Mundur garnizonowy wz. 1919

Mundur garnizonowy wz. 1919 – odmiana munduru polowego Wojska Polskiego II RP.

Przepis Ubioru Polowego Wojsk Polskich z roku 1919 ustalał że:”aż do czasu wprowadzenia ubioru wielkiego (służbowego), względnie paradnego, ubiór polowy może być stosowany jako ubiór bojowy, garnizonowy, służbowy, salonowy i codzienny”[1].

Zastosowanie

Ubiór garnizonowy stosowano[1]:

  • w szeregach:
    • na paradach
    • rewiach
    • na przeglądach
    • na wartach honorowych,
    • przy pełnieniu służby garnizonowej
  • na specjalny rozkaz

Elementy umundurowania

Oficerowie[2][3]:

  • kurtka
  • sznury naramienne – nosili je generałowie i oficerowie sztabu generalnego, adiutanci wszelkich dowództw i żandarmeria
  • spodnie krótkie
  • trzewiki sznurowane
  • owijacze - w piechocie
  • sztylpy, względnie buty długie – nosili żołnierze, którym przysługiwały ostrogi
  • ostrogi przypinane tub przybijane – przysługiwały min. wszystkim pełniącym służbę konno
  • oficerski pas polowy – na kurtce
  • żabka do noszenia szabli, względnie bagnetu - na pasie głównym; u konnych

przypięta do siodła

  • oficerski pasek przez ramię
  • szabla (pochwa czerniona tub błyszcząca) – noszono na żabce
  • temblak oficerski
  • rewolwer w futerale - na pasie głównym z prawej strony
  • hełm względnie czapka - w myśl rozkazu dowództwa[a].
  • rękawiczki brązowe
  • płaszcz polowy - w myśl rozkazu: zwinięty, narzucony, w rękawy tub bez płaszcza; na rozkaz rynsztunek na płaszczu[b].

Szeregowi[c]:

  • kurtka i spodnie
  • rynsztunek na mundurze bez plecaków i chlebaków
  • hełm, względnie czapka - w myśl rozkazu
  • furażerka w marszu i podczas spoczynku
  • płaszcz - zwinięty, w rękawy lub narzucony (na specjalny rozkaz).

Uwagi

  1. w szeregach zawsze podpinka pod brodę[3].
  2. w szeregach kołnierza futrzanego nie noszono[3].
  3. W tym sierżanci (wachmistrze) sztabowi, podchorążowie, sierżanci (wachmistrze) liniowi, plutonowi, kaprale, starsi szeregowcy i szeregowcy[3].

Przypisy

Bibliografia

  • Henryk Wielecki: Polski mundur wojskowy 1918-1939. Warszawa: „Bellona” Spółka Akcyjna, 2016. ISBN 978-83-11-14175-9.
  • Zdzisław Żygulski (jun.), Henryk Wielecki: Polski mundur wojskowy. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1988. ISBN 83-03-01483-8.
  • Przepis ubioru polowego Wojsk Polskich. Warszawa: Zakłady Graficzno-Wydawnicze „Książka”, 1919.

Media użyte na tej stronie

Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP