Morskie Oko (Wrocław)

Morskie Oko

wejście na teren kąpieliska
Położenie
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Miejscowości nadbrzeżne	Wrocław
Morfometria
Powierzchnia	5 ha
Położenie na mapie Wrocławia Morskie Oko
Położenie na mapie Polski Morskie Oko
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Morskie Oko
51°07′21″N 17°04′57″E/51,122500 17,082500

Morskie Oko (Familienbad Leerbeutel See^[1]) – kąpielisko we Wrocławiu zlokalizowane na osiedlu Zalesie przy ulicy Chopina 27^{[2][1][3][4][5]}, w obrębie tzw. Wielkiej Wyspy. Zbiornik wodny (dawna glinianka^[4]) stanowiący podstawowy element kąpieliska położony jest w rejonie dawnego ramienia rzeki Odry, którego pozostałością jest znajdujący się obok fragment starorzecza – Czarna Woda (na zachód od kąpieliska; za Czarną Wodą znajduje się osiedle Zacisze)^[2][5][6]. Na północ od kąpieliska znajduje się wzgórze Kilimandżaro^[4][7][8], a za nim Kanał Powodziowy^[5][9]. Na kanale tym, w ramach Stopnia Wodnego Zacisze wybudowano Jaz Zacisze^[9], który do czasu wyłączenia go z eksploatacji, piętrzył wody kanału między innymi dla potrzeb regulacji i zasilania w wodę zbiornika wodnego dzisiejszego kąpieliska Morskie Oko^[10], przy wykorzystaniu Czarnej Wody^[2]. Na wschód od obiektu rozciąga się teren zabudowy mieszkaniowej osiedla Zacisze, na południe natomiast teren szkoły i dalej z ulicą Stanisława Moniuszki pas zieleni miejskiej ciągnący się aż do Parku Szczytnickiego.

Pierwsze projekty kąpieliska w tym miejscu powstały od 1910^[2]: w 1911 i 1912 roku^[10]. Autorem tych projektów był Artur Klar^[10]. Obejmowały one oprócz pływalni i plaży, także infrastrukturę dodatkową i towarzyszącą (między innymi restauracja w rejonie wejścia na teren kąpieliska)^[2][10]. W 1927 roku powstał kolejny projekt, którego autorami byli Hugo Althoff^[10] i Richard Konwiarz^[2][10]. Projekt ten zrealizowany został w 1928 roku. Zmodernizowano wówczas kąpielisko: wtedy właśnie zrealizowano ujęcie wody z Czarnej Wody^[2] zasilanej z Kanału Powodziowego^[10], a także odpowiedni upust wody, pogłębiono nieckę zbiornika wodnego, wybudowano drewniane pomosty wydzielające miejsca do kąpieli dla dzieci, do nauki pływania i dla osób umiejących pływać. Po stronie wschodniej usytuowano natomiast kameralny dziedziniec wejściowy, otoczony z trzech stron pawilonami mieszczącymi między innymi kasy, biura, restaurację i inne niezbędne pomieszczenia. Wzdłuż ulicy wybudowano szatnie i natryski, zasłaniając w ten sposób widok z ulicy na plażę. Ponowną modernizację kąpielisko przeszło w roku 1970, według projektu J. Kociubińskiego. Rozebrano wówczas drewniane pomosty i odbudowano je już w technologii żelbetowej, zainstalowano żelbetową zjeżdżalnię, a w północnej części ośrodka wykonano korty tenisowe^[2].

Współcześnie akwen ma powierzchnię 5 ha. Wokół znajduje się teren przeznaczony do plażowania o powierzchni 10 ha. Wybudowano szereg budynków i budowli przeznaczonych do rekreacji, wypoczynku oraz uprawiania sportu, np. zjeżdżalnie, boiska, brodzik i plac zabaw dla dzieci; dostępne są restauracja i bar, wypożyczalnia kajaków, siłownia, korty tenisowe i inne obiekty i urządzenia^{[3][11][12][13]}.

Przypisy

Bibliografia

• praca zbiorowa pod red. Jana Harasimowicza: Encyklopedia Wrocławia. Wyd. III poprawione i uzupełnione. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006. ISBN 978-83-7384-561-9. ISBN 83-7384-561-5. (pol.)