Myra Hess
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód | |
Odznaczenia | |
Dame Myra Hess (ur. 25 lutego 1890 w Londynie, zm. 25 listopada 1965 tamże[1][2]) – brytyjska pianistka.
Życiorys
Studiowała w Guildhall School of Music w Londynie u Juliana Pascala i Orlanda Morgana[1][2]. W 1902 roku otrzymała stypendium Royal Academy of Music, gdzie pobierała naukę u Tobiasa Matthaya[1][2]. Zadebiutowała jako pianistka w 1907 roku w londyńskiej Queen’s Hall, wykonując IV koncert fortepianowy G-dur Ludwiga van Beethovena pod batutą Thomasa Beechama[1][2]. Koncertowała w Europie, a od 1922 roku także w Stanach Zjednoczonych[1][2]. W czasie II wojny światowej dawała koncerty w National Gallery w bombardowanym Londynie, otrzymując za swoją postawę w 1941 roku z rąk króla Jerzego VI tytuł Damy Komandora Orderu Imperium Brytyjskiego[2].
Zdobyła sobie sławę jako interpretatorka utworów fortepianowych Mozarta, Beethovena i Schumanna[2]. Występowała też jako kameralistka, m.in. w duecie fortepianowym z Irene Scharrer[1][2]. W 1926 roku dokonała cieszącej się dużą popularnością transkrypcji na fortepian chorału Jesu bleibet meine Freude z Kantaty nr 147 J.S. Bacha[1][2]. Dokonała nagrań płytowych dla wytwórni Deutsche Grammophon i Columbia Records[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 203–204. ISBN 83-224-0453-0.
- ↑ a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1552. ISBN 978-0-02-865528-4.
Linki zewnętrzne
- ISNI: 0000 0001 1876 9158
- VIAF: 61732095
- LCCN: n87828540
- GND: 119370581
- BnF: 13895180s
- SUDOC: 079953387
- NKC: jx20051209003
- BNE: XX1318063
- NTA: 07008064X
- CiNii: DA08169093
- Open Library: OL4802552A
- PLWABN: 9810574169805606
- NUKAT: n2008107801
- OBIN: 33844
- J9U: 987007272852405171
- PTBNP: 1577137
- CONOR: 116287843
- WorldCat: lccn-n87828540
Media użyte na tej stronie
Baretka Orderu Imperium Brytyjskiego (cywilnego; od 1936).