Mordechaj Gebirtig
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki | poezja |
Strona internetowa |
Mordechaj Gebirtig, jid. מרדכי געבירטיג, właśc. Mordechaj Markus Bertig (ur. 4 maja 1877 w Krakowie, zm. 4 czerwca 1942 w getcie krakowskim) – ludowy poeta i pieśniarz żydowski, aktor, z zawodu stolarz.
Życiorys
Syn Szyfry i Izaaka Bertigów.
Przez całe życie mieszkał na krakowskim Kazimierzu. Odebrał tradycyjne żydowskie wykształcenie w chederze, terminując później u stolarza. Na jego twórczość miał w tym czasie wpływ m.in. Juliusz Hoffman, muzykolog, który zapisywał jego utwory w postaci nut. W pierwszej dekadzie XX w. próbował swoich sił także jako aktor. W czasie I wojny światowej nie walczył na froncie z uwagi na chorobę serca, pracował za to jako sanitariusz w szpitalu wojskowym w Krakowie. W dwudziestoleciu międzywojennym związany był jako twórca głównie ze scenami kabaretowymi oraz kołem literackim Bundu.
W czasie okupacji hitlerowskiej, gdy Żydzi musieli w 1940 r. opuścić Kazimierz, zamieszkał w Łagiewnikach, a potem w getcie krakowskim przy ul. Janowa Wola. Napisał ponad sto pieśni i wierszy. W jednym ze swych wierszy żegnał się z Krakowem przed wywózką do getta:
- Krakowie, bądź mi pozdrowiony
- – przed domem czeka zaprzężony wóz,
- jak psa mnie gnają stąd,
- ostatni raz widzę może
- miejsce tak bliskie i znajome,
- na grobie matki wypłakałem serce,
- ostatnią łzą zwilżyłem kamień ojca,
- święta ta ziemia…
- (parafraza Anny Kamieńskiej)
- – przed domem czeka zaprzężony wóz,
4 czerwca 1942 został, wraz z żoną i dwiema córkami, rozstrzelany przez Niemców na rogu ulic Dąbrówki i Janowa Wola podczas akcji wysiedleńczej z getta. W grupie zamordowanych był także malarz Abraham Neumann. Na domu przy ul. Berka Joselewicza 5, gdzie niegdyś mieszkał, umieszczono w 1992 r. tablicę pamiątkową z napisem: „Bądź zdrów, mój Krakowie. Mordechaj Gebirtig (1877-1942) – stolarz, poeta, pieśniarz”. Tablicę pamiątkową umieszczono także na budynku, gdzie został zamordowany.
Postać Gebirtiga spopularyzowali w Polsce: Gołda Tencer, która w 1991 r. wystawiła na deskach Państwowego Teatru Żydowskiego w Warszawie przedstawienie Der trubadur fun Galicje („Trubadur z Galicji”); Przemysław Gintrowski, komponując i wykonując (z Joanną Trzepiecińską) monumentalny utwór „Stół Mardechaja Gebirtiga”[1][a] do słów Anny Kamieńskiej; a także żydowski pieśniarz, André Ochodlo, mający w swoim repertuarze wiele pieśni Gebirtiga i jego wierszy w tłumaczeniu Agnieszki Osieckiej z muzyką autorstwa czołowych polskich kompozytorów.
Teksty Gebirtiga śpiewa Bente Kahan, m.in. Kinder-jorn (album Farewell Cracow).
Wybrane piosenki autorstwa Gebirtiga
- אַבֿרהמל דער מרוויחער (Awrejml der marwiche) – „Abram złodziejaszek” (wyk. m.in. zespół Bratsch, Bente Kahan, Chawa Alberstein)
- הוליעט, הוליעט, קינדערלעך (Huljet, huljet, kinderlech) – „Hulajcie, hulajcie, dzieciaczki” („Bawcie się, bawcie, dziateczki”) (wyk. m.in. Anja, Katja i Jakov Kazyansky, Oksana Sowiak & Anton St)
- ס׳ברענט! (S’brent!) – „Gore!” (wyk. m.in. Bente Kahan)
- יאַנקעלע (Jankele) – „Jankiele”
- רייזעלע (Rejzele) – „Rejzele” (wyk. m.in. Bente Kahan, Chór Żydowski „Clil”, Chawa Alberstein)
- דרײַ טעכטערלעך (Draj techterlech) – „Trzy córeczki” (wyk. m.in. Sława Przybylska)
- בלײַב געזונט מיר, קראָקע! (Blajb gezunt mir, Kroke!) – „Bywaj zdrów, mój Krakowie” („Żegnaj, Krakowie”) (wyk. m.in. André Ochodlo, Jaga Wrońska)
- קינדער־יאָרן (Kinder-jorn) – „Dziecięce lata” (wyk. m.in. Marek Ravski, Samuel Rettig)
- אַרבעטלאָזע מאַרש (Arbetloze marsz) – „Marsz bezrobotnych”
Literatura w języku polskim
- Mordechaj Gebirtig, Bądź mi zdrów, Krakowie / Blajb gezunt mir, Kroke, Wydawnictwo Austeria, Kraków 2012.
- Natan Gross, Żydowski bard. Gawęda o życiu i twórczości Mordechaja Gebirtiga, Księgarnia Akademicka, Kraków 2000; wznowienie: Wydawnictwo Austeria, Kraków 2012 (biograficzna książka o poecie).
- Natan Gross, Mordechaj Gebirtig – piosenka ludowa i kabaretowa [w:] Teatr żydowski w Polsce, pod red. A. Kuligowskiej-Korzeniewskiej i M. Lejko, Łódź 1998, s. 156-167.
- Natan Gross, Mordechaj Gebirtig – człowiek teatru [w:] Teatr żydowski w Krakowie. Studia i materiały, pod red. J. Michalik i E. Prokop-Janiec, Kraków 1995, s. 115-125.
Uwagi
Przypisy
- ↑ Stół Mardechaja Gebirtiga. [w:] Oficjalna strona internetowa Przemysława Gintrowskiego [on-line]. [dostęp 2017-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-04-05)].
- ↑ Kamieńska Anna. Stół Mordechaja Gebirtiga. Polska Bibliografia Literacka. [dostęp 2017-03-14].
Linki zewnętrzne
- Dia–pozytyw: Mordechaj Gebirtig. [dostęp 2013-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-09)].
- Dom Gebirtiga na Kazimierzu
- Lyrics and scores of songs by Mordechai Gebirtig
- Mordechaj Gebirtig – publikacje w bibliotece Polona (jid.)
- ISNI: 0000 0001 2117 450X
- VIAF: 192943
- LCCN: n82204353
- GND: 119019787
- BnF: 137603554
- SUDOC: 078671388
- SBN: CFIV163386
- NLA: 53118229
- DBNL: gebi001
- NTA: 073459798
- BIBSYS: 1059274
- CiNii: DA12485406
- Open Library: OL170375A
- PLWABN: 9810640784305606
- NUKAT: n00033622
- J9U: 987007261521305171
- LIH: LNB:fEz;=B1
- WorldCat: lccn-n82204353
Media użyte na tej stronie
Autor: Maire, Licencja: CC BY-SA 3.0
Tablica upamiętniająca Mordechaja Gebirtiga, ulica Berka Joselewicza 5 - dawniej dom Gebirtiga, Kraków
Autograf Mordechaja Gebirtiga
Portret Mordechaja Gebirtiga z książki Majne lider, Kraków 1936