Monte Cassino (powieść)
Autor | |||
---|---|---|---|
Typ utworu | powieść wojenna | ||
Wydanie oryginalne | |||
Miejsce wydania | |||
Język | |||
Data wydania | |||
Wydawca | Karl Otto Zamore | ||
Pierwsze wydanie polskie | |||
Data wydania polskiego | |||
Wydawca | Polski Instytut Wydawniczy | ||
Przekład | |||
|
Monte Cassino (dun. Monte Cassino) – powieść wojenna duńskiego pisarza Svena Hassela z 1965. Polskie wydanie książki ukazało się w 2004 w tłumaczeniu Juliusza Wilczura-Garzteckiego.
Treść
Jest szóstą częścią wojennej serii, opartej w dużym stopniu na osobistych przeżyciach autora z okresu służby na prawie wszystkich frontach II wojny światowej, w tym w jednostkach karnych Wehrmachtu. Bohaterami są członkowie 27. Pułku Pancernego (który w rzeczywistości nigdy nie istniał): Sven (autor, narrator wszystkich powieści Hassela), Joseph Porta (humorystyczny gawędziarz, pochodzący z Berlina), Wolfgang Creutzfeld - Mały (olbrzym z nadanym ironicznie przezwiskiem, hamburczyk), Willie Beier - Stary (doświadczony starszy sierżant), Alfred Kalb - Legionista (były żołnierz Legii Cudzoziemskiej), Julius Heide (doswiadczony żołnierz, zatwardziały nazista), Peter Blom - Barcelona (weteran wojny domowej w Hiszpanii) i inni. Ich losy autor przedstawił na różnych frontach II wojny światowej koncentrując się na brutalności i bezsensowności wojny oraz roli pojedynczego żołnierza w konflikcie. Najważniejszym wątkiem tej części są losy bohaterów podczas przełamywania przez Aliantów tzw. Linii Gustawa, przebiegającej w poprzek Półwyspu Apenińskiego, co miało miejsce w maju 1944. Same walki o Monte Cassino ukazane są w drugiej części powieści, zwłaszcza w jej końcowej fazie. Udział Polaków w walkach ukazany jest marginalnie. Powieść nie ustrzegła się pewnych przeinaczeń faktów historycznych, m.in. mowa jest o załamaniu się Brygady Karpackiej i ostatecznym zdobyciu klasztoru przez Gurkhów i Marokańczyków. Autor pisze także o znacznie przesadzonych liczbach dotyczących bombardowań alianckich, w tym o nalocie ponad tysiąca amerykańskich Latających Fortec B-17 z pogwałceniem neutralności przestrzeni powietrznej Szwajcarii[1]. Barwny jest opis nie tylko okrutnych walk, ale także życia pozafrontowego, składającego się w dużej mierze z odwiedzin w domach publicznych na terenie Rzymu. Opisywane są też brawurowe akcje ratowania dzieł sztuki z klasztoru na Monte Cassino oraz stosunek niemieckich żołnierzy do papieża Piusa XII[2][3].
Przypisy
- ↑ z posłowia PIW
- ↑ Monte Cassino, s.140-167,209-248
- ↑ Lubimy Czytać
Bibliografia
- Sven Hassel, Monte Cassino, PIW, Warszawa, 2004, ISBN 83-89700-07-7
Media użyte na tej stronie
(c) Bundesarchiv, Bild 146-2005-0004 / Wittke / CC-BY-SA 3.0
![Info non-talk.svg](https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/53/Info_non-talk.svg/15px-Info_non-talk.svg.png)
83 anglo-amerikanische Bomber haben am 15. Februar ihre Bombenlast über dem ehrwürdigen Kloster von Monte Cassino, der Geburtsstätte des Benediktinerordens abgeworfen. Das herrliche Bauwerk wurde vollständig zerstört und unersetzliche Kulturwerte vernichtet. Als Vorwand der Bombardierung diente die Behauptung, deutsche Truppen hätten das Kloster als Artilleriefestung ausgebaut, eine Behauptung, die inzwischen durch Erklärungen der Mönche von Monte Cassino restlos entkräftet wurde.