Montreal Manic
Przydomek | The Manic / Le Manic |
---|---|
Barwy | biało-niebieskie |
Data założenia | |
Data rozwiązania | |
Liga | |
Państwo | |
Siedziba | |
Adres | |
Stadion | Stadion: Stadion Olimpijski – 66,308 |
Właściciel | Molson Brewery |
Prezes | Roger Samson |
Montreal Manic – nieistniejący już kanadyjski klub piłkarski z Montrealu w prowincji Quebec. Drużyna występowała w lidze NASL, a jego domowym obiektem był Stadion Olimpijski, natomiast halowa drużyna swoje mecze domowe rozgrywała w hali Forum de Montréal. Zespół istniał w latach 1981–1983.
Historia
Klub został założony w 1981 roku jako kontynuator tradycji Philadelphia Fury i jest drugim po Montreal Olympique klubem piłkarskim w tym mieście. W sezonie 1981 klub zajął 2. miejsce w Dywizji Wschodniej i awansował do fazy play-off, gdzie w pierwszej rundzie wygrał rywalizację z Los Angeles Aztecs (5:3, 2:3, 2:1 (p.d.)) i awansował do ćwierćfinału, w którym przeciwnikiem był Chicago Sting Rywalizację tą Montreal Manic przegrał (3:2, 2:4, 2:4) i odpadł z rozgrywek. Podczas pierwszego meczu tych zespołów, dnia 2 września 1981 roku, padł rekord frekwencji na meczach Montreal Manic – 58,542[1].
W sezonie 1982 klub również zajął 2. miejsce w Dywizji Wschodniej i awansował do fazy play-off, gdzie zespół odpadł już w pierwszej rundzie po porażce w rywalizacji z Fort Lauderdale Strikers (3:2 (p.d.), 0:1 (p.d.), 1:4), jednak sezon 1983 był najlepszym w historii, najpierw po porażce 4:5 pod dogrywce z Tampa Bay Rowdies zespół zdobył halowe wicemistrzostwo ligi NASL, a następnie zespół zajął 4. miejsce w Dywizji Wschodniej i awansował do fazy play-off, gdzie przeciwnikiem w pierwszej rundzie był naszpikowany gwiazdami New York Cosmos, w którym to zespół z Montrealu wygrał rywalizację (2:3, 0:1 (k. 2:3)), co byłą największą sensacją rozgrywek, jednak w półfinale zespół przegrał rywalizację z późniejszym mistrzem ligi – Tulsa Roughnecks (1:2, 1:0, 0:3) i odpadł z rozgrywek. Jednak po zakończeniu sezonu 1983 z powodu coraz niższych frekwencji na meczach klub został rozwiązany.
W swojej książce pt. Soccer in a Football World historyk północnoamerykańskiej piłki nożnej Dave Wangerin przypisuje upadek klubu po deklaracji właścicieli klubu – Molson Brewery, którzy chcieli zbudował drużynę pod nazwą Team Canada na sezon 1984[2]. Nowy kierunek zespołu miał zakładać sprowadzenie zagranicznych zawodników w celu rozwoju kanadyjskiej piłki nożnej. Ponieważ jakość kreowania talentów na skalę światową w tej dyscyplinie sportu była, kibicom klubu pojawiła się perspektywa spadku jakości zespołu w sezonie 1984[3].
Co najważniejsze, zespół miał mieć rzekomo kłopoty finansowe pomimo tego, iż był jednym z najlepszych zespołów w lidze. Jednak raporty finansowe wskazuje straty 7 milionów dolarów amerykańskich w ciągu dwóch ostatnich sezonów. Prezes klubu, Roger Samson szukał strat w złej jakości stadionu, zbyt wysokich czynszów, zysków z koncesji Montreal Expos, brak umów telewizyjnych, a także średniej frekwencji na meczach nieprzekraczającej 20.000 widzów[4].
Sezon po sezonie
Sezon | Liga | Z | P | Pkt | Sezon | Playoff | Śr. frekwencja |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1981 | NASL | 15 | 17 | 141 | 2.miejsce, Dywizja Wschodnia | Ćwierćfinał | 23,704 |
1981-82 | Halowa NASL | 9 | 9 | – | 1.miejsce, Dywizja Wschodnia | Pierwsza runda | |
1982 | NASL | 19 | 13 | 159 | 2.miejsce, Dywizja Wschodnia | Pierwsza runda | 21,348 |
1983 | Halowa NASL | 5 | 3 | 53 | 1.miejsce, Grand Prix | Finalista | 6,972 |
1983 | NASL | 12 | 18 | 124 | 4.miejsce, Dywizja Wschodnia | Półfinał | 9,910 |
Osiągnięcia
Halowa NASLNagrody indywidualneKról strzelców halowego NASL
Bramkarz halowego NASL
Obrona halowego NASL
Jedenastka Sezonu NASL
Jedenastka Dublerów Sezonu NASL | Jedenastka Sezonu Halowego NASL
Canadian Soccer Hall of Fame[5]
US Soccer Hall of Fame[6] Indoor Soccer Hall of Fame[7]
|
Trenerzy
Piłkarze
- Nick Albanis
- Mehdi Cerbah
- Elvis Comrie
- Mimmo Dell'Armi
- Pasquale Di Blasio
- Gerry Gray
- Mike Hewitt
- Gordon Hill
- Jean-François Larios
- Dwight Lodeweges
- Andy Lynch
- Frantz Mathieu
- Dale Mitchell
- Fran O'Brien
- Andrew Parkinson
- Brian Quinn
- Bob Rigby
- Tony Towers
- Thompson Usiyan
- John Vanoostveen
- Dragan Vujovic
- Alan Willey
- Brian Decaire
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Les anciens du Manic appuient l’Impact [data dostępu: 2012-02-16] (fr.).
- ↑ Dave Wangerin: Soccer in a Football world: The Story of America’s Forgotten Game. Temple University Press, 2008. ISBN 1-59213-885-3.
- ↑ Le Manic, c’est fini. archives.radio-canada.ca. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-23)]. [data dostępu: 1983-02-08] (fr.).
- ↑ Manic Depression [data dostępu: 2015-10-14] (ang.).
- ↑ Hall of Fame. thesoccerhalloffame.ca. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-13)]. (ang.).
- ↑ US Soccer Hall of Fame Membership. homepages.sover.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-23)]. (ang.).
- ↑ Hall Of Fame Classes. indoorsoccerhall.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-23)]. (ang.).
- ↑ Sports New York Times [data dostępu: 1982-09-10] (ang.).
- ↑ Thursday’s Sports Transactions [data dostępu: 1982-09-09] (ang.).
Linki zewnętrzne
- Montreal Manic na Nasljerseys.com (ang.)
- Montreal Manic na FunWhileItLasted.net (ang.)
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Football kit template socks
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Flag of South Africa, also known as the Oranje-Blanje-Blou, used from 31 maja 1928 until 27 kwietnia 1994
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Please do not replace the simplified code by a version created with Inkscape or another vector graphics editor❗
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Autor: Oryginalnym przesyłającym był Dryazan z angielskiej Wikipedii, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Soccer jersey with sash on white