer (25 lipca 2007). "Gazetteer of Planetary Nomenclature". USGS. Dostęp 5.8.2007.
  • Bussey, B.; Spudis, P. (2004). The Clementine Atlas of the Moon. New York: Cambridge University Press. ISBN 0-521-81528-2.
  • Elijah E. Cocks, Who's Who on the Moon: A Biographical Dictionary of Lunar Nomenclature, Josiah C. Cocks, wyd. 1st ed, Greensboro: Tudor Publishers, 1995, ISBN 0-936389-27-3, OCLC 32468980.
  • McDowell, Jonathan (15 lipca 2007). "Lunar Nomenclature". Jonathan's Space Report. Dostęp 24.10.2007.
  • Menzel, D. H.; Minnaert, M.; Levin, B.; Dollfus, A.; Bell, B. (1971). "Report on Lunar Nomenclature by The Working Group of Commission 17 of the IAU". Space Science Reviews 12: 136.
  • Moore, Patrick (2001). On the Moon. Sterling Publishing Co.. ISBN 0-304-35469-4.
  • Fred William Price, The Moon Observer's Handbook, Cambridge [Cambridgeshire]: Cambridge University Press, 1988, ISBN 0-521-33500-0, OCLC 17548914.
  • Rükl, Antonín (1990). Atlas of the Moon. Kalmbach Books. ISBN 0-913135-17-8.
  • Webb, Rev. T. W. (1962). Celestial Objects for Common Telescopes (6th revision ed.). Dover. ISBN 0-486-20917-2.
  • Ewen Adair Whitaker, Mapping and Naming the Moon, Cambridge [England]: Cambridge University Press, 1999, ISBN 0-521-62248-4, OCLC 39633902.
  • Wlasuk, Peter T. (2000). Observing the Moon. Springer. ISBN 1-85233-193-3.

Media użyte na tej stronie

Nuvola apps kmoon left.png
Autor: , Licencja: LGPL
Icon from Nuvola icon theme for KDE 3.x.
Moonmap from clementine data.png
cylindrical map projection of the Moon. The Moon's whole surface was mapped by the Clementine spacecraft in 1994, here North is at the top. The dark floor of crater Plato is at the middle top above Mare Imbrium, while the bright floor and rays of crater Tycho is near the middle bottom below Mare Imbrium. Mare Procellarum is at the near left, and Mare Tranquillitatis is just right of centre and Mare Crisium is at the near right. The far left and far right show the contrast of the mostly cratered farside with small isolated mare.
U+25B2.svg
Black up-pointing triangle , U+25B2 from Unicode-Block Geometric Shapes (25A0–25FF)
Full Moon Luc Viatour.jpg
(c) Luc Viatour, CC-BY-SA-3.0
Nearly Full Moon view from earth In Belgium (Hamois).
Lucian-Esam-Grace-Diana AS17-M-0306 LTVT.JPG
Craters Lucian, Diana and Grace with Mons Esam. Detail of Apollo metric image AS17-M-0306 from LPI website, remapped to north-up aerial view by LTVT.