Muricy Ramalho

Muricy Ramalho

Data i miejsce urodzenia	30 listopada 1955 São Paulo
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1965–1979 São Paulo FC 48 (6) 1979–1985 Puebla FC 160 (54) W sumie: 208 (60)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1999 Ituano 1999 Botafogo-SP 2000–2001 Portuguesa Santista 2001 Nautico 2001 Santa Cruz 2002 Nautico 2002 Figueirense 2003 SC Internacional 2004 São Caetano 2004–2005 SC Internacional 2006–2009 São Paulo 2009–2010 SE Palmeiras 2010–2011 Fluminense FC 2011–2013 Santos FC 2013–2015 São Paulo 2016 CR Flamengo

Muricy Ramalho (ur. 30 listopada 1955 w São Paulo) – brazylijski trener, piłkarz. Uznany przez CBF najlepszym trenerem ligi brazylijskiej w latach 2005-2008.

Kariera zawodnicza

Kariera trenerska

Pierwszym klubem, w którym Muricy podjął pracę (1993) był ten, w którym zakończył karierę piłkarską - Puebla FC. Rok później został zatrudniony przez swój macierzysty klub São Paulo do roli asystenta Tele Santany. Był odpowiedzialny głównie za drużynę rezerwową, z którą wywalczył Copa Conmebol 1994, a także zastępował słynnego trenera, gdy ten przebywał na wakacjach. W 1996 roku w wyniku choroby Santany, Muricy objął stanowisko pierwszego trenera São Paulo. Kilka miesięcy później zrezygnował z tej funkcji na rzecz Carlosa Alberto Parreiry, aby po niedługim czasie go zastąpić i poprowadzić drużynę w ostatnich kilku meczach sezonu 1996. W wyniku niepowodzeń w mistrzostwach stanowych 1997 roku, Ramalho kolejny raz stracił miejsce głównego szkoleniowca "Trójkolorowych". Kilka dni po opuszczeniu São Paulo (kwiecień 1997) został trenerem Guarani FC, z którym dokończył rozgrywki stanowe i rozpoczął nową edycję I ligi. Niestety, z powodu braku wyników, Muricy został zwolniony po zaledwie 19 meczach. W 1998 roku został zakontraktowany przez Shanghai Shenhua i wyjechał na 8 miesięcy do Chin, gdzie wywalczył puchar tego kraju.

Po powrocie do Brazylii trenował bez większych sukcesów Ituano, Botafogo Ribeirão Preto (wygrał jeden z 8 pierwszoligowych meczów) oraz Portuguesę z Santosu. Na początku 2001 roku podpisał kontrakt z Nautico i pomógł drużynie z Recife zdobyć mistrzostwo stanu Pernambuco. Sukces ten okazał się przełomowy, gdyż rozpoczął serię tytułów trwającą do dziś, choć nie udało mu się w późniejszej części sezonu uratować Santa Cruz Recife przed spadkiem do drugiej ligi. W kolejnym roku znowu został zatrudniony przez Nautico i ponownie wygrał rozgrywki stanowe. W mistrzostwach Brazylii 2002 przejął Figueirense, które w pierwszych 5 meczach nie potrafiło strzelić nawet gola i było zagrożone spadkiem do drugiej ligi. Muricy wyprowadził drużynę ze strefy spadkowej i zajął bezpieczne, 17. miejsce w tabeli, co przy 26 zespołach w I lidze, nie było złym wynikiem. W następnym sezonie został zatrudniony w SC Internacional. W mistrzostwach stanu Rio Grande do Sul 2003 zajął 1. miejsce, a w rozgrywkach I ligi brazylijskiej dopiero szóste, przegrywając w ostatnim meczu szansę występu w Copa Libertadores 2004.

W lutym 2004 znalazł pracę w AD São Caetano - klubie, który kilka miesięcy wcześniej odebrał Interowi miejsce w najważniejszym pucharze Ameryki Południowej. Muricy już w pierwszym meczu po objęciu stanowiska pokonał SE Palmeiras i pozostał niepokonany do końca Campeonato Paulista, zdobywając swój czwarty stanowy tytuł mistrzowski z rzędu. W tym samym czasie jego drużyna dobrze radziła sobie też w Copa Libertadores, dochodząc do ćwierćfinału, gdzie przegrała z Boca Juniors dopiero po rzutach karnych. W drugiej połowie sezonu, w mistrzostwach Brazylii, po 10 kolejkach był wraz z drużyną liderem rozgrywek. Jednak z powodu problemów kadrowych i serii kontuzji kluczowych graczy, zrezygnował ze swojej funkcji.

Kilka tygodni później ponownie zawitał do Interu, doprowadzając zespół do 8. miejsca w lidze, a kierownictwo klubu postanowiło przedłużyć umowę z Muricym na kolejny rok. W kwietniu 2005 Ramalho wywalczył swój kolejny tytuł mistrza stanu, i jeszcze w tym samym miesiącu rozpoczął rozgrywki o mistrzostwo Brazylii. W wyniku skandalu sędziowskiego, anulowano i powtórzono 11 pierwszoligowych meczów tamtego sezonu, a Internacional, który przed weryfikacjami byłby mistrzem, musiał zadowolić się tylko 2. miejscem. W tym samym czasie brał także udział w Copa Sudamericana, ale dotarł tylko do ćwierćfinału, gdyż na drodze Muriciego znów stanęła Boca Juniors.

Po zakończeniu sezonu i z nagrodą najlepszego trenera roku, przyznanego przez CBF i TV Globo, opuścił Inter. W styczniu 2006 São Paulo FC ogłosiło zakontraktowanie Muriciego, który zastąpił Paulo Autuoriego - aktualnego zdobywcę Copa Libertadores i Klubowego Mistrzostwa Świata. W pierwszym (po latach) sezonie z São Paulo, doprowadził tę drużynę do finału Pucharu Wyzwolicieli (uległ tam swojemu niedawnemu klubowi - Interowi Porto Alegre) i zdobył dla "Trójkolorowych" pierwszy od 15 lat tytuł mistrza Brazylii. Sam Muricy ponownie został wybrany najlepszym trenerem w kraju. Rok później sytuacja powtórzyła się - mimo niepowodzeń w mistrzostwach stanowych i Copa Libertadores, São Paulo pod jego wodzą zdobyło bezdyskusyjnie brazylijski czempionat kończąc rozgrywki z przewagą 12 punktów nad drugim w tabeli Santosem, a Ramalho otrzymał trzecie z rzędu wyróżnienie indywidualne. W 2008 Muricy, mimo straty aż 11 punktów do Gremio Porto Alegre na półmetku rozgrywek, zdołał doprowadzić São Paulo do trzeciego z rzędu tytułu mistrza Brazylii. Został tym samym drugim szkoleniowcem w historii, który dokonał tej sztuki, a pierwszym, który uczynił to z jedną drużyną. Powetował sobie w ten sposób porażki w Campeonato Paulista, gdzie uległ w półfinale SE Palmeiras, a także w Copa Libertadores, w którym na drodze do zwycięstwa stanął mu inny brazylijski klub - Fluminense FC. Dwa dni po zakończeniu sezonu 2008 został po raz czwarty z rzędu wybrany najlepszym trenerem ligi brazylijskiej.

W sezonie 2009 nie sprostał oczekiwaniom dyrekcji i po kolejnym (czwartym) odpadnięciu São Paulo z Copa Libertadores - w ćwierćfinale przeciwko Cruzeiro EC - 19 czerwca zwolniono go z funkcji trenera. Miesiąc później (21 lipca) Muricy został zatrudniony do końca sezonu 2010 przez lokalnego rywala swego poprzedniego klubu - SE Palmeiras, ale z powodu niesprostania oczekiwaniom nowego pracodawcy (zajęcie dopiero 5. miejsca w Mistrzostwach Brazylii, mimo liderowania na kilkanaście kolejek przed końcem rozgrywek) został w lutym kolejnego roku zwolniony ze stanowiska.

Dwa miesiące później (27 kwietnia) Muricy został zaprezentowany jako nowy szkoleniowiec Fluminense, z którym w grudniu 2010 wywalczył drugi w historii klubu (a swój czwarty w ogóle) tytuł mistrza Brazylii. W międzyczasie, 23 lipca 2010, złożono mu propozycję prowadzenia reprezentacji Brazylii^[1], jednak nie otrzymawszy od swojego klubu pozwolenia na pracę z kadrą narodową, musiał zrezygnować z objęcia tego stanowiska^[2]. 6 kwietnia 2011 roku został trenerem Santosu FC.

We wrześniu 2013 roku ponownie został szkoleniowcem São Paulo, zastępując na stanowisku trenera Paulo Autuoriego. Zadaniem Ramalho było utrzymać klub w brazylijskiej Serie A oraz odbudować go na arenie zarówno krajowej jak i międzynarodowej.

Przypisy

Bibliografia

• Muricy Ramalho, [w:] baza Soccerway (trenerzy) [online] [dostęp 2021-01-03] .
• Profil na Soccerpunter (ang.)
• Profil na Footballdatabase (ang.)
• Profil na Footballzz (ang.)
• Profil na Worldfootball (ang.)
• Muricy Ramalho, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [online] [dostęp 2020-11-27] .