Muhammad ibn Raszid Al Maktum

Ten artykuł od 2014-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Muhammad bin Raszid Al Maktum

الشيخ محمد بن راشد آل مكتوم

(c) President.gov.ua, CC BY 4.0 Muhammad bin Raszid Al Maktum (2021)
Data i miejsce urodzenia	22 lipca 1949 Al Shindagha
Premier Zjednoczonych Emiratów Arabskich
Okres	od 11 lutego 2006
Poprzednik	Maktum ibn Raszid Al Maktum
Wiceprezydent Zjednoczonych Emiratów Arabskich
Okres	od 5 stycznia 2006
Poprzednik	Maktum ibn Raszid Al Maktum
Prezydent Zjednoczonych Emiratów Arabskich (p.o.)
Okres	od 13 maja 2022 do 14 maja 2022
Poprzednik	Chalifa ibn Zajid Al Nahajjan
Następca	Muhammad ibn Zajid Al Nahajjan

Muhammad bin Raszid Al Maktum (arab. الشيخ محمد بن راشد آل مكتوم; ur. 22 lipca 1949 w Al Shindagha) – szejk arabski, od 2006 emir Dubaju, premier i wiceprezydent Zjednoczonych Emiratów Arabskich.

Życiorys

Trzeci z czterech synów emira Dubaju, Raszida bin Sa’ida Al Maktuma, podstawowe i średnie wykształcenie zdobył w Dubaju, następnie studiował w Anglii (Cambridge University). W styczniu 1995 jego starszy brat Maktum ibn Raszid Al Maktum, kolejny emir Dubaju, mianował go następcą tronu.

Przyczynił się do rozwoju Dubaju, planując uczynić z miasta jeden z najważniejszych ośrodków finansowych świata i lidera gospodarczego regionu. Zainicjował m.in. budowę planowanego najwyższego budynku na świecie Burdż Dubaj, otwartego jako Burdż Chalifa. Uważany za jednego z najbogatszych ludzi na świecie, znany jest ze swojej pasji jeździeckiej; z jego inicjatywy odbywają się zawody jeździeckiego Pucharu Świata w Dubaju.

W styczniu 2006 po śmierci szejka Maktuma został emirem Dubaju; kilka dni później z nominacji prezydenta Zjednoczonych Emiratów Arabskich Chalify ibn Zajida Al Nahajjana objął także stanowiska premiera i wiceprezydenta kraju, zajmowane dotychczas przez zmarłego brata.

Przewodził 4 stycznia 2010 ceremonii otwarcia najwyższego budynku świata Burdż Chalifa^[1].

Ma sześć żon; jedną z nich była Haja bint Husajn – córka Husajna ibn Talala i przyrodnia siostra Abd Allaha II, króla Jordanii. Jest ojcem dwadzieściorga czworga dzieci.

Przypisy

Szefowie państw i rządów Azji

Szefowie państw	Prezydent lub władca pełni równocześnie funkcję szefa rządu Arabia Saudyjska Brunei Cypr Filipiny Indonezja Malediwy Oman Turcja Turkmenistan Prezydent lub władca, który nie pełni równocześnie funkcji szefa rządu Armenia Afganistan Azerbejdżan Bahrajn Bangladesz Bhutan Chiny Gruzja Indie Irak Iran Izrael Japonia Jemen Jordania Kambodża Katar Kazachstan Kirgistan Korea Południowa Korea Północna (1, 2) Kuwejt Laos Liban Malezja Mjanma Mongolia Nepal Pakistan Rosja Singapur Sri Lanka Syria Tadżykistan Tajlandia Timor Wschodni Uzbekistan Wietnam Zjednoczone Emiraty Arabskie
Szefowie państw nieuznawanych	Abchazja Cypr Północny Górski Karabach Osetia Południowa Palestyna Tajwan[A]
Szefowie rządów	Armenia Afganistan Azerbejdżan Bahrajn Bangladesz Bhutan Chiny Gruzja Indie Irak Iran Izrael Japonia Jemen Jordania Kambodża Katar Kazachstan Kirgistan Korea Południowa Korea Północna Kuwejt Laos Liban Malezja Mjanma Mongolia Nepal Pakistan Rosja Singapur Sri Lanka Syria Tadżykistan Tajlandia Timor Wschodni Uzbekistan Wietnam Zjednoczone Emiraty Arabskie
Szefowie rządów państw nieuznawanych	Abchazja Cypr Północny Górski Karabach Osetia Południowa Palestyna Tajwan[A]

(c) Aotearoa z polskiej Wikipedii, CC-BY-SA-3.0

1. ↑ ^{a b} Republika Chińska (Tajwan) jest uznawana przez 13 państw członkowskich ONZ oraz Stolicę Apostolską.