Montaż równoległy

Montaż równoległy – metoda montażu filmowego i filmowa technika narracyjna polegająca na przeplataniu ze sobą dwóch serii ujęć, przedstawiających dwie sytuacje lub czynności, dziejące się w tym samym czasie, ale w różnych miejscach (przy czym zazwyczaj obie sytuacje splatają się ostatecznie i uzyskują rozwiązanie w tym samym miejscu i czasie[1]). Jest to jedna z najstarszych metod montażu i jednocześnie jedna z najpopularniejszych technik narracyjnych w filmie[2].

Bywa często wykorzystywana w westernie, thrillerze, filmie gangsterskim czy horrorze i może być np. używana do przedstawiania scen pościgu (naprzemienne ukazywanie ścigającego i uciekającego)[1][2]. Specyficzną odmianą montażu równoległego jest technika narracyjna nazywana ocaleniem w ostatniej chwili[3].

Montaż równoległy uniezależnia narrację od tylko jednego punktu widzenia[4] oraz pozwala widzowi na wyciąganie wniosków dotyczących obu przeplatanych sytuacji[2].

Przypisy

  1. ↑ a b Susan Hayward: Cinema studies : the key concepts. London: Routledge, Taylor & Francis Group, 2007, s. 98. ISBN 978-0-415-36782-0.
  2. ↑ a b c Michael Wohl: Editing techniques with Final cut pr. Berkeley, Calif.: Peachpit Press, 2002, s. 59. ISBN 978-0-201-73483-6.
  3. ↑ Kino nieme. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas, 2010, s. 291. ISBN 978-83-242-1297-2.
  4. ↑ David Bordwell, Janet Staiger, Kristin Thompson: The classical Hollywood cinema: film style mode of production to 1960. London: Routledge, 1988, s. 48. ISBN 978-0-415-00383-4.