Morszczuk argentyński

Morszczuk argentyński

Merluccius hubbsi[1]
Marini, 1933
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Podgromada	nowopłetwe
Infragromada	doskonałokostne
Rząd	dorszokształtne
Rodzina	morszczukowate
Rodzaj	Merluccius
Gatunek	morszczuk argentyński
Synonimy
Merluccius patagonicus Lloris & Matallanas, 2003
Zasięg występowania
Zasięg występowania oznaczony kolorem jasnoniebieskim

Morszczuk argentyński^[2] (Merluccius hubbsi) – gatunek morskiej, wędrownej ryby dorszokształtnej z rodziny morszczukowatych (Merlucciidae). Prowadzi bentopelagiczny i drapieżniczy tryb życia. Jest poławiany gospodarczo przez cały rok. Mięso ma białe, dość chude, uważa się je za smaczne^[2].

Występowanie

Południowo-zachodni Ocean Atlantycki wzdłuż wybrzeży Argentyny, Urugwaju i Brazylii^[3], po Cieśninę Magellana i Falklandy (do około 53°S)^[2]. Gatunek spotykany na głębokościach 50–800 m, dorosłe osobniki przebywają na szelfie kontynentalnym zwykle pomiędzy 100 a 200 m^[4] p.p.m.

Taksonomia i nazewnictwo zwyczajowe

Takson opisany naukowo przez argentyńskiego ichtiologa Tomasa Leandro Mariniego w 1933 z prowincji Buenos Aires pod nazwą Merluccius hubbsi^[5], a w 2003 (Lloris i Matallanas) pod synonimiczną^[3] nazwą Merluccius patagonicus (czasami uznawaną za odrębny gatunek^[6]). W polskojęzycznej literaturze ichtiologicznej opisywany pod zwyczajową nazwą morszczuk argentyński^[2][7]. W przepisach Rady Europejskiej otrzymał polską nazwę morszczuk patagoński (Merluccius hubbsi)^[8].

Charakterystyka

Łuska morszczuka argentyńskiego z widocznym kanałem linii bocznej

Morszczuk argentyński charakteryzuje się lekko wysuniętą żuchwą, płetwy piersiowe dorosłych osobników są krótkie, nie sięgają okolicy odbytowej, druga płetwa grzbietowa i płetwa odbytowa są lekko wklęsłe^[2]. Ubarwienie ma srebrzyste ze złocistym grzbietem i srebrzystobiałym brzuchem^[4].

Opis płetw: D₁ 12–13, D₂ 36–39, A 37–41, P 12–14. Liczba łusek wzdłuż linii bocznej: około 130^[2].

Dorosłe osobniki tego gatunku osiągają maksymalnie 95 cm^[4] (100 cm^[2]) długości całkowitej (TL). W połowach pozyskuje się osobniki o przeciętnej długości 30–70 cm^[2].

Gatunek bentopelagiczny – w ciągu dnia żeruje przy dnie, gdzie poluje głównie na ryby przydenne, a w nocy jest bardziej aktywny w wodach pelagicznych, w których dorosłe osobniki żywią się śledziowatymi^[2], nototeniowatymi, świetlikowatymi i błękitkiem południowym, a także kałamarnicami i makrozooplanktonem (krylem i obunogami); młode ryby zjadają drobne pancerzowce^[4].

Morszczuki argentyńskie osiągają dojrzałość płciową po 2–3 latach życia. Rozród odbywa się głównie w okresie od grudnia do lutego^[2]. Jak większość morszczuków, jest to gatunek bardzo płodny; samice składają drobną ikrę unoszoną w toni wodnej przez kropelkę tłuszczu^[7].

W okresie rozrodu morszczuki argentyńskie odbywają wędrówki w kierunku wód przybrzeżnych, a po tarle podejmują wędrówki żerowiskowe na głębsze wody^[2].

Status i zagrożenia

Według stanu ze stycznia 2019 Merluccius hubbsi nie figuruje w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN).

Przypisy