Mu’awija I

Mu’awija I
Mu'awija ibn Abi Sufjan
Pierwszy kalif Umajjadów
Ilustracja
Muʿāwiyah ibn ʾAbī Sufyān
Kalif
Okres

od teoretycznie przed 661, praktycznie od 661 (data śmierci Alego)
do 680 (data własnej śmierci)

Poprzednik

Usman ibn Affan[1]

Następca

według sunnitów Jazid I, według szyitów nikt (uzurpator władzy należnej rodzinie i potomkom Mahometa)

Dane biograficzne
Dynastia

Umajjadzi

Data i miejsce urodzenia

602
Mekka, Arabia

Data i miejsce śmierci

680
Damaszek, kalifat Umajjadów

Miejsce spoczynku

Damaszek, Syria

Ojciec

Abu Sufjan Ibn Harb

Matka

Hind bint Utbah

Rodzeństwo

Jazid ibn Abi Sufjan

Dzieci

Jazid I

Mu’awija ibn Abi Sufjan (ur. 602, zm. 680) – założyciel dynastii Umajjadów, kalif 661–680. Jego ojcem był Abu Sufjan Ibn Harb, natomiast synem i następcą Jazid I.

Życiorys

W 657 roku starł się z panującym kalifem Alim w bitwie pod Siffin. Do roku 660 piastował urząd namiestnika Syrii. Podczas panowania Alego sam ogłosił się kalifem[2][3]. Za swą siedzibę obrał Damaszek[4].

Opinie w islamie

W szerszych kręgach sunnickich Mu’awija I jest uznawany za postać kontrowersyjną, lecz pozytywną. Był on fundatorem sunnickiego kalifatu Umajjadów. Wystąpił przeciwko Alemu, chcąc ukarać zabójców Usmana. Według szyitów postać zdecydowanie negatywna. Tak jak uprzednio Aiszy zarzuca mu się otwartą rebelię przeciwko panującemu pierwszemu imamowi szyitów i ostatniemu z czterech kalifów prawowiernych Alemu, który ze śmiercią trzeciego kalifa nie miał nic wspólnego. Szyici odrzucają argument iż Mu’awija chciał jedynie pomścić nagłą śmierć Usmana, zwracając uwagę na fakt, iż gubernator Syrii zareagował na nią tylko po wyborze Alego jako kalifa, tak więc jego akcje były podyktowane animozjami wobec Alego i jego następców, a także chęcią przejęcia władzy, a nie dobrymi intencjami. Po śmierci Alego Muawija zerwał umowę z Hasanem (którego otruł) i nominował własnego syna Jazida jako następcę, co doprowadziło z kolei do śmierci drugiego syna Alego, Husajna w bitwie pod Karbalą. Z jego rozkazu ustanowiono przeklinanie Alego w każdym meczecie podczas piątkowych modłów, tradycję, która trwała do końca dynastii Umajjadów[5][6][7].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Mu’awija Ibn Abi Sufjan, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2018-01-16].
  2. ↑ Ibid.
  3. ↑ Encyklopedia WIEM: Muawija I
  4. ↑ Steven Runciman: Dzieje wypraw krzyżowych. Pierwsza krucjata i założenie Królestwa Jerozolimskiego. Warszawa: PIW, 1987, s. 34. ISBN 83-06-01457-X.
  5. ↑ Reza Shah-Kazemi: Justice and Remembrance: Introducing the Spirituality of Imam Ali. I.B.Tauris, 2007, s. 62. Dostęp 08-08-2016.
  6. ↑ ShiaPen: Chapter Seven: Mu’awiya instituted the bid’ah of cursing Imam Ali (as)
  7. ↑ Alexander Knysh: Islam in Historical Perspective., 2001. Dostęp 08-08-2016.
Kalifowie
Kalifowie prawowierni
Z dynastii Umajjadów
(Damaszek)
Z dynastii Abbasydów
(Bagdad)
  • As-Saffah (750–754)
  • Al-Mansur (754–775)
  • Al-Mahdi (775–785)
  • Al-Hadi (785–786)
  • Harun ar-Raszid (786–809)
  • Al-Amin (809–813)
  • Al-Ma'mun (813–833)
  • Al-Mutasim (833–842)
  • Al-Wasik (842–847)
  • Al-Mutawakkil (847–861)
  • Al-Muntasir (861–862)
  • Al-Musta'in (862–866)
  • Al-Mu'tazz (866–869)
  • Al-Muhtadi (869–870)
  • Al-Mu'tamid (870–892)
  • Al-Mu'tadid (892–902)
  • Al-Muktafi (902–908)
  • Al-Muktadir (908–932)
  • Al-Kahir (932–934)
  • Ar-Radi (934–940)
  • Al-Muttaki (940–944)
  • Al-Mustakfi (944–946)
  • Al-Muti (946–974)
  • At-Ta'i (974–991)
  • Al-Kadir (991–1031)
  • Al-Ka'im (1031–1075)
  • Al-Muktadi (1075–1094)
  • Al-Mustazhir (1094–1118)
  • Al-Mustarszid (1118–1135)
  • Ar-Raszid (1135–1136)
  • Al-Muktafi (1136–1160)
  • Al-Mustandżid (1160–1170)
  • Al-Mustazi (1170–1180)
  • An-Nasir (1180–1225)
  • Az-Zahir (1225–1226)
  • Al-Mustansir (1226–1242)
  • Al-Must'asim (1242–1258)

Media użyte na tej stronie