Mourad Bouzidi
 Bouzidi w 2011 | |
| Data i miejsce urodzenia | 23 listopada 1984 Haga[1] |
|---|---|
| Obywatelstwo | Holandia Tunezja[1] |
| Wzrost | 186[1] cm |
| Masa ciała | 95[1] kg |
| Styl walki | kick-boxing, boks tajski[1] |
| Kategoria wagowa | półciężka, ciężka[1] |
| Klub | Bouzidi Gym |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk | 107[1] |
| Zwycięstwa | 80 |
| Przez nokauty | 34 |
| Porażki | 24 |
| Remisy | 2 |
| Nieodbyte | 1 |
Mourad Bouzidi (ar.مراد بوزيدي; ur. 23 listopada 1984 w Hadze) – holenderski kick-boxer oraz zawodnik muay thai tunezyjskiego pochodzenia, mistrz świata WFCA (2005) oraz mistrz Europy WKN (2005) w muay thai. Od 2012 związany z GLORY.
Kariera sportowa
Urodził się w Hadze, rodzice pochodzili z Tunezji[1]. W wieku 10 lat rozpoczął treningi boksu tajskiego. Przez wiele lat był podopiecznym trzykrotnego mistrza K-1 Petera Aertsa[2]. 9 maja 2004 został finalistą łotewskiego turnieju Draka w którym uległ na punkty reprezentantowi gospodarzy Konstantinowi Głuchowowi. 25 marca 2005 został mistrzem Europy organizacji WKN w formule boksu tajskiego, nokautując Chorwata Daniela Leko. Tytuł stracił niespełna dwa miesiące później 14 maja na rzecz Rumuna Daniela Ghiţy, przegrywając z nim na punkty.
3 czerwca 2006 zadebiutował w japońskim K-1 podczas turnieju K-1 World Grand Prix 2006 w Seulu, w którym dotarł do półfinału, ulegając w nim Koreańczykowi Min-Soo Kimowi jednogłośnie na punkty po dodatkowej rundzie. 23 czerwca 2007 przegrał na punkty z Turkiem Gökhanem Sakim na gali K-1 World Grand Prix 2007 w Amsterdamie. 17 stycznia 2008 zwyciężył Egipcjanina Hesdy'ego Gergesa, natomiast 15 czerwca 2008 został mistrzem Holandii WFCA w boksie tajskim wygrywając z Angolczykiem Henriquesem Zową.
W latach 2008–2012 związany głównie z It’s Showtime, gdzie notował zwycięstwa m.in. nad pochodzącym z Curaçao Errolem Zimmermanem czy Brazylijczykiem Andersonem Silvą oraz porażki m.in. z Marokańczykiem Badrem Harim (o tytuł It’s Showtime wagi ciężkiej). Poza It’s Showtime zaliczał głównie porażki m.in. z Ukraińcem Pawło Żurawlowem, w rewanżu z Zimmermanem czy Surinamczykiem Ismaelem Londtem.
6 października 2012 zadebiutował w GLORY, ulegając w rewanżowym starciu Gökhanowi Sakiemu[3]. 31 grudnia 2012 wziął udział w GLORY Heavyweight Grand Slam Tournament, gdzie po pokonaniu w pierwszej rundzie turnieju swojego byłego trenera Petera Aertsa, w ćwierćfinale odpadł z rywalizacji przegrywając z Danielem Ghiţą wskutek kontuzji ręki[4]. W 2013 zdołał wygrać jeden pojedynek, pokonując przed czasem Brazylijczyka Fabiano Cyclone[5], poza tym przegrywał z Kongijczykiem Danyo Ilungą[6] oraz innym zawodnikiem z Brazylii Saulo Cavalarim - z tym drugim przez ciężki nokaut w pierwszej rundzie[7].
W latach 2014–2015 wygrał cztery pojedynki z rzędu w GLORY m.in. z Belgiem Filipem Verlindenem czy w rewanżu z Ilungą, otrzymując za to szanse walki o tymczasowy tytuł wagi półciężkiej z Kongijczykiem Zackiem Mwekassą. 25 czerwca 2016 Bouzidi przegrał z Mwekassą przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie[8].
20 maja 2017 podczas Glory 41 wygrał z Michaelem Duutem przez jego dyskwalifikację[1]. Zarządzono więc rewanż który odbył się 29 września 2018 na gali Glory 59 gdzie lepszy okazał się Duut który znokautował Bouzidiego na cztery sekundy przed końcem pojedynku[9].
Osiągnięcia[1]
- 2004: Mistrzostwa Europy DRAKA – finalista turnieju w kat. +90 kg
- 2005: mistrz Europy WKN w muay thai w kat. -96 kg
- 2005: mistrz świata WFCA w muay thai w kat. -86,1 kg
- 2006: K-1 World Grand Prix in Seoul – półfinalista turnieju
- 2008: mistrz Holandii WFCA w muay thai w wadze superciężkiej (+95 kg)
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j Oficjalny profil na stronie glorykickboxing.com (ang.). glorykickboxing.com. [dostęp 2018-09-30].
- ↑ Osiągnięcia i krótki życiorys Mourada Bouzidiego (ang.). glorykickboxing.com. [dostęp 2017-02-26].
- ↑ Rian Scalia: GLORY 2 Brussels Live Results (ang.). liverkick.com, 2012-10-06. [dostęp 2017-02-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-25)].
- ↑ Rian Scalia: DREAM 18 / GLORY 4 Tokyo Live Results (ang.). liverkick.com, 2012-12-30. [dostęp 2017-02-26].
- ↑ Rian Scalia: GLORY 6 Istanbul: Daniel Ghita vs. Gokhan Saki, Live Results (ang.). liverkick.com, 2013-04-06. [dostęp 2017-02-26].
- ↑ Dave Walsh: GLORY 9 New York Live Results and Updates (ang.). liverkick.com, 2013-06-22. [dostęp 2017-02-26].
- ↑ Dave Walsh: GLORY 12 Live Results and Updates (ang.). liverkick.com, 2013-11-23. [dostęp 2017-02-26].
- ↑ GLORY 31: Sitthichai Sitsongpeenong odbiera pas Robinowi van Roosmalenowi! Wyniki! (pol.). fightsport.pl, 2016-06-26. [dostęp 2017-02-26].
- ↑ GLORY 59 Results: Verhoeven Cruises, Petchpanomrung Dominates (ang.). combatpress.com, 2018-09-29. [dostęp 2018-06-03].
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
