Muzeum Fryderyka Chopina w Warszawie

Muzeum Fryderyka Chopina
w Warszawie

Zamek Ostrogskich w Warszawie, siedziba muzeum
Państwo	Polska
Miejscowość	Warszawa
Adres	ul. Okólnik 1
Data założenia	1955
Zakres zbiorów	chopiniana
Oddziały
Dom Urodzenia Fryderyka Chopina
Położenie na mapie Warszawy (c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5 Muzeum Fryderyka Chopina w Warszawie
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Muzeum Fryderyka Chopina w Warszawie
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Muzeum Fryderyka Chopina w Warszawie
52°14′11,0760″N 21°01′23,3760″E/52,236410 21,023160
Strona internetowa

Sala Żelazowa Wola i młodzieńcze peregrynacje

Sala Salon Mikołaja Chopina

Sala Kompozytor, w której można wysłuchać utworów Fryderyka Chopina

Ostatni fortepian kompozytora (Pleyel nr 14810) w sali Salon Paryski

Sala Kobiety

Muzeum Fryderyka Chopina – muzeum biograficzne poświęcone Fryderykowi Chopinowi znajdujące się w Zamku Ostrogskich w Warszawie.

Placówka jest częścią Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina.

Historia

Muzeum zostało utworzone w 1955 roku przez Towarzystwo im. Fryderyka Chopina^[1]. Dokumentuje życie i twórczość Fryderyka Chopina. Jest działem Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina.

W zbiorach muzeum znajduje się licząca ok. 7000 obiektów kolekcja chopinianów^[2]. Są to m.in. rękopisy, listy oraz inne pamiątki osobiste po kompozytorze, a także fotografie, wizerunki ikonograficzne, obrazy, rysunki i grafiki. Placówka posiada największy na świecie zbiór rękopisów kompozytora^[3]. W Zamku Ostrogskich prezentowana jest tylko niewielka część zbiorów Instytutu, których gromadzenie rozpoczęło w 1899 Warszawskie Towarzystwo Muzyczne^[3]. W 1999 część tej kolekcji została wpisana na listę UNESCO Pamięć Świata^[4].

1 marca 2010, z okazji 200. rocznicy urodzin kompozytora, w muzeum otwarto nową multimedialną ekspozycję zaprojektowaną przez włoskie studio Migliore + Servetto^[5]. Projekt architektoniczny renowacji Zamku Ostrogskich przygotowała warszawska pracownia Grzegory i Partnerzy Architekci^[3]. Ekspozycja muzealna została znacząco zwiększona poprzez adaptację piwnic^[3]. Koszt projektu wyniósł 81,5 mln zł. Środki pochodziły z budżetu państwa i z funduszy UE^[6].

Muzeum jest zorganizowane zgodnie z koncepcją „muzeum otwartego”, gdzie zwiedzający odkrywają i przeżywają ekspozycję sami wybierając tempo i kolejność zwiedzania. Wystawa stała składa się z 11 tzw. wysp tematycznych, poświęconych kolejnym okresom jego życia, znajdujących się na pięciu poziomach (od -2 do +2).

We czwartki w sali koncertowej muzeum odbywają się koncerty młodych pianistów w ramach cyklu „Młode Talenty”^[7].

Muzeum posiada jeden oddział zamiejscowy – Dom Urodzenia Fryderyka Chopina w Żelazowej Woli. W latach 1960–2014 oddziałem muzeum był także nieistniejący Salonik Chopinów w Warszawie^[8].

Ekspozycja

Poziom –1

Sale Pianista i Kompozytor, wśród eksponatów m.in. osobisty kalendarzyk Fryderyka Chopina na 1848, kopia odlewu lewej dłoni kompozytora wykonanego w 1849 oraz wyprodukowany w 1856 fortepian firmy Sébastiena Érarda (nr 26 606) należący do przyjaciela Chopina, Ferenca Liszta. Znajduje się tutaj również sala koncertowa, w której we czwartki w czasie roku akademickiego można wysłuchać utworów Fryderyka Chopina w interpretacjach młodych pianistów z Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie.

Poziom 0

Sale Żelazowa Wola i młodzieńcze peregrynacje ma kształt tuby, na ścianach której mieszczono mapę Europy Środkowej z początku XIX wieku. Przedstawiono w niej pamiątki związane z miejscem urodzin kompozytora, portrety członków jego rodziny oraz miejsca jego młodzieńczych podróży^[9]. Sala Warszawa poświęcona jest 20-letniemu okresowi spędzonemu przez Chopina w tym mieście. Kolejna sala to Salon Mikołaja Chopina. Na tym poziomie, vis-a-vis sali poświęconej Żelazowej Woli i młodzieńczym podróżom Chopina, znajduje się sala zabaw dla dzieci.

Poziom 1

Największa z trzech znajdujących się tutaj sal, Salon Paryski, jest poświęcona paryskiemu okresowi życia kompozytora. Chopin przyjechał do stolicy Francji w październiku 1831 i pozostał tutaj do końca życia. Jego gośćmi byli m.in. znani artyści, pisarze oraz czołowi przedstawiciele polskiej emigracji po powstaniu listopadowym. Ekspozycja przybliża życie towarzyskie Chopina oraz jego pracę jako prywatnego nauczyciela muzyki. Można tutaj obejrzeć m.in. ostatni fortepian kompozytora firmy Pleyel (nr 14 810), na którym grał i komponował w latach 1848-1849.

W sali Kobiety przedstawiona została różnorodność i intensywność relacji Chopina z najważniejszymi kobietami jego życia – matką Justyną i siostrą Ludwiką, oraz jego miłościami, przyjaciółkami, protektorkami i uczennicami (m.in. Marią Kalergis, Pauline Viardot, Jane Stirling i George Sand).

Ostatnia z sal, Nohant, nosi nazwę wsi w centralnej Francji upamiętnionej romansem kompozytora z George Sand. Tutaj, podczas letnich miesięcy w latach 1839–1846, Chopin skomponował wiele swoich najbardziej znanych utworów.

Poziom 2

Sale Podróże po Europie. Osobowość oraz Śmierć, w której można obejrzeć m.in. zasuszone kwiaty z łoża śmierci, kosmyki włosów (pamiątka przechowywana przez rodzinę w opakowaniu papierowym z odręczną adnotacją Ludwiki Jędrzejowiczowej Włosy Fryderyka przed zabalsamowaniem), kopię maski pośmiertnej kompozytora, a także album Jane Stirling zawierający fragmenty artykułów o Chopinie opublikowanych w prasie francuskiej i angielskiej bezpośrednio po jego śmierci (19 października–4 grudnia 1849).

Dodatkowo na poziomie -2 znajduje się przestrzeń dla wystaw czasowych.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Strona internetowa