Mykołajiwśkyj sudnobudiwnyj zawod

Ten artykuł od 2021-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Mykołajiwśkyj Sudostroitielnyj Zawod

Typ stoczni	wojenna
Państwo	Ukraina
Miasto	Mikołajów
Dawne nazwy	Zakład nr 200 Zakład Nr 445 im. 61 komunardów

Suchy dok w stoczni

Mykołajiwśkyj sudnobudiwnyj zawod (ukr. Миколаївський суднобудівний завод) – stocznia w Mikołajowie, największa obok Stoczni Czarnomorskiej stocznia ukraińska. Popularnie zwana dziś Stocznią Północną w Mikołajowie, w czasach Związku Radzieckiego znana była jako stocznia nr 200 lub od 1930 roku jako nr 445 imieni 61 kommunara (pol. „Stocznia imienia 61 komunardów” jako hołd dla 61 pracowników stoczni Russud, którzy zostali rozstrzelani przez wojska Denikina w nocy z 19 na 20 listopada 1919 roku w czasie wojny domowej w Rosji).

W ciągu swej historii, stocznia budowała m.in. pancerniki, niszczyciele oraz krążowniki rakietowe typu Sława (1164): Moskwa, Marszał Ustinow, Wariag i nieukończony – Ukrajina.