Muni

Muni (sanskryt मुनि, „milczący”[1], od „mauna” – cisza) – termin określający mędrców pustelników i indyjskich ascetów[2]. Mędrcy tego typu nie posiedli wiedzy o prawdzie istnienia na podstawie nauk tekstów, lecz poprzez samorealizację[3].

Hinduizm

  • W Rygwedzie nazwa muni odnosiła się do ekstatyków znanych wedyjskim ryszim, jednak sytuowanych poza ortodoksją rytualistycznego braminizmu[4]
  • W dużo późniejszym dziele Laghujogawasisztha[5] munich dzieli się na dwa rodzaje:
  1. kaszthatapaswinów – ascetów stale przebywających w bezruchu
  2. dźiwanmuktów – wyzwolonych za życia w ciele fizycznym

Przykłady użycia tytułu

  • Sri Swayamprakasa Muni

Buddyzm

Określeniem tym tytułuje się Siddharthę Gautamę: Śakjamuni – to mędrzec z (rodu) Śakjów

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Marta Kudelska: Dlaczego istnieje raczej „Ja” niż „to”? Ontologia podmiotu w Upaniszadach. Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2009, s. 85. ISBN 978-83-233-2785-1.s. 85.
  2. ↑ Muni. W: Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red. nauk.). Wyd. 1. T. 2. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 1998, s. 68. ISBN 83-7132-370-0.
  3. ↑ Marta Kudelska: Dlaczego istnieje raczej „Ja” niż „to”? Ontologia podmiotu w Upaniszadach. Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2009, s. 85. ISBN 978-83-233-2785-1.
  4. ↑ Muni. W: Georg Feuerstein: Joga – Encyklopedia. Maria Kużniak (tłum.). Wyd. 1. Poznań: Wydawnictwo BRAMA, 2004, s. 190. ISBN 83-914652-5-X.
  5. ↑ (6.7.3).