Muniek Staszczyk

Muniek Staszczyk

Zygmunt Staszczyk (2012)
Imię i nazwisko	Zygmunt Marek Staszczyk
Pseudonim	Muniek
Data i miejsce urodzenia	5 listopada 1963 Częstochowa
Pochodzenie	Częstochowa
Instrumenty	gitara basowa, gitara
Gatunki	rock, pop-rock, punk rock, southern rock, punk, muzyka alternatywna, rock alternatywny
Zawód	wokalista, muzyk, producent muzyczny
Aktywność	od 1982
Wydawnictwo	Sony Music Entertainment Poland, S.P. Records
Powiązania	Shambo
Współpracownicy
Maciej Majchrzak, Hubert Karwacki, Michał Marecki, Jan Pęczak, Sidney Polak, Paweł Nazimek, Andrzej Zeńczewski
Zespoły
T.Love (od 1982) Szwagierkolaska (od 1995) Muniek i Przyjaciele (od 2018)
Odznaczenia
Strona internetowa

Muniek Staszczyk, właśc. Zygmunt Marek Staszczyk (ur. 5 listopada 1963^[1] w Częstochowie) – polski muzyk, współzałożyciel, lider, wokalista, autor tekstów, w początkowym okresie także basista zespołu T.Love. Współpracował z wieloma artystami i zespołami, takimi jak Maanam, Kasia Nosowska, Pidżama Porno, Zipera czy Habakuk. Członek Akademii Fonograficznej ZPAV^[2].

Życiorys

Młodość

Jest jedynym synem Anny z domu Kotołowskiej i Tomasza Staszczyków^[3], którzy pobrali się w 1963^[4]. Pochodzi z robotniczej rodziny^[5] – jego ojciec był tokarzem, a matka obejmowała kierownicze stanowisko w sklepie spożywczym^[6]. Wychowywał się na częstochowskim Rakowie^[7]. Jego prapradziadek działał w Polskiej Partii Socjalistycznej, a pradziadek – Celestyn Dzięciołowski – był więziony w Cytadeli Warszawskiej ze Stefanem Okrzeją^[8][9].

W latach 1978–1982 uczył się w częstochowskim IV LO^[3][10], a w 1991 – po dziewięciu latach nauki – ukończył studia na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego^[11][12]. W czasie studiów mieszkał w akademiku UW przy ul. Kickiego na Grochowie^[13].

Kariera zawodowa

W 1979 założył zespół Schoolboys^[14]. Następnie współtworzył z Markiem Kramerem zespół Opozycja, znany też jako Atak^[15], z którym w listopadzie 1981 wystąpił na II Festiwalu Nowej Fali w Toruniu^[16] i na Festiwalu w Jarocinie^[3].

W styczniu 1982 założył zespół Teenage Love Alternative, z którym debiutował występem na studniówce IV LO^[3], a następnie wystąpił m.in. podczas malborskiego festiwalu „Malrock 1983” i Festiwalu w Jarocinie w 1984. Od 1986 zespół nosi nazwę T.Love^[17]. Równocześnie z działalnością w zespole, w latach studenckich tworzył duet „Jesus Płochares” z Wojciechem Płocharskim, z którym wystąpił na Ogólnopolskim Przeglądzie Piosenki Aktorskiej^[18], a w 1983 przez kilka tygodni śpiewał w zespole Trawnik^[19].

Latem 1989 wyjechał w celach zarobkowych do Londynu^[20]. W grudniu 1989 wrócił do Polski, po czym założył zespół Gary i Gitary^[21], który następnie porzucił na rzecz reaktywowanego T.Love. W 1990 został redaktorem magazynu młodzieżowego „Atak”^[22]. W 1992 wydał książkę wspomnieniową Dzieci rewolucji, którą napisał na podstawie swojej pracy magisterskiej^[23]. W 1993 został perkusistą zespołu Paul Pavique Movement założonym przez Pawła Dunina-Wąsowicza^[24] oraz wydał tomik poezji pt. Gandża^[25].

W latach 1994–2003 śpiewał w założonym z Krzysztofem Typą zespole Niespodzianka^[26]. W 1995 wraz z Andrzejem Zeńczewskim założył zespół Szwagierkolaska^[27], z którym wydał dwa albumy studyjne: Luksus (1995) i Kicha (1999), zawierające głównie piosenki Stanisława Grzesiuka w nowych aranżacjach^[28]. Za pierwszą płytę otrzymali Fryderyka 1995 w kategorii Album roku – muzyka tradycji i źródeł. Odbyli plenerową trasę koncertową w 1996 i klubową wiosną 1997^[29].

Od 2001 przez kilka lat śpiewał w zespole Reggae In A Polish Style^[26]. W sezonie 2000/2001 wcielał się w Vana Morrisona w sztuce Jeździec burzy reżyserowanej przez Arkadiuszka Jakubika i wystawianej w Teatrze Rampa w Warszawie^[30]. W 2001 otrzymał nagrodę Tęczowego Lauru za „konsekwentny pacyfizm i otwartość przekazywaną w twórczości artystycznej”. W 2006 pojawił się w filmie dokumentalnym poświęconym Stanisławowi Grzesiukowi pt. Grzesiuk. Chłopak z ferajny^[31].

Latem 2009 nagrał utwór „Kalambury” z tekstem wiersza Władysława Broniewskiego, będący singlem z albumu zespołu Pustki o tym samym tytule, a także zaśpiewał w utworze „Uderzam w deskę” na podstawie wiersza Zbigniewa Herberta „Kołatka”, umieszczonym na albumie grupy Karimski Club pt. Herbert^[32]. 30 września został uhonorowany przez III Program Polskiego Radia nagrodą Mateusz za „25 lat niezależności, niespożytej energii, młodzieńczego entuzjazmu, wierności sobie i swojej muzyce”^[33].

W 2010 wydał pierwszy solowy album pt. Muniek^[34], którą nagrał z Janem Benedkiem i na której nagranie otrzymał od wytwórni Sony Music 200 tys. zł zaliczki^[35]. Album promował singlami „Tina”, „Święty”, „Kain i Abel” i „Dzieje grzechu”, który nagrał w duecie z Anną Marią Jopek^[36]. W grudniu 2011 wystąpił w widowisku 16.12.1981 wyreżyserowanym przez Łukasza Kobielę, które odbyło się w 30. rocznicę pacyfikacji kopalni „Wujek” w Katowicach^[37]. 6 maja 2012 odbył się koncert jubileuszowy Częstochowa gra Muńka z okazji 30-lecia debiutu muzycznego Staszczyka^[38], w którym wystąpili m.in. Krzysztof Grabowski, Marek Piekarczyk, Kasia Kowalska, Stanisław Sojka, Martyna Jakubowicz, Adam Nowak, Tomasz Olejnik, Janusz Iwański, Wojciech Turbiarz, Jacek Pałucha czy Piotr Machalica^[39]. 20 maja wystąpił z utworem „Krajobraz z Wilgą i ludzie” w koncercie Projektu Grechuta upamiętniającym Marka Grechutę^[40]. Podczas wydarzenia poznał Marka Jackowskiego, na którego zaproszenie nagrał utwory „Nie zawsze jest tak jak chcesz” i „Ulica miłości”, umieszczone na albumie artysty pt. Marek Jackowski z października 2013^[40]. Również w 2013 rozpoczął współpracę z zespołem Shamboo^[41].

Muniek Staszczyk (2017)

W 2014 zwyciężył w częstochowskim plebiscycie „Ludzie Dwudziestolecia”, czego efektem była wystawa „Muniek Story” prezentowana w miejskim ratuszu^[42]. W maju 2015 premierę miał album Stanisławy Celińskiej pt. Atramentowa..., na której znalazł się m.in. utwór „Wielka słota”, nagrany przez nią w duecie ze Staszczykiem^[43]. We wrześniu odbył trasę koncertową „Warsaw Bombs”, obejmującą pięć występów w Chinach^[44]. W 2017 premierę miał album projektu Dylan.pl pt. Niepotrzebna pogodynka, żeby znać kierunek wiatru, na którą nagrał dwie polskojęzyczne wersje piosenek Boba Dylana – „Czasy nadchodzą nowe” („The Times They Are A-Changin’”) i „Adam dał imiona zwierzętom” („Man Gave Names to All the Animals”)^[45]. W 2018 nagrał utwór „Mietek” z tekstem Józefa Tischnera, umieszczony na dedykowanym mu albumie pt. Tischner. Mocna nuta^[32], a także odbył akustyczną trasę koncertową „Muniek i Przyjaciele”^[46].

W lipcu 2020 potwierdził reaktywację zespołu T.Love i wydanie nowego albumu z okazji 40-lecia formacji, które przypada w 2022^[47]. W marcu 2021 wydał koncertowy album pt. Muniek i Przyjaciele – Na żywo i akustycznie 2018–2019^[48].

Życie prywatne

1 lipca 1989 poślubił Martę Kucharzak^[49], z którą jest związany od 1985^[50]. Mają dwoje dzieci, syna Jana (ur. 1990)^[51] oraz córkę Marię (ur. 1993)^[9][52].

Zmagał się z depresją^[53], w latach 2010–2012 odbył psychoterapię^[54].

Został ambasadorem zorganizowanych w Krakowie Światowych Dni Młodzieży 2016^[55].

17 lipca 2019 podczas pobytu w Londynie dostał wylewu, przez co wszystkie zaplanowane koncerty solowe artysty zostały odwołane^[56].

W młodości był kibicem Włókniarza Częstochowa, obecnie kibicuje Legii Warszawa i Rakowowi Częstochowa^[57].

Dyskografia

Albumy solowe

Albumy koncertowe

Z zespołem Muniek i Przyjaciele

Single

Inne notowane utwory

Z gościnnym udziałem

Teledyski

Filmografia

Nagrody i wyróżnienia

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2011^[88]

Publikacje

• Zygmunt Staszczyk, T. Love: dzieci rewolucji, Zebra, 1992, ISBN 83-85076-23-9.
• Zygmunt Staszczyk, Gandża, Lampa i Iskra Boża, 1993, ISBN 83-901125-3-1.
• Zygmunt Staszczyk, Grzegorz Brzozowicz, Muniek, Czerwone i Czarne, 2011, ISBN 978-83-7700-016-8.
• Zygmunt Staszczyk, Rafał Księżyk, King!, Wydawnictwo Literackie, 2019, ISBN 978-83-08-06934-9.

Przypisy

Bibliografia

• Zbigniew Kaliszuk, Katolik frajerem?, Fronda, 2012, ISBN 978-83-62268-42-9.
• Zygmunt Staszczyk, Rafał Księżyk: King!. Wydawnictwo Literackie, 2019. ISBN 978-83-08-06934-9.