Morze lodu
Autor | |
---|---|
Data powstania | 1823–1824 |
Medium | |
Wymiary | 96,7 × 126,9 cm |
Miejsce przechowywania | |
Miejscowość | |
Lokalizacja |
Morze lodu (niem. Das Eismeer; inny tytuł: Die gescheiterte Hoffnung – Zniweczona nadzieja) – obraz olejny Caspara Davida Friedricha namalowany w latach 1823–1824. Przedstawia tragiczny aspekt polarnej ekspedycji Williama Edwarda Parry’ego, zorganizowanej w latach 1819–1820 w poszukiwaniu Przejścia Północno-Zachodniego. Od 1905 roku znajduje się w zbiorach Kunsthalle w Hamburgu.
Powstanie obrazu, opis i symbolika
Obraz przedstawia statek, który z biegiem czasu został ściśnięty przez masy lodu, w polarnym pejzażu, pozbawionym oznak ludzkiego życia[1]. Inspiracją do jego powstania była polarna ekspedycja Williama Edwarda Parry’ego, zorganizowana w latach 1819–1820 w poszukiwaniu Przejścia Północno-Zachodniego[1]. Friedrich nigdy nie był w Arktyce[2]. Dla ukazania lodu na obrazie zrobił szkice olejne zimą 1820/1821 roku, kiedy mróz ściął wody Elby[3].
Studia olejne do obrazu Morze lodu, 1821, Kunsthalle w Hamburgu | ||
---|---|---|
Obraz, którego lodowata paleta koresponduje z arktyczną scenerią, zawiera też odniesienie do tragicznego wydarzenia z dzieciństwa artysty, kiedy jego młodszy brat utonął po tym, jak załamał się pod nim lód. Choć morze zamarzło zamieniając się w lód, a natura, podobnie jak statek, została skazana na zagładę, to świetliste niebo i bezkresny horyzont symbolizują, jak to często bywa w twórczości Friedricha, szansę ocalenia. W przeciwieństwie do płyt lodu na pierwszym planie, piętrzących się na kształt rozłupanej piramidy o ostrych krawędziach, gromadzącej w sobie energię do ostatecznego zniszczenia, z pozornie zwiewnego i przezroczystego tła emanuje patetyczny spokój[1]. Pomiędzy zwałami lodu sterczą maszty statku, którego wrak widoczny jest z prawej strony[3]. Wskazują na niego dwie bryły lodu, ułożone w formie strzały. Łącząc elementy tragiczne z subtelnymi artysta przekształcił polarny świat w statek ludzkich emocji[1]. Wizualne odniesienia do ruiny i nadziei, do zniszczenia i odbudowy, połączył z symbolicznym protestem przeciwko opresyjnej „politycznej zimie”, która oddziaływała na państwa niemieckie za rządów Metternicha[4].
Dzieje obrazu
Obraz Friedricha został w 1824 roku wystawiony w Akademii Sztuk Pięknych w Pradze, ale nie cieszył się zainteresowaniem i nie udało się go sprzedać[3]. Spotkał się z niezrozumieniem i odrzuceniem. Został lekceważąco odrzucony jako „nudny”, a jeden z krytyków życzył mu, żeby stopniał raz na zawsze. Obraz pozostał niesprzedany aż do śmierci artysty. W 1905 roku został kupiony przez Kunsthalle w Hamburgu z rąk spadkobierców norweskiego przyjaciela Friedricha, Johana Christiana Clausena Dahla[4].
Przypisy
- ↑ a b c d Wolf 2007 ↓, s. 74.
- ↑ Whatcom Museum: Caspar David Friedrich (ang.). www.vanishing-ice.org. [dostęp 2017-05-08].
- ↑ a b c Russo i Bennett 1999 ↓, s. 104.
- ↑ a b Wolf 2007 ↓, s. 73.
Bibliografia
- Norbert Wolf: Caspar David Friedrich, 1774-1840: the painter of stillness. Köln: Taschen, 2007. ISBN 978-3-8228-1958-6. (ang.)
- Raffaella Russo, (tłum.) Anna Bennett: Friedrich: German master of the romantic landscape – his life in paintings. London, New York, Sydney, Moscow: Dorling Kindersley, 1999. ISBN 0-7894-4854-8. (ang.)
Media użyte na tej stronie
Studien zum Gemälde Das Eismeer von Caspar David Friedrich
Studien zum Gemälde das Eismeer von Caspar David Friedrich
Studie zum Gemälde Das Eismeer von Caspar David Friedrich