Mysikrólik złotogłowy

Mysikrólik złotogłowy
Regulus satrapa[1]
Lichtenstein, 1823
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

mysikróliki

Rodzaj

Regulus

Gatunek

mysikrólik złotogłowy

Podgatunki
  • R. s. olivaceus S. F. Baird, 1864
  • R. s. apache Jenks, 1936
  • R. s. satrapa Lichtenstein, 1823
  • R. s. aztecus Lawrence, 1887
  • R. s. clarus Dearborn, 1907
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
Status iucn3.1 LC pl.svg
Zasięg występowania
Mapa występowania

     w sezonie lęgowym

     przeloty

     występuje przez cały rok

     zimowiska

Mysikrólik złotogłowy[3] (Regulus satrapa) – gatunek małego ptaka z rodziny mysikrólików (Regulidae), wcześniej zaliczany do pokrzewkowatych.

Systematyka

Wyróżniono kilka podgatunków R. satrapa[4][5]:

  • Regulus satrapa olivaceus – skrajnie południowo-wschodnia Alaska i południowo-zachodnia Kanada do Oregonu (północno-zachodnie USA).
  • Regulus satrapa apache – środkowa Alaska przez zachodnio-środkową Kanadę i zachodnio-środkowe USA do północnego Meksyku.
  • Regulus satrapa satrapa – środkowa i wschodnia Kanada, północno-wschodnie USA.
  • Regulus satrapa aztecus – środkowy Meksyk.
  • Regulus satrapa clarus – południowy Meksyk i Gwatemala.

Morfologia i tryb życia

Długość ciała 9–10 cm. Pasek ciemieniowy u samca pomarańczowy, u samicy żółty, u obu płci jest on obwiedziony; biała brew. Pióra oliwkowoszare, jaśniejsze od spodu. Na brązowych skrzydłach widoczne 2 białe paski. Ogon krótki. Nieustannie żeruje, często na krótki moment zawisa w powietrzu wokół gałązek. Charakterystycznie, nerwowo potrząsa skrzydłami.

Zasięg, środowisko

Gniazda zakłada w cienistych lasach iglastych wschodniej, zachodniej i północnej części Ameryki Północnej. Zimę spędza w lasach środkowej i południowej części tego kontynentu. Izolowane, niemigrujące populacje w górach środkowego i południowego Meksyku oraz Gwatemali[5][2].

Status

IUCN uznaje mysikrólika złotogłowego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku[2]. Organizacja Partners in Flight szacuje liczebność populacji lęgowej na około 100 milionów osobników[6].

Przypisy

  1. Regulus satrapa, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. a b c Regulus satrapa, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  3. Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Regulidae Vigors, 1825 - mysikróliki - Goldcrests or kinglets (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-02-07].
  4. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Dapple-throats, sugarbirds, fairy-bluebirds, kinglets, hyliotas, wrens, gnatcatchers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-07]. (ang.).
  5. a b Golden-crowned Kinglet (Regulus satrapa). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2012-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  6. Golden-crowned Kinglet Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-02-07]. (ang.).

Bibliografia

  • Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Status iucn3.1 LC pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Regulus satrapa map.svg
Autor: Cephas, Licencja: CC BY-SA 4.0
Geographical distribution of Golden-crowned kinglet.
 
Breeding
 
Migration
 
Year-round
 
Nonbreeding
Golden-crowned Kinglet - Olympic NP - Washington S4E2538 (19050567919).jpg
Autor: Francesco Veronesi from Italy, Licencja: CC BY-SA 2.0
Golden-crowned Kinglet - Olympic NP - Washington_S4E2538