Muhammad Ayub Khan
 (c) Bundesarchiv, B 145 Bild-F009528-0017 / Steiner, Egon / CC-BY-SA 3.0 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Prezydent Pakistanu | |
| Okres | od 27 października 1958 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Premier Pakistanu | |
| Okres | |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | Sir Feroz Khan Noon |
| Następca | Nurul Amin |
| Odznaczenia | |
   _rib.PNG){kind=small}  | |
Muhammad Ayub Khan (urdu محمد ایوب خان; ur. 14 maja 1907, zm. 19 kwietnia 1974)[1] – pakistański wojskowy i polityk.
Życiorys
Był synem oficera wojsk brytyjskich w Indiach. Kształcił się na Uniwersytecie Aligarh i w Royal Military Academy Sandhurst. W 1928 rozpoczął służbę w Brytyjskiej Armii Indyjskiej. Zwrócił na siebie uwagę przełożonych w czasie II wojny światowej, w związku z czym w 1947 mianowano go generałem sił zbrojnych nowo utworzonego Pakistanu[2]. W 1948 objął stanowisko dowódcy armii pakistańskiej na obszarze dzisiejszego Bangladeszu (ówczesny Pakistan Wschodni)[3]. W 1951 objął funkcję naczelnego dowódcy armii. Trzy lata później objął ministerstwo obrony. Kierował nim do 1956 r. Stopniowo tracił wiarę w skuteczność demokracji. 7 października 1958 r. przekonał prezydenta Iskandera Mirzę do wprowadzenia stanu wojennego, który powierzył mu wdrożenie go w życie. 27 października 1958 r., w bezkrwawym zamachu stanu, obalił Mirzę i przejął urząd prezydenta. Doprowadził do uchwalenia nowej konstytucji (1962), w której realizowano założenia stworzonej przez Ayub Khana koncepcji demokracji podstawowej. Wyeliminował dzięki temu posunięciu zorganizowaną opozycję na szczeblu krajowym i jednocześnie zwiększył zakres kompetencji działaczy lokalnych. W polityce zagranicznej utrzymywał dobre stosunki z USA. Dzięki ogromnej pomocy finansowej rządu amerykańskiego Pakistan przeżywał kilkuletni okres ożywienia gospodarczego i stabilizacji politycznej. Przegrana w II wojnie o Kaszmir przyczyniła się do gwałtownego spadku poparcia społecznego dla Ayub Khana. Pogorszył się również stan jego zdrowia. Ulegając namowom wojskowych, w 1969 ustąpił na rzecz generała Jahji Khana[4]. W 1970 wycofał się z życia politycznego[5].
Przypisy
- ↑ Index At-Az. Rulers.org. [dostęp 2011-02-12]. (ang.).
- ↑ Bogusław Mrozek: Nehru. Warszawa: Książka i Wiedza, 1974, s. 407.
- ↑ Słownik najnowszej historii świata 1900 - 2007 a-czecho. Warszawa: Rzeczpospolita, Prószyński i S-ka, 2008, s. 58. ISBN 978-83-7469-683-8.
- ↑ Słownik najnowszej historii świata 1900 - 2007 a-czecho. Warszawa: Rzeczpospolita, Prószyński i S-ka, 2008, s. 59. ISBN 978-83-7469-683-8.
- ↑ Atlas historyczny PWN – edycja 2004.
|
|
- ISNI: 0000 0000 8393 5098
- VIAF: 72187587
- LCCN: n50033185
- GND: 118651315
- NDL: 00431971
- LIBRIS: qn244rh84twd54s
- BnF: 125247447
- SUDOC: 081936699
- NKC: jx20080206002
- DBNL: ayub001
- NTA: 072833351
- Open Library: OL4168A, OL2114753A
- PLWABN: 9810613661505606
- NUKAT: n2015167719
- OBIN: 47764
- J9U: 987007258059705171
- WorldCat: lccn-n50033185
Media użyte na tej stronie
Baretka brytyjskiego Orderu św. Michała i św. Jerzego.
Autor: Image sourced from 'Medals of the World' website: http://www.medals.org.uk/index.htm, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Royal Victorian Chain Ribbon
Autor: Oryginalnym przesyłającym był Zscout370 z angielskiej Wikipedii, Licencja: CC BY-SA 2.5
The SVG version of http://en.wikipedia.org/wiki/Image:Flag_of_the_President_of_Pakistan.gif, created by User:Zscout370. This is the flag of the President of Pakistan.
Order of Nishan-i-Pakistan - ribbon
Baretka Orderu Imperium Brytyjskiego (cywilnego; od 1936).
(c) Bundesarchiv, B 145 Bild-F009528-0017 / Steiner, Egon / CC-BY-SA 3.0
Essen mit dem bayerischen Ministerpräsidenten Ehard im Hotel Continental (München)
The ribbon of the Hilal-i-Ju'rat created using Paint and Microsoft Word