Mysz morska

Mysz morska

Aphrodita aculeata[1]
Linnaeus, 1761
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	pierścienice
Gromada	wieloszczety
Podgromada	Errantia
Rząd	Phyllodocida
Podrząd	Aphroditiformia
Rodzina	Aphroditidae
Rodzaj	Aphrodita
Gatunek	Aphrodita aculeata

Mysz morska^[2], afrodyta tęczowa, złotorunka^[3] (Aphrodita aculeata) – gatunek morskiej pierścienicy zaliczany do wieloszczetów, pospolity w morzach otaczających Europę (północnej części Oceanu Atlantyckiego, Morzu Północnym, Śródziemnym^[2] i Adriatyckim^[4]). Występuje również na wybrzeżach Ameryki Północnej^[5].

Ma grzbietobrzusznie spłaszczone ciało o długości 10-20 cm oraz grubości do 4 cm, zbudowane z somitów (dorosłe osobniki mają ich około 40)^[5]. Myszy morskie otoczone są po bokach barwnym „futerkiem” miękkich, metalicznie mieniących się szczecinek^[3].

Biologia

Mysz morska jest gatunkiem rozdzielnopłciowym^[3]. Prowadzi przydenny tryb życia. Porusza się za pomocą parapodiów, ryjąc w mule drąży kilkucentymetrowe tunele w dnie morskim wwiercając się najpierw głową lub zagrzebując się w mule częścią ciała oczekują na zdobycz. Jest drapieżnikiem specjalizującym się w jedzeniu wolno poruszających się lub osiadłych organizmów. Żywi się małymi bezkręgowcami morskimi, m.in. nereidami oraz młodymi krabami^[6]. U myszy morskich często spotyka się kanibalizm^[7]. Same stanowią pokarm wielu ryb.

Badania

Badania Floriana Mumma i Pawła Sikorskiego z Norweskiego Uniwersytetu Naukowo-Technicznego wykazały, że mysz morska może pomóc wytwarzać metalowe nanodruciki 100 razy dłuższe niż się to dotąd udawało, w dodatku dużo niższym kosztem. Kanały w szczecinkach pokrywających wieloszczeta można wykorzystać jako formy do galwanicznego osadzania metalu. Przykłada się wówczas do jednego ich końca złotą elektrodę i osadza jony miedzi lub niklu. Najdłuższe uzyskiwane dotychczas nanodruciki miały długość 0,2 mm, natomiast te otrzymane przy wykorzystaniu włosków myszy morskiej aż dwa centymetry^[8].

Przypisy