Monstera dziurawa
 | |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Nadklasa | |
| Klasa | |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek | monstera dziurawa |
| Nazwa systematyczna | |
| Monstera deliciosa Liebm. Vidensk. Meddel. Naturhist. Foren. Kjøbenhavn 1849:19. 1849 | |
Monstera dziurawa (Monstera deliciosa) – gatunek rośliny występujący w lasach tropikalnych od południowego Meksyku po południową Panamę. W Polsce jest uprawiany jako roślina ozdobna.
Morfologia
- Pokrój
- Silnie rosnące zielone pnącze, często osiągające ponad 10 m wysokości. Na pędzie silne korzenie powietrzne.
- Liście
- Głęboko powcinane, starsze liście z otworami.
- Kwiaty
- Kwiatostan w kształcie kolby o długości do 30 cm jest otoczony dużą białą pochwą.
- Owoce
- Wytwarza drobne pachnące, stożkowate jagody, które po dojrzeniu są jadalne i smakują jak połączenie ananasa i banana. Zawierają jednak wiele kwasu szczawiowego i innych toksyn, mogących prowadzić do podrażnienia lub uszkodzenia błon śluzowych.
Zastosowanie
Gatunek ten należy do największych roślin do dekoracji wnętrz, przy tym łatwych w uprawie.
Uprawa
Monstera dziurawa w uprawie
- Wymagania
- Monstera dziurawa wymaga stanowiska oświetlonego, lecz nie narażonego na bezpośrednie promieniowanie słoneczne. Starsze rośliny tolerują znaczne zacienienie, jednak w takich warunkach wyciągają się i tworzą wyłącznie całobrzegie liście. Temperatura latem nie powinna być niższa niż 18 °C i wyższa niż 25 °C, zimą powinna wynosić około 12 °C. Optymalnym podłożem do uprawy tej rośliny jest mieszanka ziemi liściowej, darniowej, gnojowej, torfu i piasku w równych proporcjach. Wymaga silnych podpór. W warunkach domowych, przy zapewnieniu optymalnych warunków, monstera może zakwitnąć[3].
- Pielęgnacja
- Monsterę należy podlewać dość obficie wodą o temperaturze pokojowej, jedynie zimą ograniczając nawadnianie. Przelewanie może jednak powodować zgniliznę. Korzystne jest spryskiwanie liści i wycieranie z nich kurzu. Młode rośliny należy przesadzać co rok, starsze co 3–5 lat. Latem monstera wymaga nawożenia nawozem wieloskładnikowym[3].
- Rozmnażanie
- Bardzo proste z sadzonek pędowych, które powinny mieć przynajmniej jeden liść, pąk pachwinowy i korzeń przybyszowy lub sadzonek wierzchołkowych z kilkoma liśćmi i korzeniem powietrznym o długości co najmniej 20 cm. Sadzonkę należy posadzić w mieszance torfu i piasku oraz trzymać w wysokiej temperaturze, około 25–30 °C. Monsterę można też rozmnażać z nasion, które należy wysiać bezpośrednio po zbiorze w ciepłe podłoże. Kiełkują po 2–4 tygodniach[3].
- Choroby i szkodniki
- Rośliny są atakowane przez czerwce, mszyce i wełnowce, a uprawiane na zewnątrz również przez gąsienice i koniki polne. Monstery są również podatne na plamistość liści wywoływaną przez Lasiodiplodia theobromae (incertae sedis) i Acrosperia fluctuata oraz zgniliznę[4].
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-08] (ang.).
- ↑ a b c Mieczysław Czekalski: Cisus, hoja, filodendron...: rośliny pnące ozdobą mieszkania. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1988, s. 33-35. ISBN 83-09-01250-0.
- ↑ Jules Janick i Robert E. Paull (red.): The encyclopedia of fruit & nuts. Wallingford: CABI, 2008, s. 77-78. ISBN 978-0-85199-638-7. (ang.).
Bibliografia
- Jens Rohwer: Atlas roślin tropikalnych. Warszawa: Horyzont, 2002. ISBN 83-7311-378-9.
Media użyte na tej stronie