Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu

Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu

Kunsthistorisches Museum

Budynek Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu.
Państwo	Austria
Miejscowość	Wiedeń
Data założenia	1891
Położenie na mapie Wiednia Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu
Położenie na mapie Austrii Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu
48°12′13,32″N 16°21′43,16″E/48,203700 16,361990
Strona internetowa

Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu (niem. Kunsthistorisches Museum Wien, KHM) – jedna z największych na świecie galerii, posiadająca w swych zbiorach niezwykle cenną kolekcję malarstwa europejskiego, sztuki starożytnej oraz monet.

Muzeum zostało otwarte w 1891, 2 lata po Muzeum Historii Naturalnej (Naturhistorisches Museum). Bliźniacze niemal budynki obu muzeów, stojące naprzeciwko siebie, są jednymi z najokazalszych wiedeńskich budowli usytuowanych wzdłuż Ringu – reprezentacyjnej szerokiej alei okalającej ścisłe centrum miasta, wybudowanej na miejscu dawnych murów miejskich. Decyzję o budowie obu muzeów podjął cesarz Franciszek Józef I w 1858. Okazałe budowle w stylu renesansu włoskiego zaprojektowali dwaj architekci: Gottfried Semper i Karl Freiherr von Hasenauer. Prace budowlane trwały 19 lat – od 1872 do 1891.

Znaczną część zbiorów muzeum stanowi prywatna kolekcja Habsburgów, zbierana i powiększana przez wieki panowania kolejnych cesarzy. Zbiór portretów i kolekcja zbroi pochodzą np. ze zbiorów cesarza Ferdynanda II, duża część zbiorów malarstwa należała do cesarza Rudolfa II i Leopolda Wilhelma. Zbiory Habsburgów są tak bogate, liczne i różnorodne, że eksponuje się je w kilku miejscach Wiednia: m.in. w wiedeńskiej siedzibie cesarza – Hofburgu, jego nowej części, czyli w Neue Burgu, w pałacach Schönbrunn – oraz w zamku Ambras w Innsbrucku.

W galerii malarstwa znajdują się m.in. dzieła

Portret króla Stefana Batorego, autorstwa Marcina Kobera (ok. 1583)

Pieter Bruegel (starszy), Wieża Babel (1563) w zbiorach muzeum.

• Pieter Bruegel (starszy) – Wieża Babel, Walka karnawału z postem, Myśliwi na śniegu, Chłopskie wesele, Rzeź niewiniątek
• Jan Vermeer – Alegoria malarstwa (W pracowni artysty)
• Peter Paul Rubens – Helena Fourment w futrze, Cztery kontynenty
• Rafael Santi – Madonna w zieleni
• Caravaggio – Madonna Różańcowa, Dawid z głową Goliata, Cierniem koronowanie
• Giuseppe Arcimboldo – Lato, Ogień
• Albrecht Dürer – Adoracja Trójcy Świętej, Madonna z dzieciątkiem i gruszką
• Jan van Eyck – Kardynał Niccolò Albergati
• Jacopo Tintoretto – Portret Sebastiana Venier
• Tycjan – Madonna z czereśniami
• Paolo Veronese – Lukrecja
• Hieronim Bosch – Chrystus niosący krzyż^[1]
• Antoon van Dyck – Samson i Dalila
• Rembrandt – Autoportret
• Lucas Cranach Starszy – Elektor Fryderyk Mądry podczas polowania na jelenie
• Hans Holbein (młodszy) – Jane Seymour, królowa Anglii
• Diego Velázquez – Infantka Małgorzata w niebieskiej sukni
• Nicolas Poussin – Zdobycie Jerozolimy przez cesarza Tytusa
• Frans Hals – Portret młodego mężczyzny, Portret starszego mężczyzny, Portret kobiety
• Guercino – Powrót syna marnotrawnego

Przypisy