Muzeum Archeologiczne i Etnograficzne w Łodzi
| ||
Siedziba Muzeum | ||
Państwo | Polska | |
Miejscowość | Łódź | |
Adres | pl. Wolności 14 91-415 Łódź | |
Data założenia | 1 stycznia 1956 | |
Zakres zbiorów | archeologia, etnografia, numizmatyka, lalki teatralne | |
Wielkość zbiorów | 260 354 | |
Dyrektor | dr Dominik Płaza | |
Oddziały | ||
| ||
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | ||
51°46′35,01″N 19°27′19,73″E/51,776392 19,455481 | ||
Strona internetowa |
Muzeum Archeologiczne i Etnograficzne – największe muzeum w Łodzi, znajdujące się przy placu Wolności 14. Na koniec 2012 posiadało 260 354 pozycji katalogowych.
W muzeum można zobaczyć trzy stałe wystawy: etnograficzną, numizmatyczną oraz archeologiczną.
Historia
Historia muzeum sięga dwudziestolecia międzywojennego, kiedy w 1918 powołano w Łodzi Muzeum Miejskie. Gromadziło ono najrozmaitsze kolekcje w szeroko rozumianym pojęciu kultury. W kolejnych latach muzeum kilkakrotnie zmieniało swoją siedzibę oraz oficjalną nazwę, aż do przełomu lat 1949/1950, kiedy to Miejskie Muzeum Prehistoryczne (działające od 14 maja 1945), kierowane przez prof. Konrada Jażdżewskiego i Miejskie Muzeum Etnograficzne (działające od 20 kwietnia 1945 roku), kierowane przez dr Janinę Krajewską, zostały upaństwowione i przybrały nazwy: Muzeum Archeologiczne i Muzeum Etnograficzne w Łodzi. Równolegle od 1948 zaczął się rozwijać Gabinet Numizmatyczny, założony w ramach Muzeum Archeologicznego przez Anatola Gupieńca.
1 stycznia 1956 nastąpiło połączenie wszystkich jednostek w jedno Muzeum Archeologiczne i Etnograficzne w Łodzi, którego kierownictwo powierzono prof. dr. hab. Konradowi Jażdżewskiemu, a siedziba niezmiennie od tego czasu znajduje się w Łodzi przy placu Wolności 14.
W skład Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi wchodzą działy: Archeologiczny, Etnograficzny Numizmatyczny, Widowisk lalkowych, Naukowo-oświatowy, Konserwacji i badań nad zabytkami. W muzeum znajduje się również biblioteka.[1]
Muzeum wydaje liczne publikacje książkowe oraz stałe wielodziałowe czasopismo Prace i Materiały Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi (serię archeologiczną, etnograficzną i numizmatyczno-konserwatorską).[2]
Budynek
Po staraniach czynionych przez łódzkich fabrykantów od początku lat 40. XIX wieku o utworzenie w Łodzi szkoły powiatowej, w roku 1845 otwarta została czteroklasowa szkoła realna tzw. niemiecko-ruska w wynajętym domu Jakuba Petersa na Rynku Nowego Miasta przy lewym narożniku ulicy Legionów[3]. Na potrzeby szkoły, w 1856, oddano do użytku jednopiętrowy gmach Szkoły Powiatowej Realnej Niemiecko-Rosyjskiej. W kilkukrotnie przebudowywanym budynku, od 1869 mieściła się Wyższa Szkoła Rzemieślnicza, a w okresie międzywojennym budynek był użytkowany przez magistrat miasta, by po II wojnie światowej przejęło go muzeum[4].
Dyrektorzy
- prof. dr hab. Konrad Jażdżewski (1956-1979)
- dr hab. Andrzej Mikołajczyk (1979-1991)
- prof. dr. hab. Ryszard Grygiel (1991-2019)[2]
- dr Dominik Płaza (od 2020)
Przypisy
- ↑ Muzeum Archeologiczne i Etnograficzne w Łodzi, www.maie.lodz.pl [dostęp 2021-06-17] .
- ↑ a b Muzeum Archeologiczne i Etnograficzne w Łodzi, www.maie.lodz.pl [dostęp 2021-06-17] .
- ↑ Rynkowska 1970 ↓, s. 79.
- ↑ Joanna Podolska, Michał Jagiełło. Spacerownik. Rosyjski szlak. „Gazeta Wyborcza”, s. 12, 14 grudnia 2012. Łódź. ISSN 0860-908x.
Bibliografia
- Anna Rynkowska, Ulica Piotrkowska, wyd. I, Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1970, ISBN 978-83-939822-4-0 .
Linki zewnętrzne
- Muzeum Archeologiczne i Etnograficzne w Łodzi. [dostęp 2013-10-30].
Media użyte na tej stronie
Autor:
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Łódź Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 52.45 N
- S: 50.78 N
- W: 17.95 E
- E: 20.75 E
Autor: Mariusz Wasilewski, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ekspozycja w Muzeum Archeologicznym w Łodzi