Mozga trzcinowata

Mozga trzcinowata
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domenaeukarionty
Królestworośliny
Podkrólestworośliny zielone
Nadgromadarośliny telomowe
Gromadarośliny naczyniowe
Podgromadarośliny nasienne
Nadklasaokrytonasienne
KlasaMagnoliopsida
Nadrządliliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rządwiechlinowce
Rodzinawiechlinowate
Rodzajmozga
Gatunekmozga trzcinowata
Nazwa systematyczna
Phalaris arundinacea L.
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
Status iucn3.1 LC pl.svg
Pochwy i języczki liściowe

Mozga trzcinowata (Phalaris arundinacea L.) – gatunek byliny należący do rodziny wiechlinowatych (traw). Występuje na całym niżu Polski, zwłaszcza w zbiorowiskach nadwodnych, bywa także uprawiana.

Pokrój

Morfologia

Pokrój
Roślina wysokości 1–3 m, z długimi rozłogami, z których wykształca pędy wegetatywne i kwiatowe, silnie zakorzeniająca się. Podobna do trzciny pospolitej.
Łodyga
Silnie ulistniona, źdźbła gładkie, grube, sztywne, połyskujące. dochodzące do 3 m wysokości.
Liście
Równowąskie, o szerokości do 2 cm, sztywne, szorstkie, szarozielonego koloru. Języczek liściowy jest mlecznobiały, przeważnie poszarpany i ma do 5 mm długości.
Kwiatostan
Wiecha podczas kwitnienia brunatnoczerwona, z gęsto osadzonymi kłoskami, klapowana. Osiąga długość do 25 cm i jest w czasie kwitnienia rozpierzchła, po przekwitnięciu ścieśnia się.
Owoc
Oplewiony ziarniak o długości do 4 mm i szerokości do 1,5 mm lekko spłaszczone. Plewki srebrzyste pokryte pojedynczymi włoskami.

Biologia i ekologia

Występuje przeważnie na glebach żyznych, będących często zalewanych lasach łęgowych. Hydrofit, hemikryptofit, geofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Magnocaricion, Ass. szuwar mozgowy Phalaridetum arundinaceae[4]. Kwitnie w czerwcu–lipcu.

Zastosowanie

  • Trawa wybitnie pastewna zwłaszcza na łąki często zalewane lub intensywnie nawożone zwłaszcza azotem. Jest odporna na suszę, mrozy i zacienienie. Jest wartościową rośliną paszową, należy ją jednak kosić przed wykłoszeniem, gdyż potem szybko drewnieje. Może dać trzy pokosy, gdyż szybko odrasta po skoszeniu. Nie nadaje się jednak na pastwiska.
  • Ze względu na szybki przyrost biomasy nadaje się także do upraw energetycznych.

Zmienność

Uprawiane są kultywary:

  • Motycka – odmiana o wyższych właściwościach pastewnych aniżeli naturalny ekotyp. Preferuje tereny wilgotne zalewane.
  • Feesey – odmiana o ozdobnych liściach w biało-zielone pasy biegnące wzdłuż liścia. Dobra i na skalniaki, i do oczka wodnego.

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2011-01-02] (ang.).
  3. Phalaris arundinacea, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  4. Matuszkiewicz Władysław. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2006. ​ISBN 83-01-14439-4​.

Media użyte na tej stronie

Status iucn3.1 LC pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Phalaris arundinacea.jpeg
Autor: Kristian Peters -- Fabelfroh 14:37, 27 June 2007 (UTC), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Rohr-Glanzgras (Phalaris arundinacea)
Rietgras tongetje Phalaris arundinacea.jpg
Autor: Rasbak, Licencja: CC-BY-SA-3.0
(nl: Rietgras tongetje) Phalaris arundinacea ligula;
Rietgras bloeiwijze Phalaris arundinacea.jpg
Autor: Rasbak, Licencja: CC-BY-SA-3.0
(nl: Rietgras bloeiwijze) Phalaris arundinacea florescence;