Murilo Bustamante
| Data i miejsce urodzenia | 30 lipca 1966 Rio de Janeiro |
|---|---|
| Obywatelstwo | Brazylia |
| Wzrost | 185 cm |
| Masa ciała | 84 (2010) kg |
| Styl walki | brazylijskie jiu-jitsu |
| Klub | Brazilian Top Team |
| Zwycięstwa | 15 |
| Przez nokauty | 6 |
| Przez poddania | 5 |
| Porażki | 8 |
| Remisy | 1 |
| Nieodbyte | 0 |
Murilo Bustamante (ur. 30 lipca 1966 w Rio de Janeiro) – brazylijski grappler i zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA), a także trener sportów walki. Był mistrzem świata wagi ciężkiej w brazylijskim jiu-jitsu (1999) oraz mistrzem UFC w wadze średniej (2002).
Sportowa kariera
Grappling
Bustamante wywodzi się z brazylijskiego jiu-jitsu, które trenuje od 10 roku życia i w którym ma czarny pas (5 dan), otrzymany z rąk Carlsona Graciego. W 1996 roku zdobył swój pierwszy medal mistrzostw świata CBJJ (Mundial), gdy zajął 3. miejsce w wadze ciężkiej (94 kg). Trzy lata później został mistrzem świata[1].
Dwukrotnie startował w mistrzostwach świata ADCC. W 1999 roku doszedł do półfinału kategorii 99 kg i ćwierćfinału kategorii absolutnej. Rok później odpadł w rundzie eliminacyjnej, przegrywając w pierwszej walce.
Mieszane sztuki walki
Pierwszą zawodową walkę stoczył w 1991 roku (wtedy jeszcze na zasadach vale tudo). Będąc niepokonanym w 6 pojedynkach z rzędu, w 2000 roku zadebiutował w UFC, największej amerykańskiej organizacji MMA − podczas gali UFC 25 poddał Japończyka Yoji Anjo. Rok później doznał swojej pierwszej porażki, gdy przegrał przez kontrowersyjną decyzję sędziów z przyszłym mistrzem UFC w wadze półciężkiej, Chuckiem Liddellem[1].
11 stycznia 2002 roku, na gali UFC 35 zestawiono go w walce z Dave'em Menne o mistrzostwo UFC w niedawno wprowadzonej kategorii do 84 kg. Bustamante odebrał tytuł Amerykaninowi, pokonując go przez TKO w 2. rundzie. 5 miesięcy później obronił pas, zwyciężając przez poddanie z Mattem Lindlandem. Wkrótce potem zrezygnował jednak z niego i skuszony lepszą ofertą finansową nawiązał współpracę z ówcześnie najsilniejszą organizacją MMA na świecie, PRIDE Fighting Championships[2]. Zadebiutował w niej w sierpniu 2003 roku, gdy zastąpił kontuzjowanego klubowego kolegę, Ricardo Aronę, w ćwierćfinale turnieju PRIDE Middleweight Grand Prix 2003 (do 93 kg). Mimo zaledwie 5 dni przygotowań, stoczył wyrównaną walkę z Quintonem Jacksonem, którą ostatecznie przegrał przez niejednogłośną decyzję. Cztery miesiące później starł się z innym Amerykaninem, Danem Hendersonem w walce rezerwowej tego turnieju i został przez niego znokautowany. Trzeciej porażki z rzędu doznał w sierpniu 2004 roku, gdy uległ przez decyzję Kazuhiro Nakamurze. W jej wyniku postanowił powrócić do kategorii 84 kg.
We wrześniu 2005 roku wystartował w turnieju PRIDE Welterweight Grand Prix. Awansował do finału (pokonując Japończyków Sudę i Minowę), w którym ponownie zmierzył się z Hendersonem. Do walki tej doszło 31 grudnia 2005 roku i po zaciętym boju znów tryumfował Amerykanin, tym razem przez niejednogłośną decyzję. Bustamante stoczył później jeszcze dwie walki w PRIDE, po czym w 2007 roku organizacja została przejęta przez właścicieli UFC i przestała funkcjonować.
W sylwestrową noc 2007 roku jeszcze raz powrócił do Japonii, aby wystąpić na specjalnej gali Yarennoka!. Przegrał podczas niej przez niejednogłośną decyzję z Makoto Takimoto i wkrótce potem zakończył zawodniczą karierę. Po ponad 2-letniej przerwie, w wieku 43 lat postanowił ją jednak wznowić. W lipcu 2010 roku na gali Impact FC 2 w Sydney zmierzył się z 17 lat młodszym od siebie Amerykaninem Jessem Taylorem. Bustamante poddał walkę w 2. rundzie z powodu problemów z błędnikiem (cierpi na jego chroniczne zapalenie)[1]. W marcu 2012 roku odniósł pierwsze od 2007 roku zwycięstwo, gdy na brazylijskiej gali AFC 2 pokonał na punkty Dave'a Menne w walce będącej rewanżem za ich pojedynek sprzed 10 lat o mistrzostwo UFC[3].
Kariera trenerska
W 2000 roku odszedł z akademii swojego mistrza, Carlsona Graciego. Wraz z innymi utytułowanymi grapplerami, Luisem Duarte i Mario Sperrym, założył w Rio de Janeiro własną, pod nazwą Brazilian Top Team. W krótkim czasie BTT stał się jednym z najsilniejszych klubów BJJ i MMA na świecie[1][2]. W jego szeregach walczyli tacy zawodnicy jak Alexandre Nogueira, Antônio Rodrigo Nogueira, Antônio Rogério Nogueira, Ricardo Arona, Fernando Pontes czy Paulo Filho, a Bustamante sprawował w nim funkcję głównego trenera[2]. BTT był silnie powiązany z japońskim rynkiem MMA, więc wraz z upadkiem PRIDE FC, znalazł się w problemach finansowych. Większość czołowych zawodników opuściła go, odeszli też Sperry i Duarte[1]. Bustamante został jedynym właścicielem klubu i nadal go prowadzi. Do jego najbardziej utytułowanych wychowanków należy zawodnik UFC, Rousimar Palhares.
Osiągnięcia
Mieszane sztuki walki:
- 2005: PRIDE Welterweight Grand Prix − 2. miejsce
- 2002: mistrz UFC w wadze średniej (84 kg)
Brazylijskie jiu-jitsu:
- 1999: Mistrzostwa Świata CBJJ − 1. miejsce w kategorii czarnych pasów w wadze ciężkiej
- 1999: Mistrzostwa Brazylii − 1. miejsce w kategorii absolutnej
- 1998: Mistrzostwa Świata CBJJ – 3. miejsce w kategorii czarnych pasów w wadze ciężkiej oraz 3. miejsce w kat. absolutnej
- 1996: Mistrzostwa Świata CBJJ – 3. miejsce w kategorii czarnych pasów w wadze ciężkiej (94 kg)
Przypisy
- ↑ a b c d e Murilo Bustamante (BTT) (ang.). bjjheroes.com. [dostęp 2012-02-14].
- ↑ a b c Todd Martin: Returning Bustamante Reflects on Career (ang.). sherdog.com, 16 lipca 2010. [dostęp 2012-02-14].
- ↑ Weekend winners include 50-year-old Smith, Yvel, Kawajiri, Bustamante, Leites, Parisyan (ang.). mmajunkie.com, 1 kwietnia 2012. [dostęp 2012-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-03)].
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
