Morderstwo Meredith Kercher

Morderstwo Meredith Kercher

(c) Italy-USA Foundation, CC BY 3.0 Amanda Knox – jedna z podejrzanych
Państwo	Włochy
Region	Umbria
Miejsce	Via della Pergola 7, Perugia
Data	1 listopada 2007
Typ ataku	atak nożem
Sprawca	Rudy Guede (podejrzewani byli również Raffaele Sollecito i Amanda Knox)
Motyw	seksualny
Położenie na mapie Umbrii Perugia
Położenie na mapie Włoch Perugia
43°06′53,3″N 12°23′29,0″E/43,114800 12,391400

Morderstwo Meredith Kercher – zabójstwo brytyjskiej studentki, które miało miejsce 1 listopada 2007 w Perugii we Włoszech. Początkowo prokurator twierdził, że Meredith zginęła podczas gry seksualnej, która wymknęła się spod kontroli^[1]. Kercher zadano 40 ran kłutych nożem^[2]. Mieli w niej brać udział zarówno Kercher, jak i Knox, Sollecito i Guede, oskarżeni później o morderstwo^[1].

Zabójcą okazał się Hermann Guede, który został skazany za napaść na tle seksualnym i morderstwo Kercher. Otrzymał obniżony po apelacji wyrok 16 lat pozbawienia wolności. Raffaele Sollecito, włoski student, i Amanda Knox, amerykańska studentka, która dzieliła mieszkanie z Kercher, również zostali skazani za napaść na tle seksualnym i morderstwo. 3 października 2011 Amanda Knox i Raffaele Sollecito zostali uniewinnieni przez włoski sąd. 26 marca 2013 najwyższy sąd karny Włoch uchylił wyrok sądu apelacyjnego, który uniewinnił Knox i Sollecito^[3]. Ponowny proces przed sądem apelacyjnym we Florencji rozpoczął się 30 września 2013. Podczas tego procesu Amanda Knox przebywała w USA^[4]. 30 stycznia 2014 Knox i Sollecito zostali uznani za winnych. Knox została skazana na 28,5 lat więzienia, Sollecito otrzymał 25 lat. Prawnik Knox, Luciano Ghirga, stwierdził, że planuje ona odwołanie się do Sądu Najwyższego Włoch^[5]. W marcu 2015 Knox i Sollecito zostali ostatecznie uniewinnieni przez sąd najwyższej instancji Włoch, Sąd Kasacyjny^[6][7][8].

Meredith Kercher

Meredith Susanna Cara Kercher, znana dla przyjaciół jako „Mez”, urodziła się 28 grudnia 1985^[9] w Southwark w Londynie, mieszkała w Coulsdon, Surrey^[10]. Córka Johna i Arline Kercher, miała dwóch braci: Lyle’a i Johna oraz siostrę Stephanie^[11]. Studiowała na wydziale europejskim Uniwersytetu w Leeds^[12]. Przebywała we Włoszech w ramach unijnego programu wymiany studentów Erasmus^[13]. Na krótko przed śmiercią pojawiła się w teledysku do piosenki Kristiana Leontiou’a „Some Say”^[14].

Do Perugii przyjechała w sierpniu 2007 i wynajęła pokój w mieszkaniu, które dzieliła z dwiema włoskimi studentkami. We wrześniu dołączyła do nich Amanda Knox^[15]. Pogrzeb Meredith Kercher odbył się 14 grudnia 2007 w Croydon Parish Church^[16]. Uniwersytet Leeds pośmiertnie przyznał jej stopień naukowy^[17].

Osoby oskarżone o morderstwo

Rudy Guede

Rudy Hermann Guede (ur. 26 grudnia 1986^[18], Abidżan, Wybrzeże Kości Słoniowej^[19]) miał 20 lat, kiedy doszło do morderstwa. Matka porzuciła go, gdy był jeszcze małym dzieckiem i wraz z ojcem, Pacomem Rogerem Guedem, zamieszkał na początku lat 90. w Perugii^[19]. Kiedy miał 16 lat, został porzucony przez ojca i przygarnięty przez Paolo Caporaliego, który był lokalnym biznesmenem i sponsorem drużyny koszykarskiej, dla której Rudy grał w sezonie 2004–2005 (młodzieżówka)^[19]. Często przebywał w Mediolanie (jego ciotka mieszkała w pobliskim Lecco) pracując w tamtejszych barach, od czasu do czasu wracając do Perugii^[19].

Amanda Knox

Amanda Marie Knox (ur. 9 lipca 1987, Seattle, Waszyngton) w trakcie morderstwa Kercher miała 20 lat^[20]. Córka Eddy Mellas, nauczycielki matematyki i Curta Knoxa, wicedyrektora finansowego firmy Macy’s; para rozwiodła się, kiedy Knox była jeszcze dzieckiem^[20]. Ma trzy młodsze siostry: Deannę, Delaney i Ashley^[20] Na uniwersytecie w Perugii zamierzała przez rok studiować włoski, niemiecki i literaturę^[15]. Razem z Kercher mieszkała w domku przy Via della Pergola^[21]. Knox poznała Raffaelego Sollecito 25 października 2007 podczas koncertu muzyki poważnej i została jego dziewczyną^[20].

Raffaele Sollecito

Raffaele Sollecito (ur. 26 marca 1984, Giovinazzo, Bari, Włochy) miał 23 lata, kiedy doszło do morderstwa. Był studentem informatyki na uniwersytecie w Perugii^[21], ukończył go, oczekując na proces w więzieniu. W trakcie śledztwa okazało się, że Sollecito posiada kolekcję noży^[12].

Okoliczności morderstwa

Ciało Meredith Kercher znaleziono krótko po morderstwie. Policja znalazła nóż w mieszkaniu Raffaele Sollecito. Na nożu znajdowały się ślady krwi Amandy Knox. Patolog stwierdził, że Kercher umierała długo i cierpiała przed śmiercią^[22]. Mieszkanie, w którym mieszkała Kercher, wynajmowała także Amanda Knox.

Sąsiadka Kercher zeznała, że wieczorem 1 listopada 2007 usłyszała „mrożący krew w żyłach krzyk” oraz usłyszała odgłosy co najmniej dwóch osób biegnących w różnych kierunkach. Sędzia Paolo Micheli określił ją jako „wyjątkowo wiarygodnego” świadka, jednak jej dom ma podwójne okna^[23]. Na miejscu zbrodni policja znalazła ślady DNA Rudy Guede^[1].

Następnego dnia policja pojawiła się pod domem Knox i Kercher, żeby wyjaśnić sprawę dwóch telefonów znalezionych w pobliżu przez sąsiadów. Później okazało się, że należały one do ofiary. Amanda Knox i Raffaele Sollecito stali przed domem, gdy policja przybyła na miejsce^[24].

Proces

Rudy Guede bezpośrednio po morderstwie uciekł do Niemiec. Tam został aresztowany i przekazany włoskiemu wymiarowi sprawiedliwości. Prokurator utrzymywał, że Guede i Sollecito przytrzymywali siłą Kercher, zaś Knox podcinała jej gardło i zadawała rany kłute. Sąd pierwszej instancji skazał Guede na 30 lat więzienia. Wyrok zmniejszono później do 16 lat^[22].

Proces wobec Amandy Knox i Raffaele Sollecito, który toczył się dwukrotnie, miał charakter poszlakowy. Oskarżenie Amandy Knox opierało się na znalezionych próbkach DNA i śladach krwi znalezionych na nożu, którym zamordowano Meredith Kercher^[1]. Ślady DNA miały być zgodne z DNA Amandy i Raffaele. Na tej podstawie sąd skazał Amandę na 28,5 lat więzienia, a Raffaele na 25 lat. Niezależni eksperci podali w wątpliwość wiarygodność badań szczątkowego DNA, przez co uniewinniono podejrzanych^[1]. Oskarżyciele zapowiedzieli odwołanie do Sądu Najwyższego. Podjęto decyzję sądzenia Amandy zaocznie, która zaraz po uwolnieniu wróciła do rodzinnego Seattle. Sąd pierwszej instancji skazał w 2009 roku Amandę Knox na 26 lat więzienia, a Raffaele Sollecito na 25 lat za napaść seksualną i morderstwo^[22].

Wyrok uchylono w 2011. Do apelacji doszło w wyniku znalezienia błędów popełnionych podczas śledztwa. W wyniku ponownego śledztwa okazało się, że popełniono 54 błędy^[22]. Po uniewinnieniu przeprowadzono sondaż wśród Włochów, według których Knox i Sollecito byli winni morderstwa^[1].

W styczniu 2014 Knox i Sollecito zostali skazani na kary więzienia (Knox – 28,5 lat, Sollecito – 25 lat).

27 marca 2015 odbyło się posiedzenie sądu, w którym uniewinniono Knox i Sollecito od wszelkich zarzutów. Podczas posiedzenia sądu, Amanda Knox znajdowała się w Seattle. Jednocześnie Sąd Najwyższy skazał Knox na 3 lata więzienia za pomówienie właściciela baru w Perugii. Sąd uznał, że Amanda Knox odbyła już karę podczas pobytu w więzieniu^[1].

Popularność Amandy Knox

Podczas procesu sądowego media zainteresowały się Amandą Knox. W ciągu czterech lat media śledziły każdy szczegół jej życia. Dziennikarze komentowali każdy jej gest, strój, w którym pojawiała się na sali sądowej. Media spekulowały, że Amanda Knox ma podwójną osobowość. Jako dowód przedstawiono ubiór Knox – pewnego dnia włożyła koszulkę z napisem „All you need is love”, zaś w kolejnym słała lodowate spojrzenie, ubrana w czarną bluzę^[1]. 27 marca 2015 na salę sądową przyszło ponad 400 dziennikarzy z całego świata. Amerykańskie media podawały, że Amanda Knox jest ofiarą włoskiego sądownictwa, zaś brytyjskie i włoskie uważały, że Amanda Knox jest winna morderstwa^[25]. Nazwisko Knox było tego dnia jednym z najpopularniejszych haseł wpisywanych w wyszukiwarce Google^[1].

W kwietniu 2013 Amanda Knox wydała książkę „Waiting to be heard” (tłum. „Czekając na wysłuchanie”). Wpływy z książek przeznaczyła na spłatę zadłużenia zaciągniętego na wynajęcie adwokatów^[25].

Na podstawie historii Amandy Knox powstały dwa filmy fabularne: „Oskarżona Amanda Knox” (2011)^[26] i „Twarz Anioła” (2014)^[27], a także film dokumentalny "Amanda Knox" (2016)^[28].

Przypisy