Myōkō (1927)

Myōkō

„Myōkō” w Singapurze w chwili zakończenia II wojny światowej
Klasa	krążownik ciężki
Typ	Myōkō
Historia
Stocznia	Yokosuka
Położenie stępki	25 października 1924
Wodowanie	16 kwietnia 1927
Dai-Nippon Teikoku Kaigun
Wejście do służby	31 lipca 1929
Wycofanie ze służby	8 czerwca 1946
Los okrętu	zatopiony po ukończeniu działań wojennych
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	13 500 t
Długość	201,7 m
Szerokość	20,73 m
Zanurzenie	6,32 m
Napęd
cztery turbiny o łącznej mocy 130 000 KM 12 kotłów Kampona
Prędkość	36 węzłów (67 km/h)
Zasięg	8000 mil morskich (15 000 km) przy prędkości 14 węzłów (26 km/h)
Uzbrojenie
10 dział 203 mm 6 dział 120 mm (do 1934) 8 dział 127 mm (od 1935) 2 działka przeciwlotnicze 13 mm 12 wyrzutni torpedowych 610 mm
Opancerzenie
burtowy pas pancerny: 100 mm pokład: 37 mm wieże: 27 mm barbety: 75 mm
Wyposażenie lotnicze
2 wodnosamoloty
Załoga	773 osoby

Myōkō (jap. 妙高) – japoński krążownik ciężki, od którego nazwę wziął cały typ. Nazwa pochodzi od góry Myōkō w prefekturze Niigata, na wyspie Honsiu.

Budowę okrętu rozpoczęto 25 października 1924 w stoczni w Yokosuce. Wodowanie odbyło się 16 kwietnia 1927, a wcielenie do służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej miało miejsce dnia 31 lipca 1929.

Wyporność

W związku z podpisaniem w 1922 roku traktatu waszyngtońskiego, który wyznaczał limity wypornościowe dla poszczególnych klas okrętów, krążownik można uznać za jeden z najcięższych krążowników swojego okresu. W tamtym okresie sygnatariusze traktatu zobowiązani byli przestrzegać limitów traktatowych, ograniczających wielkość krążowników do 10 000 ton standardowych i artylerii głównej do kalibru nie przekraczającego 203 mm. W przypadku „Myōkō” wyporność standardowa wynosiła 13 500 ton, choć oficjalnie podawano 9 300 ton.

Uzbrojenie

Uzbrojenie główne składało się z 10 dział 203 mm, osadzonych w 5 wieżach (A, B, C, D, E), z czego trzy znajdowały się na dziobie, podobnie jak na pancernikach typu Nelson, oraz dwie wieże na rufie. Wieże B i D znajdowały się w superpozycji.

Na artylerię średniego kalibru składało się 6 dział kalibru 120 mm, zamienionych po przebudowie, w latach 1934–1935, na 8 dział kalibru 127 mm i 2 działka przeciwlotnicze kalibru 13 mm. Ponadto posiadał cztery potrójne wyrzutnie torped oraz przenosił 12 torped zapasowych. Okręt miał na wyposażeniu dwa wodnosamoloty.

Przebieg służby

Okręt uczestniczył w wojnie chińsko-japońskiej i II wojnie światowej.

Ważniejsze bitwy

• Kampania filipińska (1941–1942)
• Bitwa na Morzu Jawajskim
• Bitwa na Morzu Koralowym
• Bitwa pod Midway
• Operacja Ke – ewakuacja wojsk japońskich z Guadalcanal
• Bitwa w Zatoce Cesarzowej Augusty
• Bitwa na Morzu Filipińskim
• Bitwa w Zatoce Leyte

Po zakończeniu bitwy w zatoce Leyte w drodze do Wietnamu został storpedowany przez okręt podwodny USS „Bergall” (z wystrzelonych sześciu torped trafiła jedna) o godz. 17:35 13 grudnia 1944 roku i w rezultacie tego odholowany do Singapuru. Z powodu braku materiałów, nie został naprawiony, ale zamieniony na pływającą baterię przeciwlotniczą. 26 lipca 1945 roku ciężko uszkodzony wybuchem ładunków podłożonych przez brytyjski miniaturowy okręt podwodny. Poddany Brytyjczykom, ostatecznie został zatopiony w cieśninie Malakka 8 czerwca 1946 roku razem z I-501 (ex-U-181) oraz I-502 (ex-U-862).