Morowe powietrze

Druk wydany w Krakowie w 1613 roku przez Sebastiana Petrycego Instructia abo nauka, jak się sprawować czasu moru

Morowe powietrze – określenie używane w historycznych czasach w celu wyjaśnienia rozprzestrzeniania się epidemii dżumy, czarnej ospy, cholery, tyfusu i innych, ostro zakaźnych chorób o dużym, falowym nasileniu i wielkiej śmiertelności, przed erą odkrycia drobnoustrojów. Pojęcie to powstało na skutek wrażenia odnoszonego przez ówczesnych, iż to właśnie powietrze jest przyczyną moru czy też pomoru, tj. właśnie masowego umierania. Pogląd nie odbiegał bardzo od rzeczywistości, ponieważ choroby rozprzestrzeniały się przez zakażenie kropelkowe.

Traktaty medyczne o powietrzu morowym pisali m.in. Sebastian Petrycy i Marcin z Kłecka[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. Andrzej Karpiński, W walce z niewidzialnym wrogiem. Epidemie chorób zakaźnych w Rzeczypospolitej w XVI-XVIII wieku i ich następstwa demograficzne, społeczno-ekonomiczne i polityczne, Warszawa 2000, s. 33.

Star of life.svg Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Media użyte na tej stronie

Star of life.svg

The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.

Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.
INSTRUVCTIA NAVKA JAK SIE SPRAWOWAĆ CZASV MORV.jpg
Sebastian Petrycy, "Instructia abo nauka, jak się sprawować czasu moru", Kraków 1613