Mu’awija II

Ten artykuł od 2009-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Mu’awija ibn Jazid (ur. 661, zm. 684) – kalif kalifatu damasceńskiego w latach 683-684.

Był synem kalifa Jazida I z dynastii Umajjadów. Władzę objął w młodym wieku, był chorowity i nie miał większych zdolności politycznych. W czasie jego rządów doszło do wzrostu potęgi antykalifa Abd Allaha Ibn az-Zubajra, który korzystając z zamętu w państwie Umajjadów podporządkował sobie: południową Arabię, Egipt, Irak i wkroczył z wojskami do Syrii.

Mu'awija II uważany był za zwolennika kadarytyzmu w islamie. Prawdopodobnie przyczyną jego nagłej śmierci było otrucie.