Most Emiliusza

Most Emiliusza
Ruiny mostu
Państwo	Włochy
Miejscowość	Rzym
Podstawowe dane
Przeszkoda	Tyber
Data budowy	179–142 p.n.e.[1]
Data zburzenia	1598
Położenie na mapie Rzymu Most Emiliusza
Położenie na mapie Włoch Most Emiliusza
Położenie na mapie Lacjum Most Emiliusza
41°53′21,5″N 12°28′46,3″E/41,889306 12,479528

Most Emiliusza (łac. Pons Aemilius, wł. Ponte Emilio), nazywany także Ponte Rotto („zarwanym mostem”)^[1] – zachowany w formie ruiny starożytny most na Tybrze w Rzymie, spinający dawniej obydwa brzegi rzeki.

Budowę mostu rozpoczęto w 179 roku p.n.e., za cenzoratu Marka Emiliusza Lepidusa i Marka Fulwiusza Nobilitora. Wówczas to wzniesione zostały filary, na których jednak dopiero w 142 roku p.n.e., za cenzoratu Scypiona Afrykańskiego Młodszego i Lucjusza Mummiusza Achajskiego, przerzucono trwałą przeprawę^[2]. Przebudowano go za czasów Augusta^[1][2]. Wykonany z betonu i tufu oraz obłożony z zewnątrz trawertynem most liczył sześć przęseł. Z obydwu stron prowadziły nań jednoprzęsłowe rampy^[1].

Most kilkukrotnie, w 280, 1230 i 1557 roku, zrywany był przez powódź. W 1598 roku wody kolejnej powodzi porwały wschodnią część mostu, która nie została już odbudowana^[1]. W 1887 roku, w związku z budową ponte Palatino, rozebrano dwa z trzech ocalałych jeszcze przęseł. Do czasów obecnych z mostu pozostało tylko jedno przęsło na środku rzeki^[2].

Przypisy