Muszla klozetowa
 | Ten artykuł od 2012-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Muszla klozetowa – element wyposażenia ubikacji, służący do defekacji, mikcji w pozycji siedzącej, bądź stojącej. Tradycyjnie wykonana jest z porcelitu lub z innego rodzaju ceramiki. Spotyka się także miski z tworzywa sztucznego czy stali nierdzewnej. Może występować jako samodzielny element wyposażenia łazienki jak również wchodzić w skład tzw. kompaktu WC.
Historia
W roku 1596 John Harington (1560-1612) opublikował opis zbudowanej przez siebie spłukiwanej muszli klozetowej, którą zainstalował w swoim domu w Kelston.
Wraz z nadejściem rewolucji przemysłowej i związanymi z tym postępami technologicznymi, toaleta zaczęła wyłaniać się w nowoczesnej formie. Najważniejszym postępem w hydraulice był syfon, wynaleziony przez szkockiego mechanika Alexandra Cumminga w 1775 roku i używany do dziś. Urządzenie to wykorzystuje stojącą wodę do uszczelnienia wylotu miski, zapobiegając przedostawaniu się zanieczyszczonego powietrza z kanalizacji[1].
Sedes
Dla zwiększenia komfortu użytkowania, a także ze względów higienicznych, na krawędź muszli zazwyczaj opuszczana jest deska sedesowa, zwana także deską klozetową lub - w języku potocznym - sedesem[2].
Jest to siedzisko w kształcie obręczy odpowiadające wymiarami górnemu obrysowi muszli klozetowej. Deska sedesowa może być złożona z dwóch połączonych ze sobą części: siedziska i pokrywy, umożliwiającej zamknięcie miski. Deska i pokrywa są mocowane na wspólnych zawiasach których nieruchoma część jest połączona z miską klozetową. Wykonana może być z tworzywa sztucznego (ABS, duroplast, PVC), drewna, HDF, stali nierdzewnej i innych.
Połączenie z kanalizacją
Muszla klozetowa wyposażona jest w syfon, łączący ją z kanalizacją oraz zapobiegający przedostawaniu się odoru z kanalizacji do toalety, a także w system spłukiwania (spłuczkę). Dzięki tym rozwiązaniom po spuszczeniu wody zawartość muszli usuwana jest do kanalizacji.
Elementy dodatkowe
W niektórych krajach coraz częściej stosowane są udogodnienia, poprawiające zarówno warunki higieniczne, jak i komfort użytkowania tego urządzenia: np. deska sedesowa może być wyposażona w dodatkową funkcję bidetową, grzałkę podnoszącą temperaturę siedziska, jednorazowe okrycia deski sedesowej itp. W wielu krajach wchodzą do użycia urządzenia, które po odpowiednim zaprogramowaniu identyfikują użytkownika (np. na podstawie masy ciała) i odpowiednio do niego realizują różne programy np. podmywania, suszenia, uwalniania substancji zapachowych czy zasysania nieprzyjemnych zapachów. Wszystkie te udoskonalenia obejmują deskę sedesową i raczej nie dotyczą miski jako takiej.
- Muszle klozetowe
standardowa w Europie
zautomatyzowana z Japonii
w łazience
w samolocie Boeing 747
Zobacz też
Przypisy
- ↑ From Charles Mackintosh's waterproof to Dolly the sheep: 43 innovations Scotland has given the world. The Independent. [dostęp 2019-01-06]. (ang.).
- ↑ Sedesem nazywa się często (jak podaje Słownik języka polskiego pod red. M. Szymczaka oraz pod red. B. Dunaja) nie tylko samą deskę, ale także całe urządzenie, składające się z muszli i deski. Również według autorów Uniwersalnego słownika języka polskiego pod red. Stanisława Dubisza może być to także samo to urządzenie lub sama deska z pokrywą. Zob. Stanisław Dubisz (red.): Uniwersalny słownik języka polskiego. Tom 4 R–V. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 304. ISBN 83-01-13861-0.
Media użyte na tej stronie
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to BeŻet (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC BY-SA 2.5
Toilet seat with decorative design
